Αλέξανδρος Κασιμάτης

Η τρίτη κατηγορία είναι αυτή που αποτελεί σήμερα και τη μεγαλύτερη απειλή για την ανεργία. Δεν είναι άμεσα πληττόμενες επιχειρήσεις, έχουν αρχίσει να επαναλειτουργούν και η ιδιοκτησία τους είναι σε διαρκή επιφυλακή για να διαχειριστεί την κατάσταση ελαχιστοποιώντας τις οικονομικές επιπτώσεις της συγκυρίας. Οι επιχειρηματίες αυτοί παρακολουθούν την κίνηση στην αγορά και την προσπάθεια να ανοίξει και πάλι ο τουρισμός. Τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, αν διαπιστώσουν πως η τάση του έτους παραμένει στην τροχιά απωλειών της τάξης του 20% με 30%, θα προχωρήσουν σε περιορισμό των εξόδων τους, μειώνοντας το προσωπικό που απασχολούν.

Οι ίδιοι επιχειρηματίες στη συνέχεια θα περιμένουν τον Δεκέμβριο και αν τα αποτελέσματα δεν παρουσιάζουν βελτίωση, τον Ιανουάριο θα προχωρήσουν σε ένα δεύτερο κύκλο μείωσης προσωπικού όπως και άλλων σταθερών εξόδων, πχ ζητώντας επαναδιαπραγμάτευση ενοικίων. Αν επαληθευτεί το συγκεκριμένο σενάριο, που βασίζεται στον τρόπο που λειτουργεί μεγάλο μέρος της αγοράς, η Κυβέρνηση θα αρχίσει από το Φθινόπωρο να αντιμετωπίζει ένα κύμα αργής αλλά σταθερής κοινωνικής αντίδρασης.

Η Κυβέρνηση έχει αντιδράσει έγκαιρα και σωστά για τη χρηματοδότηση της οικονομίας, αλλά οι πόροι που έχει στη διάθεση της δεν επαρκούν. Τα δημοσιονομικά περιθώρια είναι πεπερασμένα, η προσφυγή στον ESM έχει αποκλειστεί και τα κεφάλαια του ευρωπαϊκού ταμείου ανάκαμψης αργούν. Χρειάζεται έγκαιρα να διοχετευτούν πόροι στην οικονομία για να περιοριστεί το εύρος των ζημιών και να ελπίζουμε σε ανάκαμψη τύπου V. Η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική είναι η μοναδική επιλογή της Κυβέρνησης να ελέγξει τη ζημία της πανδημίας του COVID-19 και κυρίως για να ελπίζουμε ότι το 2021 θα κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο.