Χρήστος Μπόκας

Φυγόκεντρες δυνάμεις που κατά περιόδους  γίνονται ανεξέλεγκτες και αποτελούν προϊόν της έλλειψης ιδεολογικής ομοιογένειας μεταξύ των μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας.

Στην ουσία επιβεβαιώνουν ότι η προσπάθεια του κ. Πάνου Καμμένου δεν έχει αποκτήσει ακόμα χαρακτηριστικά πολιτικού κόμματος. Απεναντίας εξακολουθεί να ταλαιπωρείται από κινηματικές ασθένειες.  

Σε αυτό συνηγορεί άλλωστε και η συνολική πορεία του κόμματος από την ιδρυτική διακήρυξη τον Φεβρουάριο του 2012 εως σήμερα. Πορεία  που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» εξακολουθούν να συμπεριφέρονται ως ανομοιόμορφο κίνημα διαμαρτυρίας δίχως ιδεολογική πυξίδα. Τους ενώνει ο αγώνας κατά των Μνημονίων αλλά τους χωρίζουν όλα τα υπόλοιπα. Συμφωνούν στις καταγγελίες κατά της κυβέρνησης και της ασκούμενης δημοσιονομικής πολιτικής αλλά διαφωνούν ως προς τις εναλλακτικές. Μοιάζουν περισσότερο με το ετερόκλητο «κίνημα των Αγανακτισμένων», τόσο ως προς την οργανωτική δομή όσο και ως προς την ρητορεία, παρά με οργανωμένο πολιτικό φορέα.

Οι ιδεολογικές αντιθέσεις γίνονται περισσότερο αντιληπτές σήμερα που όλοι στο κόμμα κατανοούν ότι απαιτείται ξεκάθαρη ιδεολογικοπολιτική στόχευση. Οι μισοί εκτιμούν ότι προνομιακό πεδίο των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» είναι η Κεντροδεξιά και οι άλλοι μισοί ζητούν σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ίσως τα παραπάνω να θεωρούνται λογικά για ένα κόμμα που δημιουργήθηκε πριν από μόλις δυόμιση χρόνια χάρη στο πολιτικό ένστικτο του κ. Καμμένου.

Ωστόσο, με τις τεκτονικές πλάκες της πολιτικής γεωγραφίας να εξακολουθούν να μετακινούνται ανεξέλεγκτα, δεν υπάρχει περίοδος χάριτος. Οι ραγδαίες ανακατατάξεις που απροσδόκητα έφεραν στο προσκήνιο το κόμμα του κ. Καμμένου με τον ίδιο τρόπο μπορούν να το εξαφανίσουν τοποθετώντας στην θέση του κάποιον άλλο σχηματισμό. Πέραν αυτού θα πρέπει να γνωρίζουν ότι και το «κίνημα των αγανακτισμένων» ακολούθησε πορεία πυροτεχνήματος.

Υπο αυτά τα δεδομένα, η ενέργεια του κ. Καμμένου να οδηγήσει άμεσα το κόμμα σε διευρυμένο Εθνικό Συμβούλιο για την πλήρη αναδιοργάνωση του κρίνεται ενδεδειγμένη. Στην ουσία αποτελεί την τελευταία ευκαιρία να θέσει ισχυρά θεμέλια στο πολιτικό του δημιούργημα  ώστε να ανταπεξέλθει στις αναμενόμενες ανακατατάξεις της Κεντροδεξιάς πολυκατοικίας.