Άννα Παναγιωταρέα

Ηταν η εποχή που στο Τμήμα Κλασικής Φιλολογίας του Καποδιστριακού κυκλοφορούσαμε με, ανά χείρας, ρωσική λογοτεχνία, ως αντίσταση στους «συνταγματάρχες». Ο Τολστόι, βαθύς ανατόμος της ψυχής, επηρεασμένος από τις θεολογικές απόψεις του περί θείας δικαιοσύνης και τις αναζητήσεις του «περί καλού και κακού», αναλύει τον χαρακτήρα των ηρώων του, τις αξίες και επιλογές τους οι οποίες καθoρίζουν τη ζωή τους θεωρώντας την αγάπη, την ηθική, την πνευματικότητα, την κατανόηση ως τις δυνάμεις που κατισχύουν του πολέμου.

Καμία απαίτηση να έχει ο Τσίπρας τέτοιες αναζητήσεις. Δεινώς ανίερη η σύγκριση του αριστουργήματος της παγκόσμιας λογοτεχνίας με μόνο στοιχείο το πολυπληθές των σελίδων -750 γράφουν- του βιβλίου του νεόκοπου συγγραφέα. Αφηγείται «τον πόλεμο» προς την τρόικα, την «αντίστασή» του προς ολιγάρχες που χάιδευαν δημόσια το μαγουλάκι του, τη μετά βδελυγμίας αποστροφή του προς την πλουτοκρατία, που του δάνειζε κότερο; Οτι ανήγαγε ο εξουσιομανής την παρά φύση ιδεολογική συμμαχία με τους ΑΝ.ΕΛ., χρίσας «αρχιστράτηγο» τον Καμμένο, αυτός, πούρος αριστερός, ερχόμενος «από μακριά» -Βίτσι, Γράμμο και βάλε-, επί τριάμισι έτη, mea culpa και καθάρισε;

Θα αναγνωρίσει ότι η διοικητική του απειρία, η επικίνδυνη οικονομική άγνοια, η ιδεολογική στεατοπυγική αντίληψή του για τη διακυβέρνηση, η μοναδική διπλωματική απαιδευσία του, η επικίνδυνη άγνοια των υποχρεώσεων της Ελλάδας ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης σφράγισαν τη χώρα χρεώνοντάς τη με 200 δισ. και βάζοντας τα «ασημικά» της σε εκατονταετή ενεχυρίαση;

Και πώς φιλοτεχνεί την εικόνα του να άδει και να ορχείται στο Σύνταγμα για τα επινίκια του «Οχι» - λίγες ώρες πριν από την περιώνυμη κωλοτούμπα του «Ναι»; Θα σβήσει την πραγματικότητα που μας έστειλε να «ζητιανεύουμε» στα ΑΤΜ και βουβά να δεχόμαστε τις προσβολές της Μέρκελ και των δανειστών μας;

Ποιες «ιστορίες» αφηγείται κάνοντας την Ελλάδα αποδιοπομπαία στην Ευρωπαϊκή Ενωση: για τα κόμματα που υπερψήφισαν τα μνημόνιά του, υποσχόμενος ότι δεν θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές και τις προκήρυξε; Για όσα αποδέχθηκε -βρεγμένη γάτα- διά της τρόικας; Για τη σκευωρία κατά της Δημοκρατίας και των πολιτικών του αντιπάλων; Θα καταγγείλει εκείνους που -με εντολή του- αποφάσισαν επώδυνες ταξικές φορολογικές αφαιμάξεις ή τραυμάτισαν -εκείνος κρυπτόμενος- την απονομή της Δικαιοσύνης ή έλεγξαν τα ΜΜΕ, επικοινωνώντας ψεύδη του ενώ εκείνος έμενε στο απυρόβλητο; Θα μας πει πώς ονόμασε, Σεπτέμβρη του 2016, τον Τραμπ «evil»-κακό δαίμονα κολακεύοντας «τους πρόθυμούς» του και ευρισκόμενος ενώπιον του... «evil», Οκτώβρη του 2017, χωμένος στα παπούτσια του τον αποκάλεσε «εξαιρετικό»; Τον λόγο που πρόσφερε τη Συμφωνία των Πρεσπών «δώρο» στην προστάτιδά του Μέρκελ κι εκείνη δεν τον πίστευε;

