Θανάσης Μαρτίνος: Ο «Αγιος» χορηγός για εκκλησίες, ιδρύματα και... πολιτικούς

Η επιλογή του εφοπλιστή Θανάση Μαρτίνου έτυχε πανορθόδοξης αποδοχής: από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τους Πατριάρχες Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων, μέχρι την Ιερά Σύνοδο της Ελλαδικής Εκκλησίας, άπαντες φέρεται να συμφώνησαν ότι αποτελεί το κατάλληλο πρόσωπο για την τοποθέτησή του σε αυτήν τη νευραλγική θέση. Ολοι τους εξάλλου γνωρίζουν το ευρύ κοινωφελές έργο του, την πολυεπίπεδη και ανιδιοτελή προσφορά του, τις αθρόες ευεργεσίες του προς τα Πατριαρχεία, τις οικονομικές ενισχύσεις και τις πλουσιοπάροχες δωρεές του στις ιερές μονές στο Περιβόλι της Παναγίας. Στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται, πέραν του ήθους, η ανάγκη αποκατάστασης της ισορροπίας ανάμεσα στο Οικουµενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδος. Σχέση που είχε διαταραχθεί τον Αύγουστο του 2018 από την επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης να δώσει το «χρίσµα» του διοικητή στην αυτόνομη και αυτοδιοικούμενη περιοχή του Αγίου Ορους στον Κωνσταντίνο ∆ήµτσα, γενικό διευθυντή του φιλανθρωπικού οργανισµού «Αποστολή» της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, θεωρούμενου ως «δεξί χέρι» του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυµου, πράξη για την οποία το Φανάρι είχε εκδηλώσει με κάθε τρόπο τη δυσαρέσκειά του και αρνήθηκε να δώσει τη συγκατάθεσή του στον συγκεκριμένο διορισμό σε αυτή την ευαίσθητη θέση. Ηδη, πάντως, ο πλοιοκτήτης επισκέφθηκε το Φανάρι, υπέβαλε τα σέβη του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη και Επίσκοπο του Αγίου Ορους και ζήτησε την ευλογία του με την ευκαιρία της ανάληψης των νέων καθηκόντων του.

Η τεράστια προσφορά του
Αλλωστε ο εφοπλιστής είναι ένας εκ των μεγαλύτερων ευεργετών του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης. Για την πολυδιάστατη στήριξή του ο Οικουµενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τον τίμησε τον Μάιο του 2017 με μια σεμνή τελετή στον Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Κωνσταντινούπολη, απονέμοντάς του την τιμητική διάκριση του Οφικίου του Αρχοντος Εξάρχου. Ωστόσο η προσφορά του δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο έργο της Εκκλησίας.

Μια κατασκευή ενός υπέρλαμπρου ναού εδώ, η αναστήλωση ενός άλλου στην πιο πέρα μητρόπολη, το χτίσιμο ενός σχολείου λίγο πιο εκεί, η ανέγερση ενός άλλου παραδίπλα, η οικοδόμηση ενός κέντρου κολύμβησης στη μια γειτονιά, η δημιουργία ενός παιδότοπου στην άλλη, η αποκατάσταση και συντήρηση ενός μουσείου στο έναν νομό, η αναπαλαίωση και διάσωση μιας σειράς πολιτικών μνημείων στον άλλον.

Σε αυτά ο Ελληνας εφοπλιστής, ανάμεσα σε άλλα, αφιερώνει αρκετό προσωπικό χρόνο αλλά και άφθονο χρήμα. Παράλληλα, αναβαθμίζει κτιριακές εγκαταστάσεις σε νοσοκομεία και τις εξοπλίζει με υπερσύγχρονα ιατρικά μηχανήματα, δωρίζει πυροσβεστικά οχήματα, εκχιονιστικά αλλά και ταχύπλοα σκάφη, κατασκευάζει δρόμους και πάρκα σε δήμους και περιφέρειες, ενώ προσφέρει χρηματικές ενισχύσεις σε όλες σχεδόν τις μητροπόλεις της Ελλάδος. Ολα χρηματοδοτούνται από πόρους της ναυτιλιακής επιχειρηματικής του δραστηριότητας στο εξωτερικό μέσω της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Αιγέας» στην οποία είναι επικεφαλής μαζί με τη σύζυγό του Μαρίνα από το 2015. Με τόσο μεγάλη κοινωνική συνεισφορά, το ερώτημα προκύπτει αβίαστα: Πώς και δεν ξέρει, φυσιογνωμικά έστω, όλη η χώρα έναν άνθρωπο που αισθάνεται την υποχρέωση να επιστρέψει στην κοινωνία μέρος τουλάχιστον από όσα υποτίθεται έχει πάρει από αυτήν;

