Hλιάνα Φωκιανάκη

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τους βλέπεις λίγο, αλλά που ξέρεις ότι αν τους χρειαστείς θα είναι εκεί. Η Γεωργία είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Την γνώρισα πριν κάποια χρόνια μέσα από το twitter. H Γεωργία μου στάθηκε και με βοήθησε χωρίς να της το ζητήσω σε μια «περίεργη» στιγμή της ζωής μου. Γιατί είναι από αυτούς τους ανθρώπους που όλοι χρειαζόμαστε στην ζωή μας. Που έχουν μια καλή κουβέντα για όλους και μια δίκαιη προσέγγιση σε όλα. Είναι μια πεισματάρα γυναίκα με πολλή δύναμη. Ειδικά από τότε που κατάλαβε ότι προσβλήθηκε από τη νόσο Lyme, έχει πεισμώσει με την ζωή ακόμα περισσότερο.

Αυτή η ιστορία είναι μια ιστορία για να σας αλλάξει έστω λίγο τα μυαλά και για να σας κάνει να δείτε λίγο διαφορετικά κάποια πράγματα που μας απασχολούν όλους τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα. Ναι σίγουρα, δεν είναι ευχάριστο πράγμα να μην ξέρουμε αν θα μπορούμε να βάλουμε βενζίνη στο αυτοκίνητο μας αύριο, αλλά υπάρχουν κάποιοι που η ζωή τους θα μεταβληθεί λίγο με τις αλλαγές στις κυβερνήσεις και τα νομίσματα που πιθανώς να αλλάξουν, καθότι έχει ήδη υποστεί καθοριστικές αλλαγές.

Η Γεργία Παπαζήση, είναι μια 39χρονη γυναίκα που προσβλήθηκε από την νόσο του Lyme πριν 5 χρόνια. Μια άγνωστη αρρώστια-βακτήριο που μεταφέρουν τα τσιμπούρια. Μπορεί να την έχεις χρόνια και να μην το ξέρεις όπως ακριβώς συνέβη στην Γεωργία. Όπως η ίδια μου εξηγεί εφόσον άργησε να καταλάβει τι της συμβαίνει «αυτό που έχω είναι late stage lyme disease. Εχω το βακτήριο πολλά χρόνια και λόγω της μη έγκυρης διάγνωσης έφτασε να χτυπήσει το κεντρικό νευρικό μου σύστημα. Η αιτία της τωρινής μου κατάστασης είναι μόλυνση από τσίμπημα τσιμπουριού, χρόνια πριν. Λόγω αδύναμου ανοσοποιητικού, εμφανίστηκε η ασθένεια δυναμικά πλέον το 2007».

Και από το 2007, που ζούσε με τον φίλο της και τον σκύλο της ευτυχισμένη, η ζωή της άλλαξε άρδην. Σιγά-σιγά δεν μπορούσε να τρέχει, να περπατάει, να κινεί τα άκρα της κανονικά και άρα να λειτουργεί, δηλαδή να τρώει μόνη της και να μιλάει. Έτσι η Γεωργία έχασε την δουλειά της, την σχέση της και ξανά-επέστρεψε στο πατρικό της όπου ζει σήμερα και εδώ και πέντε χρόνια παλεύει την νόσο του Lyme, σε μια Ελλάδα που δεν ξέρει καν πώς να την αντιμετωπίσει. Όταν την πρωτογνώρισα θυμάμαι να έχω εξοργιστεί με το ανόητο Ελληνικό Σύστημα Υγείας ακούγοντας αυτά που τράβηξε η Γεωργία μέχρι να διαγνωστεί –τελικά από ξένους γιατρούς. Δεν είναι εύκολη η υγεία στην Ελλάδα του 2012…