Γιατί προκαλεί έκπληξη η διαφημιστική στρατηγική της γαλλικής εταιρείας προπαγάνδας, που επιφορτίστηκε με το λεγόμενο ελληνιστί... rebranding⁽²⁾ Τσίπρα; Είναι μία από τις στρατηγικές και τεχνικές επηρεασμoύ της δημόσιας γνώμης που ο Αμερικανός δημοσιογράφος-κριτικός των ΜΜΕ Γουόλτερ Λίπμαν το 1922 αναλύει διεξοδικά στο βιβλίο του «Public Opinion»: «Οι άνθρωποι σχηματίζουν άποψη για τα γεγονότα, τις πολιτικές, τις ηγεσίες μέσω της προπαγάνδας και της επικοινωνίας. Εχουν μερική αντίληψη της πραγματικότητας που συγκροτούν από εικόνες και στερεότυπα, επηρεασμένοι από τα ΜΜΕ». Πού είναι σήμερα να δει την τρομακτική -κυριολεκτώ- επίδραση των social media...

Απ’ ό,τι διαφημιστικά διαβάζω, πρόκειται περί πονήματος λίαν καρυκευμένης παράθεσης αφηγήσεων. Μάλλον, ηθελημένη αμνησία του συγγραφέως, θα έλεγα, όσον αφορά την αφήγηση των γεγονότων. Με παραστατικές ιδεολογικές κατασκευές επιδιώκει τον αφηρωισμό του. Πρωτίστως την προλείανση της -ανεπιθύμητης ουσιαστικά- επιστροφής του. Ομως, οφείλω να του αναγνωρίσω υψηλή σκηνοθετική επάρκεια: επέτυχε αριστοτεχνικά τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, την εναπόθεσή του εις χείρας Κασσελάκη, ολοκληρώνοντας έτσι την απαξίωσή του σε βαθμό γελοιοποίησης ώστε η διάλυση, εις τα εξ ων συνετέθη, να είναι ασφαλής. Τώρα, επιχειρεί να εμφανιστεί ως άλλος... Ιούλιος Καίσαρ, Γενικός Σύμβουλος και «Δικτάτωρ»⁽³⁾ και Αυτοκράτωρ και Πρώτος Πολίτης. Οι Ρωμαίοι τίμησαν τον Καίσαρα μετά θάνατον ως Θεό, αν και οδήγησε τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία στην αυτοκρατορία. Και ο Τσίπρας αυτοπροβάλλεται στην «Οδύσσειά» του ως Μεσσίας, υποσχόμενος τη σωτηρία ημών των Ελλήνων από τον Κυριάκο Μητσοτάκη! (Εχει χιούμορ, εν τέλει!)

Ως καλόγνωμοι αναγνώστες, αναπλέοντας τις 750 σελίδες καλολογικής μυθιστορίας Τσίπρα, θα παριστάνουμε τους επιλήσμονες, et si veritatem totam cogniscimus? Δεν το νομίζω.

Σημειώσεις
1. Λατινικά, Et si veritatem totam cogniscimus?: «Αν και γνωρίζουμε όλη την αλήθεια;», Μάρκιος Πόρκιος Κάτων, 95-46 π.Χ., Ρωμαίος, έντιμος πολιτικός.
2. rebranding : Εταιρεία ή πρόσωπο απεκδύεται την παλιά του εικόνα, το μήνυμα ή την ιδεολογική κατεύθυνση, επιχειρώντας να ευθυγραμμιστεί με κάτι νέο...
3. Δικτάτωρ-Dictator: Ο τίτλος του δικτάτορος απενεμήθη στον Ιούλιο Καίσαρα -49 π.Χ- περιλαμβάνοντας απεριόριστες εξουσίες.