Η αλήθεια είναι ότι παραμένει ακριβοθώρητος, πολύ χαµηλών τόνων και προσηλωμένος στη δουλειά του. Ο άνθρωπος που έχει βάλει τη δική του σφραγίδα στον παγκόσμιο χάρτη της ναυτιλίας αποφεύγει συστηματικά τη δημόσια προβολή, τις κοσμικές εμφανίσεις, τις προσωπικές εκμυστηρεύσεις. Οσοι τον γνωρίζουν εκ του σύνεγγυς κάνουν λόγο για έναν προσιτό 69χρονο με νεανικό πρόσωπο και πυκνά μαύρα μαλλιά που έχουν αρχίσει να γκριζάρουν στους κροτάφους, βαθιά γαλανά μάτια, ήπια φωνή και γλυκό χαμόγελο. Αραιά και πού συχνάζει με λίγους και καλούς φίλους του στα «Δελφίνια» της Γλυφάδας, ενώ δεν του αρέσουν οι δηθενιές και η δημόσια έκθεση μέσω ακραίων ακκισμών της διασκέδασης.

Μόνο όταν πρόκειται για θέματα της ναυτοσύνης θα δώσει καμιά συνέντευξη ή θα παραχωρήσει ανοιχτές ομιλίες και πολύ σπανιότερα θα συναντήσει μερίδα του πολιτικού προσωπικού για αυστηρά επαγγελματικούς λόγους. Ανήκει στο λεγόμενο κλειστό λόμπι των παλαιών ισχυρών ναυτιλιακών τζακιών της χώρας που εσαεί, πιστοί στην παράδοση, κουβεντιάζουν μόνο για βαπόρια, ναύλους, ναυπηγήσεις. Και παροιμιωδώς σχεδόν αρνούνται κάθε αυτο-διαφήμιση για τις χορηγίες, τις υποτροφίες, τις δωρεές, την κοινωνική αλληλεγγύη τους γενικότερα.

Ευτυχισμένος στην αφάνεια
Αν και ο ίδιος δεν προέρχεται από ιστορική ναυτιλιακή οικογένεια, αφότου υπήρξε το νεότερο μέλος της Ενωσης Εφοπλιστών, ανάμεσα στον Χιώτη Αντώνη Χανδρή και τους τρεις Πελοποννήσιους Σταύρο Νταϊφά, Αριστομένη Καραγιώργη, Στάθη Γουρδομιχάλη, υιοθέτησε κοντά τους το στυλ της μη υπερέκθεσης στη δημοσιότητα. Δεν προσέγγισε, όμως, το δημοφιλές γαλλικό ρητό «Pour vivre heureux, vivons cachés» ,που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ότι «για να ζεις ευτυχισμένος, καλύτερα να μένεις κρυμμένος στην αφάνεια». Δεν είχε, άλλωστε, να κρύψει κάποια ενοχή, ούτε ήθελε να αποφύγει τη ζήλια ή την κακοβουλία των άλλων. Η διακριτικότητά του, μακριά από τους προβολείς της δημοσιότητας, τονίζουν άνθρωποι που τον έχουν συναναστραφεί, οφείλεται στην αξιοπρέπεια, την τρυφερή δοτικότητα και τη συμπόνια ενός ανθρώπου που έχει αναλάβει πρωτοβουλιακά τη γενναιόδωρη ευθύνη να επουλώνει πληγές και να βελτιώνει τις συνθήκες ζωής των αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας.

