Κοπελιά κι εμένα που είμαι Ελληνίδα στο σχολείο με φώναζαν οδοντογλυφίδα και στέκα του μπιλιάρδου. Βέβαια όλοι κι όλες αυτές τώρα ζουν με δίαιτες και φοβούνται να ανέβουν στην ζυγαριά μη σπάσει, ενώ εγώ τρώω ότι θέλω και είμαι μια χαρά. Τα παιδιά είναι σκληρά, δεν είναι ρατσιστές! Και δε νομίζω ότι σε φώναζαν έτσι για το χρώμα σου, αλλά για...την ομορφιά σου.
Ελληνίδα ξελληνίδα,μαύρη,καφέ,κακιά,ξινή ή οτι άλλο κι αν της λέτε πως είναι,ένα είναι σίγουρο: Η κοπελιά είναι πανέμορφη.
Κοντή, τσουπωτή, με απαίσιο μαλλί, μάτι που γυαλίζει περίεργα και βλέμμα της κότας μονίμως στραβό. Έτσι είναι οι καρακάξες, ρε φίλε, όχι οι όμορφες.
Φόρτωση περισσότερων σχολίων
Πάντως όλες οι κότες σαν τη Ρασέλ κοιτούν: με πλαγιαστό κεφάλι και βλέμμα στραβό. Κι οι καρακάξες το ίδιο!