Ο γιος του διαβόητου «βαρόνου της κοκαΐνης» Εσκομπάρ είναι φανατικός πολέμιος των ναρκωτικών

Από τις περιπτώσεις που δεν ισχύει «το μήλο κάτω από την μηλιά» αφορά την περίπτωση του γιού του πάλαι ποτέ ισχυρότερου άνδρα των καρτέλ της κοκαΐνης στη Νότια Αμερική, του Πάμπλο Εσκομπάρ. Έχοντας αλλάξει το όνομά του σε Σεμπαστιάν Μαροκίν, έχοντας ένα κανονικό επάγγελμα (είναι αρχιτέκτονας) και μια φυσιολογική ζωή, ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο, μιλώντας όπου τον καλούν ενάντια στα ναρκωτικά και τα καρτέλ.

Ο Σεμπαστιάν ήταν 17 χρονών όταν οι αστυνομικές δυνάμεις σκότωσαν τον πατέρα του. Έναν άνθρωπο αρκετά διφορούμενο για την δράση του αφού από την μια ήταν ο μεγαλύτερος διακινητής ναρκωτικών σε όλο τον κόσμο ενώ από την άλλη ήταν κάτι σαν τοπικός «ήρωας» για τους φτωχούς κατοίκους της Κολομβίας.



Στην εποχή της κυριαρχίας του υπολογίζεται ότι έβγαζε περί τα 60 εκατομμύρια δολάρια την... ημέρα από τις πωλήσεις ναρκωτικών, ενώ σε ένα από τα περιστατικά που αναφέρονται είναι ότι κάποιο βράδυ όταν τον κυνηγούσαν οι αστυνομικοί έκαψε χαρτονομίσματα ενός εκατομμυρίου δολαρίων για να ζεσταθεί.

Όμως ο γιός του «Βασιλιά της κοκαΐνης» αποφάσισε μετά τον βίαιο θάνατο του πατέρα του να αποτραβηχτεί από το καρτέλ του Μεντεγίν. «Το εμπόριο των ναρκωτικών κατέστρεψε την οικογένειά μου» δήλωσε, συμπληρώνοντας «μας έδωσε ολόκληρο τον κόσμο και μετά μας τον πήρε μακριά».

Μετά την θάνατο του Εσκομπάρ από της Κολομβιανές αστυνομικές δυνάμεις, η οικογένεια είχε μία και μόνο δυνατότητα: να εγκαταλείψει την χώρα. Ο Μαροκίν εγκατέλειψε την χώρα και εγκαταστάθηκε στην Αργεντινή το 1994 μαζί με την μητέρα του η οποία ξεκίνησε μια νέα ζωή, φτιάχνοντας ρούχα και αποποιούμενη το παρελθόν της. Το οποίο μάλιστα δεν ήθελε, καθώς όπως περιγράφει ο γιος του Εσκομπάρ, η μητέρα του ήταν εκείνη που του ζητούσε καθημερινά να σταματήσει το εμπόριο των ναρκωτικών.

Ο Μαροκίν έμεινε στην αφάνεια για πολλά χρόνια, και μόλις στο 2009 ξεκίνησε να μιλά για την προηγούμενη ζωή του. Και πάντα από κριτική θέση, κατηγορώντας τα καρτέλ των ναρκωτικών και το εμπόριο που εξακολουθεί να αποτελεί μια κύρια πληγή για την Κολομβία και την κοινωνία της.

Ο Μαροκίν έζησε για πάνω από δύο δεκαετίες στον φόβο. Παρ' όλα αυτά δεν θέλει να μείνει σιωπηλός για τα εγκλήματα του πατέρα του και του κυκλώματος των εμπόρων ναρκωτικών. Είναι μια ιστορία που πρέπει να ειπωθεί, λέει, έτσι ώστε τόσο η Κολομβία όσο και άλλες χώρες να μην επαναλάβουν τα ίδια λάθη.