Κώστας Κετσετζόγλου

Εκτός από το αποτέλεσμα που σίγουρα μετράει πάνω από όλα έχει γίνει και ένα παιχνίδι. Το αποτέλεσμα πράγματι μπορεί να καθορίσει τα πάντα. Όμως δεν διαγράφει το παιχνίδι. Το παιχνίδι λοιπόν ήταν τακτικά, αθλητικά και έως το 70 και πνευματικά το καλύτερο που έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια από την Εθνική Ελλάδος. Καλύτερο κι από αυτό που έληξε 0-3 υπέρ μας στο ίδιο γήπεδο με τον ίδιο αντίπαλο πριν λίγους μήνες. Απόλυτη κυριαρχία σε όλα τα επίπεδα, σωστό παιχνίδι επιθετικά χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα αμυντικά, ομαδικότητα και αλληλοκάλυψη.

Μια πραγματική ΟΜΑΔΑ με ταλέντο αλλά και αγωνιστική συμπεριφορά που θύμιζε σύλλογο που δουλεύει χρόνια με τον ίδιο προπονητή και έχει φτάσει στο πικ της. Είχε μεγάλες ευκαιρίες να προηγηθεί. Είχε μεγάλες ευκαιρίες να ξαναπροηγηθεί. Είχε τεράστια ευκαιρία να ισοφαρίσει με τον μαγικό του Καρέτσα που έβγαλε ο τερματοφύλακας των Σκωτσέζων. Κι όλα αυτά απέναντι σε μια ομάδα με πολλούς σπουδαίους παίκτες που παίζουν εκτός Σκοτίας σε ομάδες ανώτερες από αυτές που παίζουν δικοί μας. Μια ομάδα που πήρε ισοπαλία σχετικά εύκολα μέσα στη Δανία και βέβαια σε μια έδρα από τις πιο δυνατές κι ένα κοινό που λατρεύει με πάθος την Εθνική ομάδα της χώρας του που είναι κάτι παραπάνω από ομάδα ποδοσφαίρου για αυτούς. Μην αδικήσουμε λοιπόν την ομάδα μας στην κριτική μας όπως την αδίκησε το ποδόσφαιρο χθες το βράδυ. Άλλωστε αυτό είναι το ποδόσφαιρο και για αυτό το αγαπάμε…

Σαφώς και έπρεπε να γίνουν πράγματα καλύτερα. Ήταν θέμα τύχης αλλά και έλλειψης συγκέντρωσης τα δύο μοιραία γκολ και ιδίως αυτό της ισοφάρισης όπου φάνηκε σαν να είχε αδειάσει στιγμιαία η ομάδα μετά την δικαίωση με το γκολ του Τσιμίκα που επισφράγισε την συντριπτική της υπέροχη έχει εκείνο το σημείο. Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε ατομικά όμως παίκτες που ήταν στη φάση θα μπορούσαν σίγουρα να ήταν πιο συγκεντρωμένοι να αντιδράσουν καλύτερα. Το τρίτο γκολ που δεν έπαιξε και κανένα σοβαρό ρόλο στην διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος είναι ένα μεγάλο προσωπικό λάθος του Τζολάκη που και στα 3-4 τελευταία παιχνίδια του Ολυμπιακού δείχνει να μην είναι στην τρομερή κατάσταση που βρίσκεται από την ημέρα που ο Μεντιλίμπαρ τον έκανε βασικό και φυσιολογικά στην πορεία πήρε και την φανέλα της Εθνικής έχοντας δύο πάρα πολύ δυνατούς ανταγωνιστές.

Για τον Τζολάκη υπήρχε πολύ κουβέντα και πριν το ματς λόγω των εντυπωσιακών επιδόσεων του Βλαχοδήμου με την φανέλα της Σεβίλλης στο Ισπανικό πρωτάθλημα. Μετά από αυτό το γκολ εντάθηκε όπως είναι φυσιολογικό. Θα πάρω το μέρος του Ιβάν και του Τζολάκη. Ο τερματοφύλακας ούτως ή άλλως δεν αλλάζει εύκολα. Ο συγκεκριμένος τερματοφύλακας είχε κρατήσει την Ελλάδα ζωντανή όσο άντεξε απέναντι στη Δανία κι ας είχε κι εκεί ευθύνη στο τέλος για το τρίτο γκολ. Ο προπονητής του όφειλε να του δείξει εμπιστοσύνη και στο κάτω κάτω κανένα ρόλο δεν έπαιξε στην ήττα, αφού είχε μηδενική ευθύνη στα άλλα δύο γκολ που ήταν και τα καθοριστικά. Φυσιολογικό και εύλογο είναι να παίξει στο επόμενο ματς ο Βλαχοδήμος. Όμως ο Τζολάκης πρέπει να στηριχθεί από όλους. Είναι πολύτιμος για την Εθνική όπως και ο Βλαχοδήμος αλλά και ο Μανδάς. Είμαστε τυχεροί που έχουμε τρεις τέτοιου επιπέδου τερματοφύλακες. Σε ότι αφορά άλλες επιλογές όπως του Τσιμίκα αντί του Γιαννούλη και του Μπακασέτα αντί του Κωνσταντέλια νομίζω πως η απόδοση της ομάδας βάζει τέλος σε κάθε συζήτηση. Ίσως με τον Μουζακίτη ή τον Μάνταλο στη θέση του Κουρμπέλη ή του Ζαφείρη να είχαμε λίγο περισσότερη δημιουργία από τον άξονα που όπως φάνηκε την χρειαζόμασταν αλλά κανείς δεν μπορεί να πει πως τα δυο παιδιά που έπαιξαν δεν έκαναν καλή δουλειά.

Στο ματς με την Δανία λοιπόν μπορεί να έχουμε 2-3 αλλαγές αφού θα είναι και στο 100% ο Καρέτσας που έλειψε πολύ χθες στο πρώτο ημίχρονο αλλά το σημαντικό είναι να παραμείνει η ομάδα σε αυτό το επίπεδο φόρμας έχοντας και περισσότερη συγκέντρωση ώστε να μην αδικήσει τον εαυτό της. Τώρα που μας έχουν ξεγραμμένους πάμε στη Δανία να κάνουμε το διπλό και να φέρουμε τα πάνω κάτω. Μπορούμε. Το δείξαμε!