Στην πρώτη μεγάλη του συνέντευξη ως ομοσπονδιακός τεχνικός της
Βραζιλίας, ο
Κάρλο Αντσελότι μιλά για την καθημερινότητα στη νέα του ζωή, το πλάνο για το
Μουντιάλ 2026 και την επιθυμία να δει έναν τελικό κόντρα στην Ιταλία.
Με διάθεση χιούμορ και αυτοσαρκασμού, ο Αντσελότι περιγράφει σε συνέντευξή του στην «Gazzetta dello Sport»,μια ισορροπημένη καθημερινότητα, με χρόνο για οικογένεια και τοπικές εμπειρίες.
«Είμαι χαρούμενος, είμαι καλά, με υποδέχτηκαν καλύτερα απ' ό,τι θα μπορούσα να φανταστώ. Έχω ελεύθερο χρόνο, διασκεδάζω, μοιράζομαι τη ζωή μου ανάμεσα στο Ρίο ντε Τζανέιρο και το Βανκούβερ. Η γυναίκα μου είναι ευχαριστημένη, έχω τον γιο μου Νταβίντε στο Ρίο με την Μποταφόγκο. Είναι δύσκολο να ζητήσω κάτι παραπάνω», δήλωσε ο Αντσελότι.
Τονίζει ότι δεν του λείπει η ρουτίνα του συλλόγου, καθώς η δουλειά στην εθνική απαιτεί περισσότερο «μάτι» και παρατήρηση: παρακολουθεί από κοντά το Μπραζιλεϊράο και εξ αποστάσεως τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με δίκτυο συνεργατών, έχοντας «σκανάρει» περίπου 60 ποδοσφαιριστές τους τελευταίους μήνες.
Ατμόσφαιρα αποστολής και πειθαρχία
Ο Ιταλός τεχνικός στέκεται στη διαφορετική κουλτούρα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος: πειθαρχία, συνοχή, «παλιοσειρές» που τραβούν μπροστά και νεότεροι που ακολουθούν με ενθουσιασμό. Η εικόνα θυμίζει, όπως λέει, τις μέρες της Ρόμα του Λίντχολμ: παρέα, κουβέντα, χαρτιά, με τα κινητά «σε δεύτερο ή τρίτο πλάνο». Το κοινό γλωσσικό υπόβαθρο και ο έντονος «compañerismo» χτίζουν ένα περιβάλλον που ο ίδιος χαρακτηρίζει «ευχάριστη έκπληξη».
Ο βασικός στόχος παραμένει το Παγκόσμιο Κύπελλο: «Μας ζητούν να κερδίσουμε το Μουντιάλ και αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε. Η νηστεία για τη Βραζιλία κρατάει πολύ καιρό, δικαίως θέλουν το έκτο κύπελλο».
Για τη Βραζιλία το ζητούμενο είναι ξεκάθαρο: επιστροφή στην κορυφή του κόσμου, μετά από μια «νηστεία» που κρατά από το 2002. Ο Αντσελότι αναγνωρίζει τη λαϊκή απαίτηση για την «έκτη κούπα» και υπογραμμίζει ότι ο βραζιλιάνος φίλαθλος πάνω απ’ όλα θέλει τη νίκη στο Μουντιάλ. Ωραίο ποδόσφαιρο ναι, αλλά πρωτίστως αποτελεσματικότητα: θυμίζει ότι οι τίτλοι του 1994 και του 2002 ήρθαν με σπουδαίους επιθετικούς, αλλά και με άμυνα–βράχο, μια ισορροπία που θεωρεί κλειδί και για το 2026.
Ο Αντσελότι εξέφρασε την ελπίδα η Ιταλία να προκριθεί μέσω των play-offs:
«Πρέπει να προκριθεί. Και ειλικρινά πιστεύω ότι θα τα καταφέρει. Μετά, ας δώσουμε ραντεβού στον τελικό: θα ήμασταν όλοι χαρούμενοι, οι Ιταλοί, οι Βραζιλιάνοι και εγώ ιδιαίτερα. Συναισθηματικά θα ήταν υπέροχο για μένα».
Σε ότι έχει να κάνει με τα φαβορί επισημαίνει πως οι «συνήθεις ύποπτοι» παραμένουν μπροστά: Γαλλία, Ισπανία, Αγγλία, Γερμανία, Αργεντινή, Πορτογαλία. Ωστόσο, με 48 ομάδες προειδοποιεί για απρόοπτα και ξεχωρίζει Σενεγάλη και Μαρόκο ως πολύ δυνατές δυνάμεις εκτός Ευρώπης. Επισημαίνει ότι ο γεωγραφικός παράγοντας του τριεθνικού τουρνουά θα παίξει ρόλο ανάλογα με τις έδρες και τις μετακινήσεις.
Serie Α: Ισορροπία και χαμηλότερο όριο τίτλου
Χαρακτηρίζει τη Serie A «όμορφη και ισορροπημένη», με τη Ρόμα στην κορυφή να αποτελεί ευχάριστη έκπληξη, ενώ εκθειάζει την πρακτικότητα του Αλέγκρι και το πλεονέκτημα της Μίλαν που δεν έχει Ευρώπη. Προβλέπει ότι ο ανταγωνισμός θα ρίξει τη «βάση» των απαιτούμενων βαθμών για τον τίτλο, αφήνοντας ανοικτή τη διεκδίκηση για περισσότερους. Βάζει μπροστά Ίντερ και Νάπολι, αλλά θεωρεί πως Ρόμα, Μίλαν και Γιουβέντους θα «το πάνε μέχρι τέλους».
Βλέπει το ντέρμπι στο Σαν Σίρο «κλειστό» λόγω της δομής και των δύο. Ξεχωρίζει την Ίντερ ως την πιο «ευρωπαϊκή» ιταλική ομάδα: σταθερότητα, πορεία στο Champions League, δύο τελικοί την τελευταία τριετία και απόλυτη συνέπεια υπό μια διοικητική γραμμή που επαινεί, με ιδιαίτερη μνεία στον Μαρότα.
Μάτι στη Ρεάλ, καρδιά στη Σελεσάο