The Beatles: Τα καταπιεσμένα «εγώ» και οι καβγάδες που σφράγισαν τις τελευταίες ημέρες των «σκαθαριών»

Ήταν Ιανουάριος του 1969, πιθανότατα μια τυπική λονδρέζικη μέρα με βροχή και κρύο, όταν οι Beatles άρχισαν να ηχογραφούν αυτό που θα αποδεικνυόταν το κύκνειο άσμα τους.

Η μπάντα είχε να περιοδεύσει τρία χρόνια και οι σχέσεις των τεσσάρων δεν ήταν πλέον οι καλύτερες, ειδικά αυτή ανάμεσα στον Πολ Μακάρτνεϊ και τον Τζορτζ Χάρισον.

Ο κιθαρίστας των «σκαθαριών» ένιωθε ριγμένος αφού παρότι έγραφε πολύ καλά τραγούδια μόνο ένα ή δύο έμπαιναν σε κάποιο νέο δίσκο ενώ τα υπόλοιπα είχαν την σφραγίδα του διδύμου Λένον-Μακάρτνεϊ.

Έτσι εκείνη την μουντή μέρα του Γενάρη που το ημερολόγιο έγραφε 10 του μήνα ο Χάρισον ξεστόμισε την φράση που κουβάλαγε μήνες μέσα του: «Νομίζω ότι θα φύγω από την μπάντα τώρα».

Αυτό και πολλά άλλα άγνωστα περιστατικά αναβιώνουν αυτές τις ημέρες με την κυκλοφορία ενός νέου βιβλίου με τον τίτλο «Get back» και ενός εξάωρου ντοκιμαντέρ με τον ίδιο τίτλο που σκηνοθέτησε ο Πίτερ Τζάκσον.

Ταυτόχρονα μόλις κυκλοφόρησε και ένα ειδικό box set του «Let it be» με διάφορες ηχογραφήσεις του άλμπουμ που έκλεισε ουσιαστικά την διαδρομή της μπάντας.

Διαφωνίες και εντάσεις

Η ατάκα του Χάρισον μόνο τυχαία δεν ήταν. Ο θάνατος του Μπράιαν Έπσταϊν το 1967-που ήταν ο δαιμόνιος μάνατζερ και αυτός που κρατούσε τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στους τέσσερις-ήταν ένα σοκ.

Έκτοτε οι διαφωνίες και οι εντάσεις πύκνωσαν με αποκορύφωμα την ηχογράφηση του «Let it be» και την απειλή του Τζορτζ να εγκαταλείψει το γκρουπ.

Όταν το είπε και έφυγε έξω από το στούντιο για να ηρεμήσει ο Λένον είπε να πάρουν στην θέση του τον Έρικ Κλάπτον ως αντικαταστάτη του, πιθανόν γνωρίζοντας για τον παράνομο δεσμό που διατηρούσε ο slowhand με την γυναίκα του Χάρισον.

To βιβλίο «Get back» συγκεντρώνει υλικό από τις 120 ώρες ηχογραφήσεων και μαρτυρίες για τις τελευταίες όπως αποδείχτηκαν μέρες της βασιλείας των Beatles στην παγκόσμια μουσική σκηνή.

Αποκαλύπτει ότι την συγκεκριμένη περίοδο, το συγκρότημα δεν είχε την ενέργεια που υπήρχε σε πρότερες ηχογραφήσεις όπως το αριστουργηματικό «Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band».

Βαριόντουσαν και λειτουργούσαν σαν να τελούσαν σε μια χειμερία νάρκη από την οποία δεν ξύπνησαν ποτέ, ενώ ο Λένον είχε συνέχεια δίπλα του την Γιόκο Όνο.

Κάποια στιγμή ο Μακάρτνεϊ ανοίγει κουβέντα γι’ αυτό με τον ντράμερ Ρίνγκο Σταρ και τον Χάρισον στηρίζοντας την επιλογή του Τζον: «Δεν θα την αφήσει μόνη της για χάρη μας, οπότε ας αφήσουμε τους νέους εραστές να είναι μαζί.

Η απουσία και το βασανιστήριο

Η αρχική ιδέα για το «Let it be» ήταν να δώσουν ένα μεγάλο κονσέρτο-το πρώτο τους μετά τα live του 1966-και οι πρόβες τους να μεταδοθούν από την Βρετανική τηλεόραση σε ένα μεγάλο αφιέρωμα.

Γι αυτό άλλωστε ο σκηνοθέτης Μάικλ Λίντσεϊ Χογκ ανέλαβε να τους κινηματογραφεί κάθε μέρα στο στούντιο καθώς και στο περίφημο live που έδωσαν στην ταράτσα του Apple studio, που ήταν και η τελευταία τους ζωντανή εμφάνιση.

Κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων η απουσία του εκλιπόντος Έπσταϊν είναι φανερή και ο Μακάρτνεϊ προσπαθεί να κρατήσει την μπάντα συγκεντρωμένη στο σκοπό της.

Οι πρόβες αρχικά στο στούντιο Twickenham τέλειωσαν στις 16 Ιανουαρίου, το σχέδιο για ένα μεγάλο live έσβησε και έμεινε η ηχογράφηση του άλμπουμ και μια ζωντανή εμφάνιση σε τοπικό επίπεδο.

Μέσα σε όλα αυτά υπήρχε κάτι που δεν άλλαξε και αυτό ήταν η ικανότητα των τεσσάρων να ανασκουμπώνονται στα δύσκολα και να θυμίζουν σε όλους ότι ήταν οι Beatles.

«Είναι δύσκολο» έλεγε ο Ρίνγκο Σταρ «γιατί ότι κάνουμε πρέπει να είναι απίθανο» κάτι που φάνηκε και στην απόφαση της τελευταίας στιγμής να εμφανιστούν ζωντανά στην ταράτσα του Apple Studio και να παίξουν νέα τραγούδια που ελάχιστα ήξεραν.

Το διάρκειας έξι ωρών ντοκιμαντέρ του Πίτερ Τζάκσον φωτίζει τις αθέατες πλευρές των τελευταίων ημερών της μπάντας που άλλαξε για πάντα την μουσική.

Ο Μακάρτνεϊ λέει κάποια στιγμή ότι «υποβάλλαμε τους εαυτούς μας σε ένα βασανιστήριο» αναφερόμενος στην κινηματογράφηση εκείνων των ημερών.

Η ταινία του Λονγκ παίχτηκε την άνοιξη του 1970 όταν οι Beatles είχαν ανακοινώσει πλέον τη διάλυσή τους και στην αρχή της ακούγεται η φωνή του Τζορτζ Χάρισον που μόλις είχε γυρίσει από την Αμερική όπου είχε δει τον Bob Dylan & The Band.

«Είναι χαρούμενοι που είναι συγκρότημα» λέει, κάτι που προφανώς δεν ίσχυε πλέον για τους Beatles όταν μπήκαν για να ηχογραφήσουν το κύκνειο άσμα τους.