Πατέρας της είναι ο ηθοποιός Νίκος Μπουσδούκος. Θυμάται τον εαυτό της να αφουγκράζεται τις ανάσες του πίσω απ’ τις κουίντες πριν από μια παράσταση ή να τον καμαρώνει από ψηλά, στις κερκίδες ενός αρχαίου θεάτρου. «Έχω έντονες μνήμες απ’ όλα αυτά: την προετοιμασία των ηθοποιών, την αγωνία για το αποτέλεσμα, τα χειροκροτήματα της επιβράβευσης απ’ το κοινό. Ο κόσμος του θεάτρου είναι μαγικός, αλλά δεν ήταν για μένα» λέει στο People η παρουσιάστρια του ΣΚΑΪ.
Για τη δική της ζωή, η σπουδαιότερη ανάμνηση έχει συγκεκριμένη ημερομηνία: 31 Οκτωβρίου του 2005. Ήταν τότε που, φορώντας κόκκινα αθλητικά παπούτσια, τζιν, T-shirt και με ένα σακίδιο στην πλάτη, πέρασε την κεντρική είσοδο του καναλιού και διέσχισε το χώρο μέχρι το ασανσέρ που θα την οδηγούσε στα γραφεία του ραδιοφώνου, για να κάνει την πρακτική της ως δημοσιογράφος. «Μια τόσο μικρή απόσταση, που όμως μου φάνηκε ότι, για να τη διανύσω, χρειάστηκε να περάσει ένας αιώνας. Είχα πολύ άγχος» δηλώνει. Πριν από λίγο καιρό δημοσιοποιήθηκε εν αγνοία της μια φωτογραφία βγαλμένη από κινητό, από έξοδο της ίδιας και του συνεργάτη της εκπομπής της στη Θεσσαλονίκη, Σταύρου Ιωαννίδη.
Οι φήμες σάς θέλουν να έχετε σχέση. Είναι έτσι;
Δεν θα μιλήσω για αυτό. Πάντως, εκτός από πρωτόγνωρο, ήταν και σοκαριστικό για μένα να με φωτογραφίζουν την ώρα που πίνω καφέ. Από εκεί και πέρα, είναι διασκεδαστικό να μαθαίνεις από δημοσιεύματα για τη ζωή σου. Διάβασα ότι κάθε Σαββατοκύριακο πήγαινα για snowboard. Μα, φέτος δεν είχε ούτε χιόνι! Τα χιονοδρομικά έκλεισαν πρόωρα από την έλλειψη χιονιού.
Μπήκες στη διαδικασία να πεις «τώρα είμαι αναγνωρίσιμο πρόσωπο. Πρέπει να προσέχω»;
Ούτε καν! Δεν προβάλλω την προσωπική μου ζωή, αλλά δεν θα αλλάξω την καθημερινότητά μου επειδή κάνω μια δουλειά που έχει προβολή. Ζω τη δική μου ζωή μου, όχι της οθόνης.
Οι paparazzi φωτογραφίες ήταν κι ένας από τους λόγους που δεν έγινες ηθοποιός, όπως ο πατέρας σου;
Μου άρεσε και μου αρέσει το θέατρο. Αλλά δεν ήμουν φτιαγμένη για αυτό.
Το προσπάθησες;
Για κάποιο διάστημα συμμετείχα σε μια θεατρική ομάδα. Αλλά ήξερα ότι οι δυνατότητές μου θα ήταν περιορισμένες, αφού δεν πίστευα ότι αυτό μου ταίριαζε. Συνεπώς, εγκατέλειψα την προσπάθεια νωρίς.
Ο πατέρας σου δεν θέλησε να σε επηρεάσει, για να ακολουθήσεις τα βήματά του;
Και οι δύο γονείς μου είναι της αντίληψης «κάνε μόνο αυτό που πραγματικά θέλεις».
