Άννα Κορσάνου

Πολλοί πλέον είναι οι χρεωμένοι πολίτες που έχοντας ενημερωθεί για τον πτωχευτικό νόμο, όλο και περισσότεροι εκκινούν τη διαδικασία διεκδικώντας καθολική απαλλαγή από τις οφειλές τους. Οι πιστωτές τους όμως που μένουν απλήρωτοι τι κάνουν; Μένουν απαθείς; Έχουν δικαίωμα να αντιδράσουν; Ασφαλώς και έχουν αυτό το δικαίωμα. Ο νόμος επιφυλάσσει στους πιστωτές ένδικα βοηθήματα για να ανατρέψουν την απαλλαγή των οφειλετών από τις οφειλές.

Σύμφωνα με το άρθρο 194 παράγραφος 2 του πτωχευτικού νόμου σε περίπτωση που μετά την απαλλαγή του οφειλέτη αποδειχθεί ότι παρέλειψε δολίως, ή από βαριά αμέλεια την αποκάλυψη της οικονομικής και περιουσιακής του κατάστασης κατά τη διάρκεια της πτωχευτικής διαδικασίας, ή δεν τήρησε τις υποχρεώσεις του σύμφωνα με το σχέδιο πληρωμών της παρ 2 του άρθρου 92 το πτωχευτικό δικαστήριο εντός τριετίας από την επέλευση της απαλλαγής, μπορεί μετά από αίτημα το πιστωτή να ανακαλέσει την απαλλαγή εν όλω ή εν μέρει, ή να θέσει προϋποθέσεις της απαλλαγής όπως την εξόφληση των οφειλόμενων από το σχέδιο πληρωμής.

Επομένως, μετά την απαλλαγή έχει δικαίωμα μέσα σε τρία έτη κάθε πιστωτής να ζητήσει να ανακληθεί η απαλλαγή. Δηλαδή να μην ισχύει η διαγραφή των χρεών του οφειλέτη με απλά λόγια. Γίνεται κατανοητό ότι η διαδικασία της πτώχευσης, δεν διαρκεί έως ότου εκδοθεί η δικαστική απόφαση και μετά ο οφειλέτης «ξενοιάζει» για πάντα. Ο οφειλέτης πρέπει να είναι σε εγρήγορση, να παρακολουθεί την αλληλογραφία του, αλλά και τις αναρτήσεις στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Φερεγγυότητας, ώστε να μπορέσει να αμυνθεί εγκαίρως σε περίπτωση άσκησης αίτησης ανάκλησης από κάποιον πιστωτή του.

Το σημαντικότερο όλων είναι ο οφειλέτης να φροντίσει να μην δώσει δικαιώματα και νομικά ερείσματα για να έχει δικαίωμα ο πιστωτής να ασκήσει αίτηση ανάκλησης κατά της απαλλαγής. Η συλλογιστική του πτωχευτικού νόμου είναι παροχή δεύτερης ευκαιρίας στον οφειλέτη που έχει αποδεδειγμένη παύση πληρωμών και αδυναμία πληρωμών και όχι η προώθηση οφειλετών που δολίως αποκρύπτουν, ή διαμορφώνουν την αληθινή οικονομική τους εικόνα.

Πρέπει να αναλογιστούμε και το άρθρο 117 του πτωχευτικού νόμου βάσιν του οποίου ανακαλούνται υποχρεωτικά πράξεις που διενεργήθηκαν εντός της ύποπτης περιόδου. Πράξεις όπως, δωρεές και χαριστικές γενικά δικαιοπραξίες και αυτές στις οποίες η αντιπαροχή που έλαβε ο οφειλέτης ήταν δυσανάλογα μικρή σε σχέση με τη δική του παροχή. Εδώ ταιριάζει η σκέψη πολλών οφειλετών που θέλουν μεν να απαλλαγούν από τις οφειλές τους, αλλά δεν θέλουν να χάσουν ένα περιουσιακό στοιχείο συνήθως το αυτοκίνητο τους, ή τη μηχανή τους και θέλουν να το χαρίσουν, ή να κάνουν μια εικονική ουσιαστικά πώληση με ένα ευτελές αντίτιμο. Η συμβουλευτική είναι να μην διακινδυνεύσουν την απώλεια της απαλλαγής τους, δίνοντας δικαιώματα σε πιστωτές τους να υποβάλλουν κάποιο ένδικο βοήθημα εις βάρος τους, λόγω μιας δόλιας πράξης.

