Νικ Κέιβ για τα 10 χρόνια από τον θάνατο του γιου του: Η θλίψη γίνεται τρόπος ζωής

Με αφορμή τα δέκα χρόνια από τον θάνατο του γιου του ο Νικ Κέιβ μοιράστηκε τις σκέψεις και τα συναισθήματά του μέσα από το προσωπικό του ιστολόγιο για τη θλίψη που κουβαλά τόσο από την απώλεια του Άρθουρ όσο και του άλλου του παιδιού, του Τζέθρο Λάζενμπι.

Ο Άρθουρ Κέιβ σε ηλικία μόλις 15 ετών έχασε τη ζωή του το 2015, πέφτοντας από τους γκρεμούς του Ovingdean Gap στο Μπράιτον της Αγγλίας. Επτά χρόνια αργότερα ο μεγαλύτερος γιος του, Τζέθρο Λάζενμπι, πέθανε σε ηλικία 31 ετών.

Ο Νικ Κέιβ έγραψε στο προσωπικό του ιστολόγιο για το πώς εκείνος και η σύζυγός του, Σούζι Κέιβ, διαχειρίζονται τον πόνο της απώλειας, τονίζοντας πως ο πόνος εξακολουθεί να είναι παρών στη ζωή τους. «Ο πόνος παραμένει, αλλά έχω διαπιστώσει ότι με τον χρόνο εξελίσσεται. Το πένθος ''ανθίζει'' με την ηλικία, γίνεται λιγότερο προσωπική προσβολή και περισσότερο μια ποιητική ποιότητα ύπαρξης καθώς μαθαίνουμε να παραδινόμαστε σε αυτό», σημείωσε.

Στη συνέχεια, ο 68χρονος τραγουδιστής εξομολογήθηκε πως με τα χρόνια η θλίψη αποκτά άλλη διάσταση: «Καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ανυπόφορη αδικία του θανάτου, αυτό που φαίνεται αβάσταχτο τελικά δεν είναι. Η θλίψη γίνεται πιο πλούσια, βαθύτερη, με περισσότερες αποχρώσεις. Γίνεται πιο ενδιαφέρουσα, δημιουργική, και όμορφη».

Ο Κέιβ υποστήριξε πως η εμπειρία του εντάσσεται σε μια «κοινή ανθρώπινη ιστορία», και πως τον έφερε πιο κοντά στον Θεό, ενώ στη συνέχεια πρόσθεσε: «Η θλίψη γίνεται τρόπος ζωής, μέρος γέλιου, μέρος δακρύων, με ελάχιστο χώρο ανάμεσά τους. Είναι ένας τρόπος να κινείσαι στον κόσμο, να τον αγαπάς, να τον λατρεύεις».

Ο Αυστραλός καλλιτέχνης αποκάλυψε ότι διάβασε όσα έγραψε στη σύζυγό του, η οποία συμφώνησε πως με τον καιρό τα πράγματα γίνονται πιο υποφερτά. Θυμήθηκε ότι, δέκα χρόνια πριν, τα όνειρά της με τον Άρθουρ ήταν σκοτεινά, γεμάτα ντροπή και θρήνο. «Είπε ότι ο Άρθουρ εξακολουθεί να την επισκέπτεται κάθε εβδομάδα. Είναι πάντα στην ίδια ηλικία, περίπου δέκα ετών», έγραψε ο Κέιβ.

Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις του, ο Νικ Κέιβ συμπλήρωσε: «Δεν είμαι σίγουρος τι άλλο έχω μάθει, εκτός από το ότι εδώ είμαστε ακόμα, μια δεκαετία αργότερα, ζώντας μέσα στην ακτινοβόλα καρδιά του τραύματος, στο σημείο όπου όλες οι σκέψεις και τα όνειρα συγκλίνουν και όπου κατοικούν η ελπίδα και η θλίψη».

Φωτογραφία: Shutterstock