Δημήτρης Δανίκας

Μου ’ρθε στον νου καθώς λαμβάνω πλήθος πληροφοριών του πολιτικού παρασκηνίου.

Ζυμώσεις, σχεδιασμοί, στοχεύσεις που συνοδεύονται από άφθονη ροή μαύρου πολιτικού χρήματος. Το οποίο προέρχεται από μεγάλους οικονομικούς ομίλους. Και στηρίζονται σε ύπουλη και συστηματική προπαγάνδα από μεγάλα εκδοτικά και τηλεοπτικά συγκροτήματα. Με τελικό προορισμό την εκθρόνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η κοινωνική βάση όλων αυτών στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα, όπως το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ, οι υποκλοπές και η τραγωδία των Τεμπών. Και τα τρία αυτά πραγματικά δεδομένα υποστηρίζονται από την καθημερινή κατάσταση του μέσου Ελληνα πολίτη. Με έναν λόγο, την ακρίβεια.

Ετσι, η αντιπολίτευση προσπερνάει δύο μεγάλα ερωτήματα: άραγε τι συνέβαινε επί κυβερνήσεως «πράσινων» ταχασοσιαλδημοκρατών με τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις σε κτηνοτρόφους και αγρότες; Και άραγε, από πού θα εξασφαλιστούν τα δισεκατομμύρια που ευκόλως και μαξιμαλιστικώς υπόσχονται σε εργαζομένους και χαμηλοσυνταξιούχους; Από τον αέρα τον κοπανιστό;

Οι παρασκηνιακοί σχεδιασμοί χωρίζονται σε κεφάλαια. Το ένα συμπληρώνει το άλλο. Και όλα μαζί στοχεύουν στη φθορά του Κυριάκου και την επίσπευση της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Με χρονικό ορίζοντα την άνοιξη του 2026. Ισως και νωρίτερα.

Ενα από αυτά η συγκρότηση κόμματος από τον Αντώνη Σαμαρά. Εξ όσων γνωρίζω, δύο παράγοντες από τον κλειστό του κύκλο επιμένουν πως όπου να ’ναι το κόμμα του Αντώνη θα ανακοινωθεί. Ποιος ο τελικός στόχος; Να λάβει ποσοστό γύρω στο 3%-4%. Ετσι, με 10, ίσως και 15 βουλευτές να διαπραγματευτεί τη στήριξη κυβερνήσεως με απαράβατο όρο την εκδίωξη του Κυριάκου από την ηγεσία της «γαλάζιας» παράταξης. Δηλαδή και φέρ’ ειπείν με Νίκο Δένδια.

Αυτό το σενάριο υποστηρίζεται από δύο δεδομένα. Το πρώτο, η -κατά τον Σαμαρά- μετακίνηση της Νέας Δημοκρατίας προς το ΠΑΣΟΚ. Με την επωδό «το κόμμα να επιστρέψει στις ρίζες του». Το δεύτερο, η δυσαρέσκεια αρκετών «γαλάζιων» βουλευτών. Που είτε βρίσκονται εκτός κυβέρνησης. Είτε με τη φθορά που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις βλέπουν τον εαυτό τους εκτός Βουλής. Ολοι, παρασκηνιακά, να εξασφαλίσουν σανίδα σωτηρίας. Και φυσικά, να εκδικηθούν.

Ο δεύτερος πολιορκητικός κριός φέρει το όνομα Αλέξης Τσίπρας. Αρκετοί όμιλοι τον στηρίζουν. Με πολλά μέσα. Και οικονομικά. Ετσι, ο Τσίπρας προετοιμάζει την επιστροφή του στην «ενεργό πολιτική». Που σημαίνει: την εξαφάνιση της Νέας Αριστεράς, την έξοδο από τη Βουλή των ταχαριστερών του Σωκράτη Φάμελλου, το ροκάνισμα των «πράσινων» ποσοστών του Νίκου Ανδρουλάκη και τον περιορισμό της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ο Τσίπρας με ρετούς μεγάλης γαλλικής φίρμας επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων θα εμφανίσει το κόμμα του ως γνήσιο τέκνο μιας σοσιαλδημοκρατίας επιπέδου ΠΑΣΟΚ του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου.

Είναι εκκωφαντικό το γεγονός ότι σε πρόσφατη δημοσκόπηση για την καταλληλότητα ως πρωθυπουργός ο Τσίπρας λαμβάνει 25%, δηλαδή 6 μονάδες πιο κάτω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η προπαγάνδα είναι αποτελεσματική. Το παρελθόν του πρώην πρωθυπουργού γνωστό και απωθητικό. Ομως, επειδή θεωρείται χαρισματικός ως αρχηγός και φυσικά ανώτερος και του Ανδρουλάκη και του Φάμελλου, γι’ αυτό προορίζεται για μια εναλλακτική λύση σε ενδεχόμενο εκλογικό αδιέξοδο.

Τρία τα δεδομένα που προκαλούν μεγάλη εντύπωση. Το πρώτο η εξαφάνιση στα ψιλά πλήθους θετικών πρωτοβουλιών του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οπως η ανακαίνιση παμπάλαιων σχολικών συγκροτημάτων. Οπως ο διπλασιασμός πυροσβεστικών οχημάτων αλλά και εναέριων μέσων. Οπως η ολοκλήρωση του προγράμματος ψηφιοποίησης δομών, θεσμών και άλλων κρατικών λειτουργιών. Και όπως η σχετική βελτίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Κόντρα σε όλα αυτά και με τον συστηματικό, καθημερινό τηλεοπτικό βομβαρδισμό, ο μέσος Ελληνας πιστεύει ότι οι φωτιές του καλοκαιριού, οι χειρότερες των τελευταίων ετών, το ΕΣΥ για τα μπάζα και το μόνο που ενδιαφέρει τον Μητσοτάκη είναι περισσότερος και αχόρταγος πλουτισμός των μεγάλων οικονομικών ομίλων. Μα αν είναι έτσι, τότε γιατί οι όμιλοι που ο Κυριάκος ταΐζει είναι τόσο λυσσασμένοι εναντίον του; Πες, πες, κάτι θα μείνει.

Και για να τελειώνω, ένα έχω να πω. Το γνωστό: ο Θεός γελάει με όποιον σχεδιάζει το μέλλον. Να δούμε ποιος θα γελάσει τελευταίος!