Μιμή Ντενίση: «'Εχω προδοθεί»

Έχει αγωνία, όπως πάντα άλλωστε, για την πρεμιέρα του έργου Σμύρνη Μου Αγαπημένη, που ξεκινά να παίζεται από τις 30 Οκτωβρίου στο Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κό­σμος». Μιλάει με πάθος γι’ αυτό και για τα τρία χρόνια που διήρκεσε η έρευνά της, ώστε στη συνέχεια να αποδοθούν με ακρίβεια τα ιστορικά στοιχεία της χρονικής περιόδου από το 1917 μέχρι την προσφυγιά και την ανταλλαγή των πληθυσμών, το 1923. Η συγγραφή του έργου κράτησε δύο μήνες, αλλά οι δι­ορθώσεις της σ’ αυτό ένα χρόνο! «Επι­βάλλεται να είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου για ένα τέτοιο θέμα. Δεν πρόκειται για ένα έργο που “ένας αγά­πησε μία”» λέει στο People για το έργο που, μέσα από την ιστορία μιας οικογέ­νειας, περιγράφει την ανεπανάληπτη ζωή της κοσμοπολίτισσας πρωτεύου­σας της Ιωνίας από την εποχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι το τέλος της πόλης. «Πλέον όλοι επιλέγουν ιστορικά έργα. Εγώ τα έκανα πάντα. Και χαίρομαι που τώρα δικαιώνομαι» δη­λώνει.

Η Φιλιώ που υποδύεσαι είναι ιδιαίτερα δυναμική. Είναι εύκολο να αγαπηθεί μια τέτοια γυναίκα;
Ίσα ίσα. Οι άντρες τις θαυμάζουν, τις αγαπούν και εντυπωσιάζονται περισ­σότερο από αυτές τις γυναίκες. Άσχετα αν «μετά» δεν τις αντέχουν. Αλλά όποιος δεν τις αντέχει δεν είναι για μια τέτοιου τύπου γυναίκα.

Κάνουν εντυπωσιακά πράγματα για να τις κερδίσουν; Έχουν κάνει σε εσένα, για παράδειγμα;
Έχουν κάνει, αλλά αυτοί που τόλμη­σαν. Έχω συναντήσει άντρες που μου έχουν πει «Α, να ήξερες πόσο ερωτευ­μένος ήμουν μαζί σου». «Και γιατί δεν μου το είπες;». «Ε, δεν τολμούσα». Εξαιρώ τα social media, όπου εκεί, δεν το συζητώ. κάποιοι είναι εντελώς τρε­λοί! Εννοείται ότι σ’ αυτά δεν δίνω κα­μία σημασία. Σαν να μη συμβαίνουν.

Γενικότερα, σε χαροποιεί να σε φλερτάρουν;
Ε, βέβαια. Αλλά οι Έλληνες δεν φλερτάρουν πια ωραία. Είναι οι χειρό­τεροι στο φλερτ, ενώ θεωρούνται μεγά­λοι εραστές. Και μπορεί να είναι, αλλά όταν φτάσουν στο «προκείμενο». Το φλερτ τους, πάντως, δεν το βρίσκω ελ­κυστικό. Πας στη Γαλλία ή στην Ιταλία και πιάνεις το φλερτ στον αέρα. Ακόμα και στην Αγγλία. Οι Έλληνες είναι σαν να έχουν πάθει καθίζηση. Τους βλέπω να είναι στο εύκολο, στο «είμαι με μία για μερικά…» ή στο αδιάφορο, δηλαδή «άσε τώρα, έχω δουλειές. Το βλέπω αργότερα». Ή «έχω μια χαζή στο γρα­φείο και βολεύομαι». Τέτοιες σχέσεις βολέματος δεν είχα ποτέ. Ευτυχώς.

Σε έχει εκνευρίσει κάποιος ώστε να φύγεις στη μέση ενός ραντεβού;
Δεν είμαι αγενής, αλλά έχω φύγει φο­ρές που θύμωσα ή ένιωσα προσβεβλη­μένη. Σ’ ένα ραντεβού μου έφυγα γιατί τσακώθηκα για τον Βουτσά, που εκείνες τις μέρες είχε ένα πρόβλημα υγείας. Είχα βγει με κάποιον που μου έκανε παρατή­ρηση: «Μα, βγήκαμε μαζί και τηλεφωνείς κάθε πέντε λεπτά στο νοσοκομείο;». Του απάντησα: «Θεωρείς ότι από την αγωνία που έχω είναι πιο σημαντικό να μου πεις τώρα την ιστορία της ζωής σου;».

