Παντελής Διαμαντόπουλος

Μπορεί ένας άλλος να είναι κατώτερος του αναμενομένου ή ανώτερος. Μπορεί κάποιος να αποκτηθεί για ένα πόστο και να καταλήξει σε διαφορετικό. Όλα μπορούν να γίνουν σε μεταγραφές και στους νταμπλούχους της χώρας μας έχουν τύχει όλες οι περιπτώσεις. Όμως, ο Ολυμπιακός ποτέ δεν έπαιξε όταν βγήκε να ψωνίσει. Ποτέ δεν γύρισε την πλάτη σε κάτι που τον ενδιέφερε πολύ, άσχετα αν στο τέλος κατάφερε να το κάνει δικό του ή όχι. Και φυσικά, είναι και η μοναδική ομάδα που στα καλά του καθουμένου, μπορεί να βγει στην γύρα και να ανακοινώσει ποδοσφαιριστή, όταν κανείς δεν το περιμένει στην… τούρλα του Σαββάτου.

Όλο αυτό που διαβάσατε το έγραψα γιατί επαναλαμβάνετε το φαινόμενο της υπερβολικής βιασύνης. Την γιγαντιαίας πρεμούρας και της ελληνικής συνήθειας του «άντρα θέλω τώρα τον θέλω». Εγώ δεν θα μπω στην διαδικασία να αναφέρω το κλασικό «είναι νωρίς». Όμως το σίγουρο είναι, πως δεν γίνεται ένα κλάμπ να ψωνίζει απλά για να πάρει κάτι. Ειδικά όταν μιλάμε για ομάδα που θα πρέπει να σταθεί καλά στην league phase του Champions League. Κι όπως καταλάβατε από πέρυσι δεν είναι παίξε- γέλασε η συγκεκριμένη διαδικασία. Στο ερώτημα «αν θα περιμένουμε κάτι και τον Αύγουστο;» η απάντηση είναι πάλη ερώτηση: Γιατί όχι; Πρώτη φορά θα είναι; Και ποιος εμποδίζει τους Πειραιώτες να βολιδοσκοπήσουν και να αγοράσουν; Ή να περιμένουν να πάρουν κάτι που έχουν στοχεύσει, αλλά με τους δικούς τους όρους και όχι αυτούς που ισχύουν τώρα στην αγορά. Ο Σιπιόνι για παράδειγμα, πήρε λίγο παραπάνω χρόνο για να τελειώσει, γιατί πολύ απλά μια σκακιέρα είναι για τις ομάδες η μεταγραφική περίοδος. Και ένας τεράστιος χάρτης για τους ατζέντηδες που πηγαινοφέρνουν τους πελάτες τους. Η Ελλάδα δεν είναι ο ιδανικός προορισμός για παίκτες από τα ψηλά ράφια. Ο Ολυμπιακός όμως με τον τρόπο που λειτουργεί, συν το Conference, συν το ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει δίκτυο πλέον ομάδων , αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Αυτό το «διαφορετικά» γεννάει και ειδικές καταστάσεις. Γιατί ναι, όσα έγραψα πριν λίγο κάνουν αρκετά πιο θελκτική την κόκκινη πρόταση, αλλά την ίδια ώρα οι ατζέντηδες σου λένε «δώσει και κάτι παραπάνω, Ολυμπιακός είσαι». Κάθε ομάδα θέλει να έχει τον χρόνο σύμμαχο και όχι εχθρό. Ο Ολυμπιακός έχει έναν αρκετά καλό κορμό και έναν προπονητή που έχει ο ίδιος ξεκαθαρίσει τι χρειάζεται. Ο Ολυμπιακός, επαναλαμβάνω, δεν κάθεται να παίξει ή να χορέψει στους ρυθμούς που θέλουν οι μάνατζερ ή άλλα κλάμπ στα οποία ανήκουν ποδοσφαιριστές. Πολλές φορές αυτό αυξάνει την αγωνία και την προσμονή, είναι κατανοητό. Αλλά οι κανόνες είναι συγκεκριμένοι, όπως στα επιτραπέζια. Με την διαφορά ότι εδώ δεν έχει ζάρια και χαρτάκια, αλλά εκατομμύρια ευρώ…