Τσίπρας: Πολύ σύντομα θα είμαι πρωθυπουργός

Στον τηλεοπτικό σταθμό CNBC μίλησε ο Αλέξης Τσίπρας από τη λίμνη Κόμο της Ιταλίας και δεν δίστασε να δηλώσει ότι, πολύ σύντομα, θα είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Πιο συγκεκριμένα, απαντώντας σε ερώτηση της δημοσιογράφου για τις πρώτες κινήσεις του, αν αναλάβει τη διακυβέρνηση της Ελλάδας, ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκτίμησε ότι αυτό θα γίνει «πολύ σύντομα, καθώς στις αρχές του 2015 θα υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα».




Στη συνέχεια, εξήγησε ότι η πρώτη ενέργεια μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, «όταν έρθει σύντομα αυτή η ώρα, θα είναι να διαπραγματευτούμε σκληρά και από την αρχή το χρέος, με ένα στόχο που θα είναι κοινά βιώσιμος και άρα χωρίς τις συνταγές της "καταστρόικας"».

Ακόμη, στα κυριότερα αποσπάσματα της συνέντευξης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, συγκαταλέγονται τα εξής:

- «Η Αριστερά οφείλει τη νίκη της στις ευρωεκλογές στο ότι κατάφερε και άρθρωσε ένα διαφορετικό λόγο, είχε μια διαφορετική φωνή πού επέμεινε και επιμένει στην χάραξη διαφορετικής πολιτικής, μακριά  από τη δημοσιονομική πειθαρχία και τη λιτότητα, και άρα πιο κοντά στις βασικές ευρωπαϊκές αξίες της αλληλεγγύης και της συνοχής».

- «Οι ευρωεκλογές μπορεί όντως να έδωσαν δύναμη και σε σχηματισμούς όπως της κ. Λεπέν και του κ. Φάρατζ, αλλά η κριτική που αυτοί ασκούν στην ΕΕ είναι αφενός διαλυτική, καθώς εμπνέεται από εθνικισμό και φοβία, και αφετέρου όχι μόνο δεν αντιτίθενται όπως κάνει η αριστερά στην λιτότητα αλλά τελικά η άνοδος τους είναι προϊόν αυτής της λιτότητας στην Ευρώπη».

- «Τι νόημα έχει να δημιουργείται πλεόνασμα, όταν αυτό είναι αποτέλεσμα τεράστιων περικοπών, ανεργίας, και κατακόρυφης κοινωνικής πτώχευσης; Η δική μας απάντηση θα είναι να ενισχύσουμε την ζήτηση, να αναδιαρθρώσουμε το χρέος, να έχουμε μια πιο δραστήρια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα -με δυνατότητα για «ποσοτική χαλάρωση»- γιατί μόνο έτσι θα σταματήσει, και πρέπει να σταματήσει, η λιτότητα. Άλλωστε σε τέτοιες συνθήκες, ανάλογες του δράματος της δεκαετίας του 1930, απλές κεϋνσιανές κινήσεις μπορεί να έχουν επαναστατικά, τελικά, αποτελέσματα. Να γιατί ζητάμε κάτι που έχει ξαναδοκιμασθεί, όπως η Σύνοδος του Λονδίνου του 1953 για το γερμανικό χρέος».