Αθόρυβος στόχος ζωής για τον ίδιο, όχι επιδίωξη της αποδοχής ενός βραβείου ή μιας τιμητικής διάκρισης που θα επιδείκνυε σε περίοπτη θέση στο λιτά διακοσμημένο με λίγες βυζαντινές εικόνες γραφείο του. Ως ευαίσθητος άνθρωπος που ανέκαθεν εκδήλωνε εμπράκτως μεν αλλά σιωπηλά τη συμπαράστασή του προς εκείνους που έχουν ανάγκη βοήθειας, θεωρείται ότι μετά από ένα σοκαριστικό γεγονός ενεργοποίησε περαίτερω τα κοινωνικά του ανακλαστικά. Η τραγική απώλεια της νεαρής κόρης του, της 20χρονης Αθηνούλας, συγκλόνισε συθέμελα την οικογένεια, ωθώντας την να κάνει ακόμη περισσότερες φιλανθρωπικές δωρεές στο όνομά της.

Στα 15 του χρόνια ο Θανάσης Μαρτίνος ξεκίνησε να συμμετέχει πρόθυμα και ενεργά στην οικογενειακή ναυτιλιακή εταιρεία. Κολύμπησε στα βαθιά νερά του χώρου αφότου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στα Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στα Ναυτιλιακά στο Λονδίνο. Ο πατέρας του, Γιάννης Μαρτίνος, γεννημένος το 1907 στη Στεμνίτσα Γορτυνίας, υπήρξε εύπορος έμπορος και ο μεγαλύτερος αντικέρ της Αθήνας. Το παλαιοπωλείο του στην οδό Πανδρόσου 50 στο Μοναστηράκι, το οποίο λειτουργεί αδιάλειπτα από το 1926, έγινε μεταπολεμικά πόλος έλξης της καλλιεργημένης οικονομικής ελίτ και της καλλιτεχνικής αφρόκρεμας της πρωτεύουσας, που αναζητούσε τα πανάκριβα συλλεκτικά κομμάτια που διάλεγε με πολύ γούστο και μεράκι ο ιδιοκτήτης του καταστήματος και τα οποία έφερνε από το εξωτερικό.

Οι πελάτες αποκαλούσαν εκείνα τα χρόνια την κομψή αντικερί «σπηλιά του Αλαντίν». Χαρακτηρισμός που δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα, καθώς από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν ο διάσημος αρχιτέκτονας Τάκης Ζενέτος επιμελήθηκε τις προσόψεις του, το κτίριο αποτέλεσε σταθμό αναφοράς για την αρχιτεκτονική της περιοχής. Δραστήριο ρόλο στην επιχείρηση έπαιζε με τις δημόσιες σχέσεις της και η μητέρα του Αθηνά, το γένος Μεθενίτη, κόρη δικηγόρου με καταγωγή από την Κεφαλονιά και την Ελευσίνα. Γόνος η ίδια εφοπλιστικής οικογένειας, με τα δύο αδέλφια της, τον Μελέτη και τον Κλεόβουλο ή «Μπίμπη» όπως τον αποκαλούσαν στην οικογένεια, να είναι εφοπλιστές, διαισθάνθηκε νωρίς τις επιχειρηματικές ευκαιρίες που πρόσφερε η θάλασσα και έτσι αποφάσισε να αναμειχθεί προσωπικά με τη ναυτιλία. Στις κοινωνικές παρέες της στη Γλυφάδα, όταν νέοι και παλαιότεροι εφοπλιστές της εποχής κοκορεύονταν για τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις τους, η ίδια με πεισματάρικη αυτοπεποίθηση δήλωνε: «Και εμείς θα κάνουμε βαπόρια!». Το πίστευε, το μετέδωσε με αποφασιστικότητα στον σύζυγό της, ο οποίος τη στήριξε, και τελικά το κατήηερε, κερδίζοντας τον σεβασμό όλων.

