Ζαν Ιμπέρ: Ο διάδοχος του Ντικάς

Είναι υπετροφικά διάσημος, αδιαπραγμάτευτα επιδραστικός αλλά και ο πλέον βραβευμένος σεφ στον κόσμο, αφού στο παλμαρέ του διαθέτει έναν μικρό γαλαξία από 21 αστέρια Michelin. Ο Αλέν Ντικάς, δηλαδή ένας ζωντανός μύθος της γαστρονομίας, σίγουρα θα άξιζε έναν διάδοχο καταξιωμένο, ήδη αναγνωρισμένο από το παγκόσμιο σινάφι, που ενδεχομένως θα είχε μαθητεύσει δίπλα του και τον οποίο θα είχε μπολιάσει με τον δικό του επαγγελματικό και αξιακό κώδικα. Σε καμία περίπτωση δεν θα φανταζόταν κανείς ότι τη θέση του επιγόνου του στην κουζίνα του περίφημου «Plaza-Athénée» στην Avenue Montagne του Παρισιού, ένα εστιατόριο με μυθολογία εφάμιλλη των larger than life συνδαιτυμόνων που γευματίζουν και δειπνούν στα τραπέζια του, θα έπαιρνε ένας ναύτης από τη Βρετάνη. Με αυτό τον χαρακτηρισμό συστήνεται και αυτοπροσδιορίζεται ο Ζαν Ιμπέρ, ή αλλιώς ο 41χρονος σεφ που πέρυσι το καλοκαίρι ανέλαβε να μπει στον μαγειρικό σκούφο του Ντικάς ως head chef του εστιατορίου του «Plaza-Athénée», μέσα σε οκτώ μήνες κατάφερε να λάβει το πρώτο του αστέρι Michelin και στις συνεντεύξεις που παραχωρεί στα μεγαλύτερα έντυπα στον κόσμο προκρίνει ως μέντορά του όχι κάποιον λαοπρόβλητο σεφ με οικουμενική αίγλη αλλά την αείμνηστη πια γιαγιά του.



Κι αυτό είναι τουλάχιστον αξιοθαύμαστο αν όχι αξιοπερίεργο για έναν ανερχόμενο σταρ της γαστρονομίας, ο οποίος εδώ και μιάμιση δεκαετία χορταίνει την πείνα δεκάδων celebrities, συναγελάζεται αλλά και συνεταιρίζεται μαζί τους, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη τα εστιατόρια «Swan» και «To Share» που έχει δημιουργήσει μαζί με τον Φάρελ Γουίλιαμς σε Μαϊάμι και Σεν Τροπέ αντίστοιχα. Βέβαια, εκείνο που οι ανταγωνιστές του -και στη Γαλλία είναι πολλοί και ανηλεείς- του προσάπτουν ως αμάρτημα εφάμιλλο του προπατορικού είναι το γεγονός ότι το 2012 όχι μόνο ενέδωσε στον πειρασμό να συμμετέχει σε έναν τηλεοπτικό διαγωνισμό όπως το «Top Chef», αλλά πέτυχε να τον κερδίσει. Πού ξανακούστηκε ένας τηλεοπτικός μάγειρας να αλώνει τα σαλόνια της υψηλής γαστρονομίας; Βεβαίως, του Ιμπέρ δεν ιδρώνει το αυτί του. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στον χαρακτήρα του ίδιου, αλλά στη ροή που έχουν πάρει τα πράγματα για εκείνον, ο οποίος, αφού κεφαλαιοποίησε την τηλεοπτική αναγνωρισιμότητά του, πλέον κόβει μεθοδικά τον ομφάλιο λώρο μαζί της, χωρίς ποτέ να αποτάσσεται το «αμαρτωλό» παρελθόν του, ούτε να μπαίνει στον κόπο να απαντά στους τιμητές του.



