Επιστήμονες ανακάλυψαν τεράστια δεξαμενή φρέσκου νερού κάτω από τον Ατλαντικό

Μία τεράστια δεξαμενή γλυκού νερού, κάτω από τη θάλασσα του Ατλαντικού ωκεανού, ανακάλυψαν επιστήμονες, οι οποίες εντυπωσιάστηκαν από το μέγεθος και τον όγκο του φαινομένου.

«Γνωρίζαμε ότι υπήρχε γλυκό ​​νερό κάτω από απομονωμένες περιοχές, αλλά δεν γνωρίζαμε την έκταση ή τη γεωμετρία του», εξήγησε η επικεφαλής ερευνητής Chloe Gustafson (PhD), μέλος του παρατηρητηρίου γης Lamont-Doherty της Κολούμπια. «Θα μπορούσε να αποδειχθεί ότι είναι ένας σημαντικός πόρος για άλλα μέρη του κόσμου», δήλωσε.

Χρησιμοποιώντας ηλεκτρομαγνητικά κύματα, η ομάδα της Gustafson μπόρεσε να χαρτογραφήσει τον υποθαλάσσιο «υδροφόρο ορίζοντα«, ο οποίος εκτείνεται περίπου 50 μίλια στην άκρη της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας, από τη Μασσαχουσέτη έως το Νιου Τζέρσεϊ.

«Εάν ήταν στην επιφάνεια, θα είχε δημιουργήσει μια λίμνη που θα κάλυπτε περίπου 15.000 τετραγωνικά μίλια», γράφει η ομάδα της στην έκθεσή τους. «Η μελέτη δείχνει ότι τέτοιου είδους υδροφορείς πιθανότατα βρίσκονται σε πολλές άλλες ακτές παγκοσμίως και θα μπορούσαν να παράσχουν νερό για ξηρές περιοχές που τώρα κινδυνεύουν να εξαντληθούν».

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα πρώτα σημάδια της βορειοανατολικής υποβρύχιας δεξαμενής εντοπίστηκαν στη δεκαετία του 1970 όταν οι εταιρείες έψαχναν για πετρέλαιο. Μέσω των γεωτρήσεων, οι εργάτες κτυπούσαν μερικές φορές το γλυκό νερό.

Η ομάδα της Gustafson, η οποία δημοσίευσε τα ευρήματά της στο επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports, πιστεύει ότι το νερό της δεξαμενής βρέθηκε κάτω από τον πυθμένα του ωκεανού με δύο διαφορετικούς τρόπους. «Πριν από περίπου 15.000 έως 20.000 χρόνια, προς το τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων, μεγάλο μέρος των υδάτων του πλανήτη ήταν κλειδωμένα σε βαθύ πάγο. Στη Βόρεια Αμερική, επεκτάθηκε μέσω του σημερινού Νιου Τζέρσεϊ, του Λονγκ Άιλαντ και της ακτής της Νέας Αγγλίας», εξηγούν οι ερευνητές.

«Τα επίπεδα της θάλασσας ήταν πολύ χαμηλότερα, εκθέτοντας μεγάλο μέρος αυτού που είναι τώρα η υποθαλάσσια υφαλοκρηπίδα των ΗΠΑ. Όταν ο πάγος έλιωσε, τα ιζήματα σχημάτισαν τεράστιους ποταμούς, όπου αιχμαλωτίστηκε το νερό γλυκό νερό από διάσπαρτες πηγές. Αργότερα αυξήθηκαν τα επίπεδα της θάλασσας».