Προς τα μέσα της δεκαετίας του ’60, με προτροπή της δυναμικής Αθηνάς, ή αλλιώς Νουνούς Μαρτίνου, το ζευγάρι, αφότου είχε ήδη αποκτήσει τέσσερα παιδιά, στράφηκε και στη ναυτιλία. Με τα κέρδη από την γκαλερί, τα έργα τέχνης και την εκποίηση της προίκας της Νουνούς αγόρασαν, χωρίς δανεισμό, από την εταιρεία Λιβανού το πρώτο φορτηγό πλοίο, χωρητικότητας 10.000 τόνων. Το βάφτισαν «Θανάσης» από το όνομα του πρωτότοκου γιου τους. Σύντομα αγόρασαν από την Ουαλία ένα ακόμη καράβι. Για τη ναύλωσή του ο 17χρονος μόλις Θανάσης ταξίδεψε ως την Κίνα, παρότι τότε διάβαζε για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Εξυπνος, ευέλικτος στις διαπραγματεύσεις και με έφεση στα πετυχημένα deals, την ίδια χρονιά μεταπώλησε το αγορασμένο για 80.000 λίρες φορτηγό «Θανάσης» στην εφοπλιστική οικογένεια Πατέρα αντί 300.000 δολαρίων. Ηταν αυταπόδεικτο ότι ο εφοπλισμός του ταίριαζε καθώς διέθετε το αισθητήριο της σωστής στιγμής για συμφωνίες.

Τα δύο πρώτα πλοία τα διαχειριζόταν η ναυτιλιακή επιχείρηση της οικογένειας Μεθενίτη με έδρα τον Πειραιά και η Kronos Shipping του Δ. Λεμού με έδρα στο City του Λονδίνου. Επιχειρηματικά ευοίωνος ο καιρός, φυσούσε πρίμα για τις νέες δραστηριότητες της οικογένειας. Το 1971 η Αθηνά Μαρτίνου αποφάσισε να πάρει δυναμικά στα χέρια της τη διαχείριση των πλοίων της οικογένειας. Ιδρυσε την εταιρεία Thenamaris Ships Management και παρέδωσε όλες τις μετοχές στους γιους της, Θανάση, Ντίνο και Ανδρέα. Η μοναχοκόρη της Νουνούς και του Γιάννη Μαρτίνου, Ελένη, κράτησε την γκαλερί. Παντρεμένη από το 1972 με τον Λέοντα Μελά, γόνο της οικογένειας-ιδιοκτήτριας του «Piazza Mela» στην Κηφισιά, επέκτεινε τις δραστηριότητες του παλαιοπωλείου και από το 2001 εγκαινίασε δεύτερο κατάστημα στην οδό Πινδάρου στο Κολωνάκι.

Από τη μεριά τους τα τρία αγόρια της οικογένειας σε τρυφερή ηλικία βούτηξαν μεμιάς στα βαθιά και η νεοσύστατη εταιρεία αγόρασε και τρίτο βαπόρι, το ολοκαίνουριο «Ελενη». Υπό την επίβλεψη της μητέρας τους που, χωρίς κανένα ποσοστό, είχε τη διαχειριστική ευθύνη της εταιρείας -καθώς υπήρχε αντικειμενικά δυσκολία της όποιας διαπραγμάτευσης από τραπεζίτες ή άλλους συναλλασσομένους με τα τρία πάνω-κάτω 20χρονα τότε αδέλφια-, η ναυτιλιακή αναπτύχθηκε ραγδαία. Χάρη, φυσικά, στη γλωσσομαθή Νουνού, μια γυναίκα μοντέρνα, με πυγμή και κοφτερό μυαλό, η οποία φέρεται να υπήρξε η πλουσιότερη στην Ευρώπη και προσωπική φίλη της βασίλισσας Ελισάβετ. Μάλιστα ξεχώριζε στην εποχή της με τη δεξιοτεχνία και την τόλμη της σε λεγόμενα ανδρικά σπορ όπως η σκοποβολή, το κυνήγι και το ψάρεμα.

