Δημήτρης Δανίκας

Γιατί τα media αναλώνονται, σχεδόν μονοθεματικά, με την περίπτωση «Στέφανος Κασσελάκης»; Όλα τα media, όλων των «ειδών» και των πολιτικών.

Μα επειδή εμείς οι «κοινοί θνητοί» ασχολούμαστε με αυτό το «φαινόμενο». Πρώτα η κοινωνία και ύστερα τα media. Αφού το «προιόν» πουλάει τρελά, τότε κι εμείς θα το προβάλουμε διαρκώς. Ετσι ακριβώς. Αρκεί να θυμηθείτε πότε άρχισε αυτό το πανηγύρι και τι συνέβαινε στις περισσότερες παρέες. Όταν ξαφνικά προέκυψε στη ζωή μας το όνομα Στέφανος Κασσελάκης

Και γιατί η κοινωνία ασχολήθηκε, πρώτη αυτή, με αυτό το «φαινόμενο»; Μα είναι φανερό. Επειδή είναι κάτι καινούργιο, κάτι φρέσκο, κάτι αλλιώτικο, κάτι εξωφρενικό, κάτι πρωτοφανές και μοναδικό στα εγχώρια πολιτικά χρονικά

Αυτό σημαίνει ότι όλοι είναι υπέρ Κασσελάκη; Καθόλου. Το «φαινόμενο» μας απασχόλησε. Θετικά η αρνητικά. Όμως ακόμα και η αρνητική διαφήμιση, στο τέλος λειτουργεί θετικά. Καλύτερα να σε κατηγορούν παρά να αδιαφορούν. Στοιχειώδης μάθημα διαφημιστικής καμπάνιας

Επομένως το «φαινόμενο» αυτό είναι δημιούργημα των media. Όχι ακριβώς. Και το εξηγώ. Η επικοινωνιακή στρατηγική του Κασσελάκη δεν είναι καινούργιο φρούτο. Και δεν κερδίζει το πρώτο βραβείο πρωτοτυπίας. Απαντες όλων των κομμάτων και των παρατάξεων σπεύδουν να προβληθούν με εφαλτήριο τα media. Όλα των ειδών

Να φωτογραφηθούν. Να δώσουν συνεντεύξεις. Να εκφράσουν τις επόψεις τους. Να μονομαχήσουν με τον αντίπαλό τους. Να κεφαλαιοποιήσουν το όνομά τους, χρησιμοποιώντας ακόμα και φωτογραφικά στιγμιότυπα με τα παιδιά τους. Με τα εγγόνια τους. Με τις συζύγους τους. Ακόμα και με την κουζίνα τους. Τι τρώνε, τι ρούχα φοράνε, που πηγαίνουν στον ελεύθερο χρόνο τους. Θυμηθείτε ακόμα τον ντόρο που είχε γίνει με την γραβάτα και με τον Αλέξη Τσίπρα. Ακόμα και με το πούρο του. Ακόμα και με την εξοχική οικία του

Επομένως το image και το Look, αλλά και η ρητορική ικανότητα κάθε πολιτικού, προσμετράται η αφαιρείται από το «κεφάλαιο» της δημοτικότητάς τους. Τα λέει καλά. Δεν τα λέει καλά. Κομπιάζει. Είναι μεγάλος. Είναι γέρος. Είναι νέος. Είναι γοητευτικός. Είναι του καφενείου. Ο Γεωργιάδης, ας πούμε, έχει πείσει ότι είναι «και του σαλονιού και του λιμανιού». Και για τον Αλέξη Τσίπρα, στην αρχή της πρωθυπουργικής του καριέρας, έλεγαν ακόμα και γυναίκες μεγάλης ηλικίας «αφήστε τον, είναι παιδί ακόμα, θα μάθει»

Και τι σημαίνει «φρέσκο», «νέο», «αλλιώτικο», «εξωφρενικό» και «πρωτάκουστο»; Σημαίνει πολλά. Ο Κασσελάκης προέκυψε παρακάμπτοντας τον «κομματικό σωλήνα». Επομένως χωρίς δεσμεύσεις. Χωρίς την υποχρέωση να τηρεί τον κομματικό πρωτόκολλο εσωτερικών ισορροπιών. Χωρίς την ανάγκη να απονέμει θέσεις και να αναδεικνύει στελέχη. Είναι ξένος αλλά και φίλος. Αγνωστος αλλά αναγκαίος

Και γιατί είναι «αναγκαίος»; Επειδή μοναδική πιθανότητα αλλαγής, θα έλεγα ακόμα και μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η έλευση ενός ξένου. Από τα μέσα ουδείς θα μπορούσε να τα αλλάξει όλα. Θυμηθείτε τις τελευταίες δηλώσεις του Τσίπρα. Όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ναυάγιο του ΣΥΡΙΖΑ. Είχε πει ότι το κόμμα πρέπει να αλλάξει και να αρχίσει από μηδενική βάση. Μπορούσε να το κάνει; Όχι δεν μπορούσε. Μόνο ένας «ξένος», και κάπως «αδέσμευτος» μπορεί να το κάνει

Και για να τελειώνω, είναι ο Κασσελάκης ικανός να τα αλλάξει όλα και να μεταμορφώσει τον ΣΥΡΙΖΑ; Να τον εκσυγχρονίσει; Να τον μεταλλάξει; Δεν ξέρω. Αυτό θα αποδειχθεί μόνο επί του πεδίου της καθημερινής πολιτικής. Αν φυσικά καταφέρει να κερδίσει το στοίχημα της Κυριακής

Εκείνο που ξέρω, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι ο θρίαμβος του στο πεδίο της επικοινωνίας ως πρωταθλητής των media. Προξένησε σεισμό πολλών Ρίχτερ στην κοινωνία. Όμως θα καταφέρει να κατεδαφίσει το παλιό, να οικοδομήσει το νέο και να εκτοξεύσει, με διάρκεια, τα ποσοστά ενός κομματικού σχηματισμού που μέχρι τις αρχές Αυγούστου ακολουθούσε τροχιά ελεύθερης πτώσης με τη ζοφερή προοπτική μονοψήφιου ποσοστού; Δεν ξέρω. Όπως έλεγε και ο αείμνηστος σύντροφος Χαρίλαος Φλωράκης «η ζωή θα δείξει»

Είσαι αρχηγός; Απόδειξη!