Η Γεωργία τώρα προσπαθεί μέσω μιας πρωτοποριακής θεραπείας να ξαναβρεί το παλιό της σώμα, και έτσι να ξαναβρεί την παλιά της ζωή, με την σοφία, την δύναμη και το νέο «μυαλό» που της έχει χαρίσει η ασθένεια της. Το ίντερνετ την βοήθησε πολύ να συνεχίσει την κοινωνική της ζωή, αλλά και να ενημερωθεί για όλες τις νέες θεραπείες για την ασθένεια της. «Υπάρχουν πολλά Lyme γκρουπς στο fb και από αυτά έχω δημιουργήσει ένα μεγάλο κύκλο γνωριμιών κυρίως από Αμερική και Γερμανία» μου εξηγεί.

«Για την κλινική στην Ινδία έμαθα από άλλους ασθενείς που την είχαν επισκεφτεί με πολύ καλά αποτελέσματα. Για σχεδόν ένα χρόνο το σκεφτόμουν, έψαχνα στο ίντερνετ, μιλούσα με άλλους ασθενείς, τελικά μετά από πολλά, πήρα την μεγάλη απόφαση και μέχρι στιγμής δεν το έχω μετανιώσει, ο στόχος μας αρχικά ήταν να σταματήσει η εξέλιξη της νόσου και ανάλογα πως θα πήγαινα, θα συνεχίζαμε τη θεραπεία. Η πρώτη επίσκεψη κιόλας έδειξε μικρές μεν, αλλά ορατές βελτιώσεις. Θέλει χρόνο και είναι πολύ δύσκολος ο αγώνας, αλλά για την ώρα τουλάχιστον, δεν έχω και άλλη επιλογή».

Η Γεωργία Παπαζήση, ονειρεύεται το μέλλον απλά αλλά αισιόδοξα «αυτό που με κάνει να ξυπνάω κάθε πρωί», μου λέει «είναι η πεποίθηση ότι θα βελτιωθεί αισθητά η υγεία μου, ώστε να μπορέσω να βοηθήσω άλλους που πάσχουν από παρόμοια προβλήματα υγείας. Γι’ αυτό εξάλλου δημοσιοποιώ τα πάντα μέσα από το blog μου, γιατί ο στόχος μου είναι να κάνω γνωστά τα αποτελέσματα αυτής της τόσο άγνωστης και αμφιλεγόμενης νόσου. Φυσικά έχω κι άλλο ένα λόγο να με ξυπνάει το πρωί, τον γλυκό μου φύλακα-άγγελο το σκυλάκι μου τον Πέπε».

Η ιστορία της Γεωργίας είναι μια ιστορία σκληρή μα αληθινή, που μου θυμίζει ότι λίγα πράγματα σε αυτή τη ζωή έχουν αξία πραγματική. Και πρέπει σε τέτοιους δύσκολους καιρούς να το θυμόμαστε αυτό, αλλά και να είμαστε περισσότερο άνθρωποι με τους γύρω μας. Δεν θα μάθουμε τίποτα από την κρίση αυτή που περνάμε σαν κράτος αν δεν συνεργαστούμε, αν δεν νοιαστούμε για τους γύρω μας, αν δεν «μαλώσουμε» τους εαυτούς μας για αυτά που δεν κάναμε σωστά όλον αυτόν τον καιρό, αν δεν γίνουμε λίγο πιο σοφοί, λίγο καλύτεροι, λίγο πιο ευαίσθητοι σε αυτά που μας περιβάλλουν.

Τελοσπάντων, καλύτερα να σας τα πει η ίδια…τα γράφει τόσο ωραία μέσα από το blog της και μπορείτε αν θέλετε να την βοηθήσετε να συνεχίσει την προσπάθεια της στην Ινδία.–και παρεμπιπτόντως να πω ότι η φίλη μου η Γεωργία είναι και φοβερή  κινηματογραφίστρια όπως φαίνεται από τα παρακάτω βίντεο!...

www.mylymeupdates.blogspot.com



http://www.youtube.com/watch?v=BcdsZWTlExI