Πέρα, όμως, από τα ταξίδια της στο Μαρόκο για αλίευση μπαρμπουνιών και τη θήρα πέρδικας στην Ισπανία, ήταν εκείνη που κατάφερε να χτίσει μια αυτοκρατορία σε έναν αποκλειστικά ανδροκρατούμενο χώρο όπως αυτός της ναυτιλίας. Πλάι στη μητέρα τους τα παιδιά της εκπαιδεύονταν επιχειρηματικά από τον ορθολογισμό αλλά και τους ευφάνταστους αυτοσχεδιασμούς, τη μεθοδικότητα, την επικοινωνιακή άνεση, το τσαγανό και ενίοτε την σκληρότητά της. Παράλληλα η ίδια στήριξε όλες τις επιλογές των γιων της. Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Το 1975 η Thenamaris ήλεγχε έναν στόλο από 36 πλοία, μεταφορικής ικανότητας 850.000 τόνων! Το 1978 είχε φτάσει στα 50 βαπόρια. Στο μεσοδιάστημα την εταιρικής ανέλιξης ο Θανάσης Μαρτίνος παντρεύτηκε το 1974 μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας την εκλεκτή της καρδιάς του Μαρίνα, το γένος Μπαρτσώκα, με καταγωγή από την ορεινή Αμπλιανη Ευρυτανίας. Το χωριό, χτισμένο σε υψόμετρο 1.220 μέτρων, το ζευγάρι το έχει ευεργετήσει σε κάθε ευκαιρία.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η άοκνη Νουνού αποφασίζει να αποσυρθεί από τις ναυτιλιακές μπίζνες περήφανη για την επιρροή της οικογένειας Μαρτίνου στη ναυτιλία. Με τον σύζυγό της Γιάννη, που έφυγε από τη ζωή το 1977, και τα παιδιά της είχε δημιουργήσει ένα θρυλικό όνομα στις θάλασσες όλου του κόσμου και επί της ουσίας είχε ξεκινήσει το δεύτερο ρεύμα του ελληνικού εφοπλισμού.

Μόνο στη Τhenamaris γαλουχήθηκαν, σύμφωνα με το Lloyd’s List, περισσότεροι από 40 σημερινοί Ελληνες εφοπλιστές. Την ίδια χρονική περίοδο η οικογένεια έλαβε κομβικής σημασίας αποφάσεις οι οποίες δεν διατάραξαν τις εξαιρετικές σχέσεις που υπάρχουν μέχρι σήμερα μεταξύ των τριών αδελφών. Χάραξε ο καθένας από τους τρεις γιους τη δική του αυτόνομη πορεία για τεχνικούς, επιχειρηματικούς και ενδεχομένως κληρονομικούς λόγους. Ηταν μια κίνηση τακτικής, δεδομένου ότι ήδη τα τρία αδέλφια είχαν αποκτήσει συνολικά 9 παιδιά, από τα οποία, λογικά, αργότερα θα προέκυπταν, όπως έχει πλέον γίνει, και εγγόνια. Παρέμειναν, όμως, ενωμένοι στους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς τους, διαψεύδοντας στην πράξη τις κακοήθεις γλώσσες που τους ήθελαν να έχουν ενδοοικογενειακές έριδες λόγω διαφορετικών φιλοδοξιών. Και φυσικά συνεχίζουν από κοινού το κοινωφελές τους έργο, καθώς και οι τρεις είναι ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Κοινωνικής Προσφοράς «ΣΥΝ-ΕΝΩΣΙΣ», της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών.