Με γνήσιο coolness απλώς σημειώνει ότι για να πάρει τη δουλειά στα δύο εστιατόρια του «Plaza-Athénée» παρουσίασε μια πρόταση 150 σελίδων και υπενθυμίζει με κάθε ευκαιρία πως οι κριτικοί υπάρχουν για να κάνουν κριτική, όπως οι σεφ υπάρχουν για να μαγειρεύουν. Αλλωστε αυτή είναι και η συμβουλή που του έχει δώσει ο φίλος του Φάρελ Γουίλιαμς: να μη διασπά τη συγκέντρωση και να μη θυσιάζει το όραμά του στον βωμό τού τι θα πουν οι άλλοι. Μάλιστα ο Αμερικανός μουσικός λέει ότι ο βασικός λόγος που επέλεξε να συνεργαστεί με τον Ιμπέρ είναι γιατί τα πιάτα του τού θυμίζουν πίνακες ζωγραφικής.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο γεννημένος τον Ιούλιο του 1981 σεφ προσεγγίζει τη γαλλική γαστρονομία -έναν πολιτιστικό θησαυρό που επέχει διαστάσεις ιερού και όσιου- όπως η Σοφία Κόπολα προσέγγισε την ιστορία της Μαρίας-Αντουανέτας στο ομώνυμο φιλμ της. Με έναν τρόπο ποπ που δεν έρχεται να αμφισβητήσει, να αποδομήσει ή να τρολάρει αλλά να βρει μια νέα, σύγχρονη ανάγνωση. Αλλωστε στο τέλος της ημέρας εκείνο που διαχρονικά επιζητά ο Ιμπέρ να σερβίρουν τα εστιατόρια των οποίων ηγείται γαστρονομικά είναι χαρά. Αυτό έκανε ήδη από το 2004 στο αγαπητό στον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, στον Ζεράρ Ντεπαρντιέ και τον αείμνηστο Τζόνι Χάλιντεϊ εστιατόριό του με το όνομα «L’Acajou». Οι διασημότητες, χορτασμένες από κάθε λογής ματαιοδοξία, ορκίζονταν στον απροσποίητο τρόπο και το ανεπιτήδευτο μενού του τότε 22χρονου σεφ. Βέβαια, για να φτάσει σε εκείνο που ο ίδιος προκρίνει ως σημαντικότερο επίτευγμα της καριέρας του θα μεσολαβούσαν 15 χρόνια, αλλά και η νίκη του στον τρίτο κύκλο του «Top Chef». Από το 2013 ο Ιμπέρ ενσάρκωσε στον απόλυτο βαθμό το δημοφιλές υβρίδιο του τηλεοπτικού σεφ. Αλλά δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες της διασημότητας, παρότι εκτέλεσε με αξιώσεις χρέη τηλεπαρουσιαστή σε γαστρονομικούς διαγωνισμούς. Το 2019 άνοιξε μαζί με τη γιαγιά του το αγαπημένο του μέχρι σήμερα εστιατόριο, το «Mamie» στο 16ο Διαμέρισμα της γαλλικής πρωτεύουσας. Ο λόγος που το αποφάσισε; Για να κάνει μια σπονδή στα παιδικά χρόνια του και στις Κυριακές που περνούσε στο σπίτι της γιαγιάς του. Αυτές ήταν οι αγαπημένες και οι πιο ευτυχισμένες στιγμές του. Και θεώρησε χρέος του να τις επικοινωνήσει και να τις μοιραστεί. Ηταν ένα εστιατόριο για όσους ένιωθε οικογένεια, το οποίο μάλιστα θεώρησε χρέος του να κλείσει λίγους μήνες μετά τον θάνατο της γιαγιάς του Νικόλ τον Ιούνιο του 2021.



Την ανακοίνωση έκανε όπως όφειλε κάθε millennial μέσω Instagram. Ναι, μπορεί τότε να μην είχε αποκτήσει ακόμα αστέρι Michelin, αλλά διέθετε και εξακολουθεί να έχει ακροατήριο μισού εκατομμυρίου followers. Πολλοί θεωρούν οιωνό της συνεργασίας του Ιμπέρ με το «Plaza-Athénée» την πρόσληψή του από τον όμιλο LVMH του Μπερνάρ Αρνό για τη θέση του επικεφαλής σεφ στο εστιατόριο του ξενοδοχείου «Cheval Blanc» στο Σεντ Μπαρτς. Από το 2020 ο σεφ ανέλαβε να δημιουργεί πιάτα για τους παραθεριστές του κοσμοπολίτικου προορισμού της Καραϊβικής, δηλαδή κάποιους από τους πλουσιότερους, ισχυρότερους και -κατά τη γνώμη τους- σημαντικότερους ανθρώπους στον κόσμο. Εφερε την αποστολή του σε πέρας και με το παραπάνω, όπως μαρτυρά η πρόσφατη ανάληψη των νέων καθηκόντων του στο «Monsieur Dior», ήτοι το περίφημο εστιατόριο του εμβληματικού γαλλικού οίκου - πάντα μαζί με τον εξ απορρήτων συνεργάτη του και γαστρονομικό alter ego του Αντονί Κλεμό. Ναι, τα επαγγελματικά ανδραγαθήματά του είναι αναμφίβολα σημαντικά, για πολλούς ακόμα και δυσθεώρητα. Ομως, όταν τον ρωτούν, ο Ιμπέρ δεν περιαυτολογεί και δεν ακκίζεται. Δηλώνει απλώς ένα παιδί που προσπαθεί ακόμα να κρατιέται από τα όνειρά του και να προβάλει σθεναρή αντίσταση όταν η αληθινή ζωή πάει να γίνει δράκος στο παραμύθι του ◆