Τελικά;
Μου είπε «Με βάζεις σε δεύτερη μοίρα». «Κι εκεί θα μείνεις» είπα και κά­πως έτσι έφυγα.

Τι ζητάει ένας άντρας από τη Μιμή Ντενίση;
Δεν έχω ιδέα!

Μπορεί να ζητάει κάτι απ’ τη λάμψη σου; Αισθάνεσαι ότι κάποιες φορές σε έχουν «κακοποιήσει»;
Ναι. Τα έχω νιώσει αυτά, αλλά δεν επέτρεψα να γίνονται για πολύ καιρό. Υπάρχουν άντρες που γοητεύονται από διάσημες γυναίκες, αλλά το θέμα είναι να μη μένουν εκεί. Γιατί κι εγώ έχω γο­ητευτεί από διάσημους, αλλά προχώ­ρησα πιο βαθιά. Αν δεν θέλει τη Μιμή άβαφη, με ατημέλητα μαλλιά, όπως δηλαδή ξυπνάμε όλοι μας το πρωί, που φοράμε παντόφλα και ρόμπα, τι να τον κάνω αυτό το σύντροφο; Δεν τον θέλω.

Η αγάπη τι ρόλο παίζει στις μέρες μας;
Στην ψυχή όλων μας τον πιο σημα­ντικό. Στην έκφρασή της πολύ μικρό. Όλοι θέλουν να αγαπηθούν, αλλά υπάρχει φόβος να εκφράσουν τα δικά τους αισθήματα. Εγώ πολλές φορές τη μέρα νιώθω ευτυχία επειδή αγαπώ κά­ποια πρόσωπα: Τη μαμά μου, την αδελφή μου και, βεβαίως, την κόρη μου. Αλλά και άντρες με τους οποίους υπήρξα ζευγάρι στο παρελθόν. Λέω, για παράδειγμα, «τι ωραίο που έχω αυτή τη σχέση με τον Σωτήρη (σ.σ. Πο­λύζο) και μπορεί να έρχεται το Σαββα­τοκύριακο στο σπίτι και πάνε βόλτα με τη Μαριτίνα!».

Θα προχωρούσες σε έναν ακόμα γάμο;
Δεν είναι μέσα στα ενδιαφέροντά μου, ούτε θεωρώ ότι είναι «κάτι» ο γά­μος. Είναι ωραίο που υπάρχει ως θε­σμός, αλλά εγώ έναν καλό σύντροφο θέλω να έχω. Πάντως, δεν απογοητεύ­ομαι. Γενικότερα, δεν υπάρχει αυτή η λέξη για μένα.



Από ανθρώπους του χώρου σου έχεις απογοητευτεί;
Έχω προδοθεί. Αλλά έφταιγα, γιατί ενώ έβλεπα πώς λειτουργούν, τους άφηνα να συνεχίζουν. Γενικά, δίνω πολλά περιθώρια στους γύρω μου. Δεν βάζω μυαλό.

Τι είναι προδοσία για σένα;
Όταν παίρνεις στο θίασό σου, για δέκα χρόνια, έναν άνθρωπο που δεν τον ξέρει κανείς και γράφεις πάνω του ρόλους μην τυχόν και μείνει χωρίς δου­λειά και στο τέλος κάνει μια τρομερή γαϊδουριά… ε, αυτό είναι προδοσία.

Και πώς αντιδράς;
Δεν αντιδρώ. Είμαι «γκου­ρού» σε αυτά. Λέω μόνο «πή­γαινε στο καλό». Τον συγχωρώ, αλλά δεν ξαναβρίσκεται ποτέ κοντά μου. Και όσες φορές έχει γίνει κάτι τέτοιο, μετά από λίγο όλοι επιστρέφουν και μου λένε «θα με ξαναπά­ρεις στο θίασο;». Και απαντώ «όχι. Να βγούμε για φαγητό, αλλά δεν θα δουλέψουμε ποτέ ξανά μαζί».