Ο πρωτότοκος Θανάσης αποχώρησε από την εταιρεία που τότε είχε στην ιδιοκτησία της περίπου 45 πλοία και δημιούργησε την Eastern Mediterranean Maritime με έδρα τη Γλυφάδα, η οποία διαχειρίζεται δεξαμενόπλοια και φορτηγά πλοία. Τολμηρός επενδυτικά, έκανε έκτοτε «χρυσά» συμβόλαια ναυλώσεων και διακρίθηκε ως ισχυρός παίκτης στις αγοραπωλησίες μεταχειρισμένων πλοίων. Τα τελευταία χρόνια φροντίζει να μειώνει συνεχώς τον μέσο όρο του στόλου του αγοράζοντας μικρής ηλικίας πλοία ή επενδύοντας σε «νεόχτιστα» σε γιαπωνέζικα κυρίως ναυπηγεία. Σήμερα διαθέτει 65 περίπου ποντοπόρα πλοία, απασχολεί 180 στελέχη στα γραφεία και 1.500 ναυτικούς, στην πλειονότητά τους Ελληνες, στα πλοία του. Προσφάτως μετά την ανάθεση της επισκευής και συντήρησης δύο πλοίων του στα ναυπηγεία της Σύρου, στήριξε έμπρακτα το ντόπιο Νεώριο και τις υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρει, χαρίζοντας χαμόγελα αισιοδοξίας αφού εξέφρασε την επιθυμία του για συνέχιση της συνεργασίας. Το αρχικό παράδειγμα αυτονόμησης του Θανάση ακολούθησε με τη σειρά του ο Ανδρέας, ο οποίος δημιούργησε το 1997 τη Minerva Marine με περισσότερα από 55 πλοία σήμερα, όλα υπό ελληνική σημαία, στηρίζοντας το εθνικό νηολόγιο. Στο τιμόνι της Thenamaris παρέμεινε ο μικρότερος σε ηλικία Ντίνος, με έναν στόλο 60 περίπου πλοίων σήμερα Το γραφείο του βενιαμίν της οικογένειας επισκέπτεται σχεδόν ανελλιπώς ακόμη και σήμερα μεταβαίνοντας από το κτήμα της στην Ανάβυσσο η αειθαλής Νουνού. Παρότι έχει υπερβεί τα 90 της χρόνια, συνεχίζει ακμαία τα καλοκαίρια να ψαρεύει στη Σχοινούσα ρίχνοντας παραγάδι από το παλιό ιδιόκτητο σκαρί που διαθέτει. Εν τω μεταξύ ο στόλος και το τονάζ των τριών αδελφών αυξάνεται και πληθύνεται ενώ ταυτόχρονα θεωρούνται από τους μεγαλύτερους επενδυτές στο real estate, έχοντας στην κατοχή τους ολόκληρες εκτάσεις σε περιοχές-φιλέτα του Λεκανοπέδιου, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Ωστόσο, παρά τη μεγάλη οικονομική του επιφάνεια και το κύρος του ως ανθρώπου που έχει βάλει τη δική του σφραγίδα στην παγκόσμια ναυτιλία, ο Θανάσης Μαρτίνος παραμένει ελάχιστα αναγνωρίσιμος, αν όχι σχετικά αφανής, στο ευρύ κοινό. Πράγμα παράξενο, δεδομένου του σπουδαίου φιλανθρωπικού, πολιτιστικού και κοινωνικού έργου που επιτελεί. Οχι όμως και ακατανόητο. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά του να στέκεται συνεπής στην απόφασή του να μην εκτίθεται δημοσίως, ακόμη και για καλό σκοπό. Η τελευταία εμφάνισή του που απασχόλησε τις κοσμικές σελίδες των ΜΜΕ ανάγεται στο 2011, όταν ένα σεπτεμβριάτικο Σάββατο καμάρωσε τη μικρότερη, νευροψυχολόγο στο επάγγελμα, κόρη του Μαρίνα νύφη στο πλευρό του εκλεκτού της καρδιάς της Παντελή Χατζή.

Το μυστήριο το γάμου τελέστηκε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Βουλιαγμένη και ακολούθησε δεξίωση του νεόνυμφου ζευγαριού στην έπαυλη της οικογένειας. «Ηταν σίγουρα μια από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής του Θανάση Μαρτίνου» έλεγαν όσοι έζησαν από κοντά εκείνο το χαρμόσυνο γεγονός που εξελίχθηκε σε ζωντανό ολονύκτιο πάρτυ. Από αυτόν τον γάμο ο εφοπλιστής είναι πλέον παππούς δύο χαριτωμένων εγγονών.