Επίσης στο άρθρο 119 αναφέρεται ότι πράξεις του οφειλέτη που διενεργήθηκαν την τελευταία πενταετία πριν την κήρυξη της πτώχευσης με δόλο αυτού να ζημιώσει τους πιστωτές του ή να ωφελήσει ορισμένους εις βάρος άλλων ανακαλούνται εάν ο τρίτος με τον οποίον συμβλήθηκε κατά το χρόνο της διενέργειας της πράξης γνώριζε το δόλο του οφειλέτη.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Στην πράξη το γραφείο της Αννας Κορσάνου πρόσφατα χειριστήκαμε υπόθεση οφειλετιδας με τα εξής χαρακτηριστικά. Εξεδόθη η απόφαση πτώχευσης, η οφειλέτης είχε προυποθεσεις απαλλαγής μέσα ένα έτος, κατέβαλλε τα απαιτούμενα ποσά από το σχέδιο περιοδικών πληρωμών, εκποιήθηκε η οικία της και με διάταξη του εισηγητή δικαστή απηλάγη των οφειλών της.

Εν τούτοις το Δημόσιο για οφειλή 400 ευρώ για την οποία είχε αναγγελθεί νομίμως, καθώς έχασε την προθεσμία προσφυγής υπέβαλλε αίτηση ανάκλησης της απαλλαγής και μάλιστα με το λόγο του επείγοντος ζήτησε και έκδοση προσωρινής διαταγής. Το ζήτημα του Δημοσίου ήταν ότι δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως την απαλλαγή και έτσι έχασε την προθεσμία προσφυγής. Επικαλέστηκε έλλειψη επίδοσης αιτήσεων, που όμως δεν την επιβάλλει ο νόμος και επικαλέστηκε ανασφάλεια δικαίου!

Παρουσιαστήκαμε στο δικαστήριο αναπτύξαμε τα επιχειρήματα μας και η προσωρινή διαταγή του Δημοσίου απερρίφθη, δηλαδή ο Δικαστής δεν θεώρησε ότι υπάρχει επείγων λόγος προστασίας δικαιωμάτων του Δημοσίου. Τονίζουμε ότι όλο αυτό έγινε για ποσό οφειλής 400 ευρώ. Αυτό δείχνει ότι οι διαδικασίες στο Δημόσιο κινούνται ακόμα κι αν πρόκειται για ποσό 400 ευρώ. Η οφειλέτης προσφέρθηκε να αποπληρώσει το ποσό των 400 ευρώ, ‘ώστε να ‘εχει μηδενικές οφειλές προς το δημόσιο ,ώστε να μην προχωρήσει η αίτηση ανάκλησης και πάλι ενημερωθήκαμε ότι η διαδικασία παραίτησης της αίτησης ανάκλησης από το Δημόσιο περνά από ειδική τριμελή επιτροπή του Νομικού Συμβούλιου του Κράτους και την έκδοση σχετικού Πρακτικού!

Εν κατακλείδι η διαδικασία της πτώχευσης είναι μια εξαιρετικά σοβαρή διαδικασία που διαρκεί ουσιαστικά πολύ περισσότερο από την τυπική έκδοση μιας δικαστικής απόφασης. Απαιτεί διαδικασίες και προσεκτική παρακολούθηση και μετά την έκδοση της απόφασης Μια λανθασμένη ενέργεια του οφειλέτη μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια των ευεργετικών ρυθμίσεων του πτωχευτικού νόμου. Ο οφειλέτης πρέπει να βρίσκεται σε στενή συνεργασία με το δικηγόρο του, να αποφεύγει δόλιες ενέργειες, να τηρεί επιμέλεια και να παραλαμβάνει τα δικόγραφα που του επιδίδονται, ώστε να μην απωλέσει δικονομικά δικαιώματα και προθεσμίες.