Για κάθε παράσταση που ανεβάζεις συμβαίνει το εξής αντιφατικό: το κοινό την αποθεώνει, αλλά κάποιοι την κατακρίνουν.
Γιατί λες κάποιοι; Δεν μπορώ τον πληθυντικό. Ένας είναι. Ούτε οι δημοσιογράφοι μού έχουν γράψει κακίες, ούτε οι κριτικοί. Αντιθέτως, μου έχουν γράψει τα καλύ­τερα. Είναι γελοίο λοιπόν ο «κάποιος» να γίνεται «κά­ποιοι». Και τι είναι για το θέα­τρο αυτός ο κάποιος; Γιατί τόσα χρόνια πρέπει να συζη­τάμε το τι λέει ο Λαζόπουλος; Τι το τόσο σημαντικό έχει αυτό που κάνει;

Τελικά, αυτή η κόντρα δεν τελειώνει ποτέ;
Μα δεν είναι κόντρα. Είναι η επίθεση ενός ανθρώπου, η μονομανία θα έλεγα, προς μια γυναίκα. Μόνο διαφήμιση του κάνω αν απαντήσω.

Φίλους έχεις από το χώρο;
Πολλούς. Δεν νομίζω ότι κάποιος ηθοποιός θα μιλήσει άσχημα για μένα. Και ούτε θα πει κανείς «η Ντενίση μ’ έριξε». Και κάνω τριάντα τρία χρόνια παραγωγές. Κι απ’ την άλλη δεν «θάβω» τους ηθοποιούς, δεν τους έχω ως δικό μου στήριγμα, τους προβάλλω. Και τα καινού­ρια κορίτσια… πολλά έχουν βγει από μένα.

Η Μιμή ως μητέρα είναι καταπιεστική;
Δεν το ονομάζω καταπίεση, αλλά «σκέπη». Αυτό ναι, το έχω. Δηλαδή, την κόρη μου, που εί­ναι 14 ετών, δεν την αφήνω να πάει μόνη της σ’ ένα λούνα παρκ ή να βγει με φίλους της, αν δεν υπάρχει κάποιος που θα την πάει και θα τη φέρει και αν δεν είναι παρούσα και μια μαμά. Εί­μαι προστατευτική. Και όχι γιατί δεν της έχω εμπιστοσύνη. Η Μαριτίνα είναι πάρα πολύ καλό παιδί. Στα παιδιά που τα έχουν κάπως «ξέφραγα» οι γονείς τους δεν έχω εμπιστοσύνη.

Είναι δύσκολη η εφηβεία της;
Καθόλου. Είμαι πολύ ευτυχι­σμένη γι’ αυτό. Η κόρη μου δεν έχει καθόλου το «ζηλεύω τη μαμά μου» ή «μιλάω άσχημα στη μαμά». Ίσα ίσα, έχει στην υπερ­βολή το «τι καλή και ωραία είναι η μαμά μου!».

Τι της λες;
Ότι είναι πολύ καλύτερη από μένα, σε πολλούς τομείς. Έχουμε μια πολύ ζεστή και δυ­νατή σχέση.

Θα ήθελες να έχει κι ένα αδελφάκι;
Ναι, θα ήθελα. Και ομολογώ ότι λυπάμαι που, σ’ αυτό το θέμα, άκουσα τη γνώμη της Μα­ριτίνας! Γιατί, όταν ήταν μικρή, ήταν… κάπως ζηλιάρα και όταν της έλεγα ότι θέλω ένα ακόμα παιδάκι, έλεγε «όχι» και «μη, μαμά». Ευτυχώς η αδελφή μου, η Σοφία, έχει ένα γιο και έτσι είναι πολύ κοντά οι δυο τους. Σαν αδέλφια.

Τι ονειρεύεσαι για εκείνη;
Ό,τι ονειρεύεται η ίδια. Δεν θέλω να κάνω εγώ όνειρα για εκείνη. Εγώ απλώς θα είμαι σε όλα δίπλα της.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί με το ΘΕΜΑ.