Κι αυτό ήταν...;
Να γίνω δημοσιογράφος. Από παιδί έπαιρνα «συνεντεύξεις» από συγγενείς και φίλους. Παράλληλα, τελειώνοντας το σχολείο, ήξερα ότι ήθελα να ακολουθήσω ένα επάγγελμα που να μη με κάνει να βαριέμαι. Να έχει εναλλαγές καθημερινά. Είμαι, άλλωστε, νευρικός τύπος.
Η αβεβαιότητα στο χώρο σε απασχόλησε; Ή δεν επιζητάς τη σταθερότητα στη ζωή σου;
Όταν ξεκίνησα να δουλεύω στα ΜΜΕ, οι δυσκολίες είχαν σχέση με τη φύση της δουλειάς: τα ασταθή ωράρια, το κυνήγι μιας είδησης. Αυτά όχι, δεν με απασχόλησαν. Σήμερα, που υπάρχει οικονομική κρίση, ισχύει το ίδιο παντού. Ποια δουλειά είναι αυτή που σου εξασφαλίζει ότι θα την έχεις και αύριο; Ωστόσο, ήδη νιώθω πολύ τυχερή.
Γιατί;
Γνώρισα ανθρώπους που πίστεψαν σε μένα κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ζούμε σε μια εποχή που ακόμα κι αν κάποιος αγαπάει μια δουλειά κι έχει όλα τα εφόδια, δεν υπάρχει κανείς για να του δώσει μία ευκαιρία. Πόσο μάλλον για να τον πληρώσει για τη δουλειά του.
Όταν σου έγινε η πρόταση από το ΣΚΑΪ για να αναλάβεις την παρουσίαση του ΣΚΑΪ Τώρα, τι ένιωσες;
Έκπληξη βεβαίως. Μου το είπαν, ενώ βρισκόμουν στο πλοίο γυρνώντας από τις διακοπές μου.
Και μετά;
Πανικό. Τρεις μέρες πριν από την πρεμιέρα σκεφτόμουν «Τι πάω να κάνω; Δεν θα τα καταφέρω». Την επομένη είπα στον εαυτό μου: «Ηρέμησε, γιατί με αυτή την ψυχολογία είναι σίγουρο ότι δεν θα κερδίσεις τίποτα. Ξέχασέ το και προχώρα σαν να μη συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο». Έτσι κι έγινε.
Ένιωσες ανασφάλεια επειδή θα αντικαθιστούσες την Πόπη Τσαπανίδου;
Ένιωσα ευθύνη. Ο στόχος μου ήταν και είναι να βγαίνει μια αξιοπρεπής εκπομπή. Το αν κάποιος τα καταφέρνει καλά ή όχι δεν εξαρτάται πάντα απ’ τον ίδιο, αλλά από μια σειρά πραγμάτων. Εγώ μπαίνοντας στο πλατό έχω πάντα στο μυαλό μου τρεις συνισταμένες: πού βρίσκομαι, τι θέλω να κάνω και ποια είμαι.
Οι συγκρίσεις με την πολύ έμπειρη –και επιτυχημένη– συνάδελφό σου σε ενόχλησαν;
Μα δεν είναι αστείες; Οι συγκρίσεις, όχι με την Πόπη Τσαπανίδου, αλλά με οποιονδήποτε άνθρωπο.
Σε ενόχλησαν;
Γενικότερα, δεν ασχολούμαι με σχόλια.
Οι κριτικές; Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι «είναι πολύ νέα η Μπουσδούκου για να παρουσιάζει ενημερωτική εκπομπή»...
Δεν ονειροβατώ, δεν μπορεί να αρέσω σε όλους. Όλες οι κριτικές είναι καλοδεχούμενες, αλλά δεν θα ψάξω ποτέ στο Google για να δω τι έχει γραφτεί που να με αφορά. Πιστεύω πάντως πως, όταν ακούς καλές κριτικές, πρέπει να «φεύγεις» και όταν ακούς αρνητικά λόγια, να αναρωτιέσαι αν υπάρχει βάση και πώς μπορείς να διορθωθείς.
