Αμπου Ντάμπι 2025: Η στέψη της Φενερμπαχτσέ στο Final 4 και η αυτοκριτική για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό

Στην καρδιά της ερήμου, εκεί όπου η θερμοκρασία άγγιξε μέχρι και τους 51 βαθμούς υπό σκιά, γράφτηκε ένα από τα πιο ξεχωριστά Final Four της Euroleague. Το Άμπου Ντάμπι, ένας τόπος που μέχρι πρότινος δεν είχε καμία μπασκετική παράδοση, μετατράπηκε για τέσσερις ημέρες στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής καλαθοσφαίρισης. Η Φενερμπαχτσέ στέφθηκε πανάξια πρωταθλήτρια Ευρώπης για δεύτερη φορά στην ιστορία της, επικρατώντας στον τελικό της μαχητικής Μονακό, η οποία «έφτυσε αίμα» για να την κερδίσει αλλά δεν κατάφερε να κάνει την υπέρβαση.

Η ομάδα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ήταν πιο συγκροτημένη, με καθαρές επιλογές στα κρίσιμα σημεία και μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο, ενώ η Μονακό –παρά την ποιότητα και το πάθος της– ξέμεινε από ενέργεια και καθαρό μυαλό τη στιγμή που όλα κρίνονταν. Ήταν μια αναμέτρηση χωρίς φανφάρες, αλλά με απόλυτη ένταση και αδιάψευστο μπασκετικό δίκιο.

Στον μικρό τελικό, ο Ολυμπιακός πήρε μια νίκη που «γλύκανε» την πίκρα του αποκλεισμού, επικρατώντας του Παναθηναϊκού σε ένα παιχνίδι που μπορεί να μην είχε τον τίτλο στο φινάλε, αλλά κουβαλούσε πείσμα, γόητρο και την ιδιαιτερότητα του ελληνικού μπασκετικού «εμφυλίου».

Οι ερυθρόλευκοι εμφανίστηκαν πιο αποφασισμένοι και συγκεντρωμένοι, θέλοντας να τελειώσουν τη φετινή τους ευρωπαϊκή διαδρομή με ένα αποτέλεσμα που θα τους αφήσει κάτι. Ο Παναθηναϊκός, περσινός κάτοχος του τίτλου, βρέθηκε σε ρόλο ηττημένου, σε μια χρονιά όπου είχε στόχο την επανάληψη του θριάμβου του Βερολίνου, αλλά το πλάνο δεν ολοκληρώθηκε.

Παρ’ όλα αυτά, η χρησιμοποίηση νεαρών παικτών και ειδικά του Σαμοντούροβ ήταν μια αχτίδα μέλλοντος, σε ένα ματς που δεν κρίθηκε από τακτική, αλλά από χαρακτήρα.



Το κλίμα στις εξέδρες ήταν μια εμπειρία που δεν θα ξεχαστεί εύκολα. Οι Άραβες θεατές, μη εξοικειωμένοι με την οπαδική κουλτούρα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, δεν μπορούσαν να πιστέψουν όσα έβλεπαν. Χωρίς σημαίες, χωρίς τύμπανα οι φίλαθλοι των ελληνικών και τουρκικών ομάδων κατάφεραν να μετατρέψουν την Etihad Arena σε μια έδρα που έβραζε. Οι φωνές, οι εκρήξεις, η ένταση και η ασίγαστη ενέργεια κυριάρχησαν. Οι τοπικές αρχές παρακολουθούσαν εμβρόντητες και σε αρκετές περιπτώσεις χρειάστηκε η επέμβαση των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Σε ένα από τα περιστατικά, Έλληνες και Τούρκοι ήρθαν στα χέρια, με αφορμή τον Βασίλη Σπανούλη.

Ο αθεράπευτος έρωτας του κόσμου του Ολυμπιακού για τον Kill Bill αποδείχθηκε πιο δυνατός από κάθε αντιπαλότητα. Παρότι ο Σπανούλης στεκόταν πλέον στον αντίπαλο πάγκο της Μονακό και τους στέρησε την παρουσία της ομάδας τους στον μεγάλο τελικό, οι φίλοι των Πειραιωτών δεν τον αποδοκίμασαν. Παρέμειναν στο γήπεδο, φώναξαν για εκείνον, τραγούδησαν το όνομά του και στάθηκαν δίπλα του σε μια στιγμή που δεν ήταν εύκολη ούτε για τον ίδιο. Όταν όμως κάποιοι Τούρκοι οπαδοί της Φενέρ επιχείρησαν να τους ειρωνευτούν και να τους προκαλέσουν, οι ερυθρόλευκοι δεν το άφησαν να περάσει έτσι. Η ένταση χτύπησε κόκκινο, σημειώθηκαν μικροσυμπλοκές και η παρέμβαση της αστυνομίας ήταν αναγκαία. Ευτυχώς, η κατάσταση εκτονώθηκε χωρίς σοβαρά επεισόδια.

Η ίδια η διοργάνωση, παρά την αφόρητη ζέστη και την ανύπαρκτη διαφημιστική παρουσία στην πόλη –ούτε μια πινακίδα στο αεροδρόμιο ή στους δρόμους του Άμπου Ντάμπι– κύλησε υποδειγματικά. Η Etihad Arena ήταν πρότυπο: άνετη, σύγχρονη, λειτουργική, με απόλυτη προσβασιμότητα και οργανωμένες υπηρεσίες. Το Άμπου Ντάμπι, παρά τους πολιτισμικούς περιορισμούς και το γεγονός ότι το μπασκετικό κοινό του είναι σχεδόν ανύπαρκτο, αποδείχθηκε φιλόξενο και ικανό να φιλοξενήσει μια τόσο σύνθετη και φορτισμένη διοργάνωση.

Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της ατμόσφαιρας όμως ήταν οι χιλιάδες Τούρκοι και Έλληνες που ταξίδεψαν, με προσωπικό κόστος και μεγάλη προσμονή, για να σταθούν δίπλα στις ομάδες τους. Οι ντόπιοι, περισσότερο θεατές ενός φαινομένου που έβλεπαν πρώτη φορά, περιορίστηκαν σε ρόλο παρατηρητή.

Χαρακτηριστικό ήταν το σχόλιο ενός οδηγού ταξί, ο οποίος παραδέχθηκε γελώντας πως μόνο όταν είδε χιλιάδες οπαδούς να ουρλιάζουν στην Etihad Arena κατάλαβε ότι κάτι… πολύ μεγάλο συμβαίνει.

Η επόμενη ημέρα για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό

Για τις ελληνικές ομάδες, το Final Four έκλεισε με έντονη αυτοκριτική. Ο Ολυμπιακός έμεινε για ακόμη μια χρονιά μακριά από την κορυφή, ενώ ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να υπερασπιστεί τον περσινό του τίτλο. Και οι δύο μπαίνουν σε φάση αναδιάρθρωσης, με φόντο ένα ελληνικό πρωτάθλημα που ακόμα δεν έχει κριθεί, αλλά και ένα καλοκαίρι που αναμένεται εκρηκτικό. Ονόματα όπως ο Τι Τζέι Σορτς, Τάισον Γουόρντ και Βασίλιε Μίσιτς ήδη ακούγονται, το scouting δουλεύει στο φουλ και το μπρα ντε φερ για την κορυφή έχει μόλις ξεκινήσει. Μπορεί η ευρωπαϊκή χρονιά να έκλεισε στην καρδιά της ερήμου, όμως οι φλόγες στον ελληνικό μπασκετικό χάρτη μόλις άναψαν.