Τάσος Καραμήτσος

Ο καιρός βέβαια περνάει και ασφαλώς «ουδείς στην εξουσία είναι μόνιμος», όπως είπε ο κ. Τσίπρας στη δευτερολογία του προς τον κ. Μητσοτάκη κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης. Περισσότερο φάνηκε να... αυτοπαρηγορείται, αφού ο ίδιος με τη συμπεριφορά του, τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν, έδειχνε πως το μόνο που σκεφτόταν ήταν η αιώνια εξουσία.

Ομως εδώ τα πράγματα είναι συγκεκριμένα, απλά και απολύτως ξεκάθαρα για την κυβέρνηση της Ν.Δ. Η πεμπτουσία των προγραμματικών δηλώσεων του πρωθυπουργού, κατά τη γνώμη μου, συμπυκνώνεται σε μια μικρή πρόταση που είπε στη Βουλή: «Οι πολίτες αναζητούν λογικά πράγματα, πρακτικές λύσεις στα προβλήματά τους».

Με τα «λογικά πράγματα» και τις «λύσεις» ο Κυριάκος άνοιξε ένα τεράστιο και πάρα πολύ σύνθετο ταυτόχρονα κεφάλαιο της Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα.

Για να χτίσεις ένα σπίτι -τι πιο απλό και φυσιολογικό- θα έπρεπε να παίρνεις άδεια από την Πολεοδομία σε έναν μήνα και όχι σε έναν χρόνο. Αλλά και για να κάνεις μια επένδυση κτιριακή, δεν θα έπρεπε να ξεπερνάει η αδειοδότησή της το πολύ τους τρεις μήνες. Για να δούμε, όμως, πότε θα μπορέσει μια κυβέρνηση που το θέλει να το κάνει και πώς θα το εφαρμόσει ένας πρωθυπουργός που το ενστερνίζεται πλήρως πώς θα το εφαρμόσει.

Φαντάζεστε, αν ένα σπίτι κάνει έναν χρόνο να πάρει άδεια, πόσο χρειάζεται μια επένδυση όταν πρέπει να πάρει εγκρίσεις από την Πολεοδομία, διάφορα πιστοποιητικά περιβαλλοντικά, ή από την Αρχαιολογία, συν του ότι στο τέλος έχει να αντιμετωπίσει και την κακεντρέχεια ενός ανταγωνιστή που θα τη «στείλει» στο ΣτΕ; Από 2 έως 22 χρόνια είναι η απάντηση, είτε πρόκειται για μια επέκταση ενός μικρού περιφερειακού αεροδρομίου (βλέπε Πάρος, Μήλος, όπου χρειάστηκαν 20 χρόνια), είτε για τη βασική επένδυση του Ελληνικού.

Απλό και φυσικό θα ήταν, εφόσον η χούντα έφυγε από την Ελλάδα το 1974 και από τότε η ελευθερία και η δημοκρατία δεν κινδύνεψαν ποτέ, να είχε ήδη καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο. Ομως πήρε 35 χρόνια στην Ελληνική Δημοκρατία να φέρει τον σχετικό νόμο, παρότι όλο αυτό το διάστημα εκεί μέσα κυκλοφορούν αναρχικοί, πρεζάκια και έμποροι ναρκωτικών. Και οπωσδήποτε όχι φοιτητές που προστατεύονται από μια δικτατορία.

Απλό και φυσικό είναι να αντιλαμβάνονται οι πάντες ότι το τσιγάρο βλάπτει σοβαρά την υγεία, μια που από την Ευρώπη μέχρι τη Χιλή το κάπνισμα απαγορεύεται σε δημόσιους χώρους. Και στο Λονδίνο ή στο Παρίσι πολλοί είναι εκείνοι που γουστάρουν ένα τσιγάρο, αλλά βγαίνουν στο πεζοδρόμιο να το καπνίσουν. Εδώ εφαρμόσαμε προ 11ετίας τον εν λόγω νόμο για πρώτη φορά και φυσικά τον καταργήσαμε σταδιακά, για να καταλήξουμε να έχουμε εικόνα αφρικανικής ή αραβικής χώρας.

Απλό και λογικό είναι όταν χτίζεις ένα αυθαίρετο, αυτό να γκρεμίζεται αυτομάτως ή απλά να μη νομιμοποιείται ποτέ, ειδικά όταν πρόκειται για όλα όσα τελικά καταλήγουν σε στρεβλώσεις που μπορεί να δημιουργήσουν καταστροφές, όπως η τραγωδία στο Μάτι, τα καμένα δάση κ.λπ.

Κάθε κυβέρνηση κυριολεκτικά τρελαίνεται να κάνει ρυθμίσεις αυθαιρέτων, ειδικά λίγο πριν από τις εκλογές. Ο κ. Τσίπρας, για παράδειγμα, μετακίνησε μέχρι και τον αιγιαλό για χάρη ενός εφοπλιστή.

Αυτά και εκατοντάδες άλλα, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά ζητήματα θα έχει να αντιμετωπίσει ο πρωθυπουργός στην καθημερινότητα της κυβέρνησής του, τα οποία όμως θα κρίνουν την επιτυχία του και τελικά θα αλλάξουν τη χώρα προς το καλύτερο. Αυτά τα ζητήματα που χρειάζονται «πρακτικές λύσεις», όπως είπε ο ίδιος ο Κυριάκος την προηγούμενη Δευτέρα, αυτά θα τον κρίνουν.