Η δική σου αυτοκριτική;
Θα ήθελα να αλλάξω πολλά. Είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου. Εξαιρετικά δύσκολα μένω ικανοποιημένη. Νομίζω, για παράδειγμα, ότι μιλάω πολύ δυνατά ή ότι, επειδή θέλω να εντάξω ένα στοιχείο στη συζήτηση, προτρέχω. Και αν υπάρχει κάτι που σιχαίνομαι στην τηλεόραση, είναι η «χάβρα».
Βλέπεις τον εαυτό σου σε βίντεο;
Κάποιες φορές βλέπω εκπομπές στο διαδικτυακό ΣΚΑΪ για να δω πώς έχουν παρουσιαστεί κάποια θέματα. Με βλέπω και ταυτόχρονα δεν με βλέπω. Δεν μπορώ να με βλέπω, ούτε να με ακούω.
Τα νούμερα τηλεθέασης σε απασχολούν;
Είναι πολύ νωρίς για μένα για να μπορώ να διαβάζω πίσω απ’ τις τηλεθεάσεις. Προτιμώ να αφουγκράζομαι το καλό, το αρνητικό, το σωστό ή το λάθος από πολλές πηγές και όχι μόνο από τους αριθμούς. Με απασχολούν, λοιπόν, τόσο-όσο. Σήμερα δεν πήγαμε καλά; Τελεία. Μηδέν στο κοντέρ. Πήγαμε καλά; Το ίδιο. Το θέμα είναι τι θα γίνει την επομένη. Ο Σταμάτης Μαλέλης έχει πει: «Η τηλεόραση είναι ένας καθημερινός μαραθώνιος. Η επίδοσή σου είναι από εδώ ως εδώ. Πας για νέα μέτρηση των επιδόσεων». Κι έχει δίκιο.
Τους ανταγωνιστές σου πώς τους αντιμετωπίζεις;
Ο καθένας κάνει τη δουλειά του.
Ποια υπέρ τους αναγνωρίζεις;
Την ίδια ώρα απέναντί μας είναι ο Λιάγκας, ο Κωστόπουλος...
Εκείνους που προηγούνται ή έπονται τους παρακολουθείς;
Βλέπω τα θέματα απ’ όλα τα κανάλια. Γιατί από τις δηλώσεις και μόνο των καλεσμένων μπορεί να προκύψουν κάποιες ειδήσεις.
Πριν ξεκινήσεις την εκπομπή σου, τι παρακολουθούσες το πρωί;
Δούλευα στην Πρώτη Γραμμή. Συνεπώς δεν έβλεπα κάτι άλλο. Αλλά και μερικά χρόνια πριν να πάμε, είχα διαφορετικό αντικείμενο. Ασχολιόμουν, για παράδειγμα, με το νυχτερινό δελτίο ειδήσεων κι έτσι δεν είχα ενημέρωση από τις πρωινές εκπομπές. Εκείνη την ώρα κοιμόμουν.
Δηλαδή δεν έχεις παρακολουθήσει ποτέ πρωινή ενημερωτική εκπομπή άλλου καναλιού;
Όχι, δεν έχω παρακολουθήσει. Ή, τουλάχιστον, όχι φανατικά.
Το επόμενο επαγγελματικό σου πλάνο…
Δεν είμαι άνθρωπος του προγραμματισμού. Το πηγαίνω βήμα-βήμα. Έτσι χτίζω τη ζωή μου κι έτσι τη χαίρομαι.
Και οι εντάσεις της δουλειάς; Σε αποπροσανατολίζουν;
Μου έχει συμβεί να κλάψω σε μια τέτοια στιγμή. Όχι στον αέρα της εκπομπής βέβαια, αλλά μετά. Ποιος δεν έχει κλάψει όταν αγαπάει κάτι με πάθος;
Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.