Η βουλευτής κόρη
Η επόμενη φορά που απασχόλησε ακροθιγώς μερίδα των media και του ειδικού ναυτιλιακού Τύπου έφτασε λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα. Αιτία η απόφαση της κόρης του Γεωργίας να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στην κεντρική πολιτική σκηνή στις εκλογές του Μαΐου του 2012 . Εδειξε αρχικά επιφυλακτικός, έχοντας επίγνωση πως οι πολιτικές μάχες εξελίσσονται σαν σε αρένα και καμιά φορά εκδηλώνονται με ανθρωποφαγική σκληρότητα. Δεν είναι άνθρωπος ανέπαφος με την πραγματικότητα και την πολιτική. Ποτέ δεν έκρυψε τη φιλία του με τον Αντώνη Σαμαρά και την οικογένεια του Μιλτιάδη Εβερτ, διατηρούσε όμως τους ενδοιασμούς του. Αναλογίστηκε, σύμφωνα με τον περίγυρό του, τα ειρωνικά, πικρόχολα έως κακοήθη σχόλια για την κόρη ενός μεγαλοεφοπλιστή που κατέβαινε υποψήφια με τη Ν.Δ. στην Περιφέρεια Αττικής για να διεκδικήσει την ψήφο των κατοίκων, ειδικότερα των περιοχών που μαστίζονταν από την κρίση, όπως το Μενίδι, τα Μέγαρα, η Ελευσίνα ή ο Ασπρόπυργος.

Το κατακτημένο χαμηλό προφίλ του είχε ανεχτεί να ασχοληθεί η κόρη του για πρώτη φορά με τα κοινά το 2010 όταν εκλέχτηκε πρώτη σε ψήφους στον Δήμο Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης και διετέλεσε αντιδήμαρχος. Εξάλλου και η σύζυγός του Μαρίνα είχε εκλεγεί το 1986 δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Βουλιαγμένης με την παράταξη του Γρηγόρη Κασιδόκωστα. Τελικά η επιμονή της Γεωργίας, που έφερνε στο πείσμα της γιαγιάς της Νουνούς, τον έπεισε να την εμπιστευτεί και να αποδεχτεί την υποψηφιότητά της σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, όπου η κοινωνία έβραζε και οι πολιτικοί δεν τύχαιναν της μεγαλύτερης δυνατής εκτίμησης. Πόσο μάλλον οι εύποροι συγγενείς τους… Σε εκείνες τις εκλογές η Γεωργία Μαρτίνου εξελέγη βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου συγκεντρώνοντας 11.079 σταυρούς που την έφεραν δεύτερη πίσω από τον Μάκη Βορίδη. Είχε υιοθετήσει μια φυσική στάση και ανεπιτήδευτη εμφάνιση, επαναλαμβάνοντας τη φράση που είχε αναρτήσει στη σελίδα της στο Facebook: «Δεν περιμένω να ζήσω από την πολιτική. Δεν θέλω να αποδράσω ούτε να αδιαφορήσω. Θέλω να εργαστώ και να παλέψω γιατί νοιάζομαι». Ο εφοπλιστής με δήλωσή του παραδέχτηκε ότι «με τη σύζυγό μου είμαστε υπερήφανοι για τις επιλογές της Γεωργίας και τη μεγάλη τιμή να εκλεγεί βουλευτής της Περιφέρειας που κατοικούμε. Η πολιτική είναι έργο κοινωνικής προσφοράς. Σε αυτό το έργο η Γεωργία έχει την αγάπη και τη στήριξή μας». Η επίσης χαμηλών τόνων και ενδυματολογικά ανέμελη κόρη τους επανεξελέγη βουλευτής το 2015 και το επανέλαβε στις πρόσφατες εκλογές, όπου σάρωσε σε ψήφους και προτιμήσεις βγαίνοντας πρώτη στο ψηφοδέλτιο του κόμματός της.

Οι διακοπές του Τσίπρα και ο «Mr DHI»
Εμελε η τελευταία παρέμβασή του στον δημόσιο χώρο να επιβεβαιώσει ότι η χρήσιμη αίσθηση του καθήκοντος μπορεί να γίνει ενοχλητική όταν ανακατεύεται με πολιτικά νταραβέρια. Ηταν πέρυσι το καλοκαίρι όταν ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας περνούσε πολλές ημέρες καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια των θερινών μηνών χαλαρός μαζί με τη σύζυγό του Μπέτυ Μπαζιάνα, τους δύο γιους τους και την πεθερά του στο Σούνιο. Εμενε εκεί σε μια παραθαλάσσια βίλα 250 τ.μ. με μεγάλο κήπο και πρόσβαση σε μια ζηλευτή στους κοινούς θνητούς παραλία. Στην ίδια άνετη κατοικία διέμεινε και το 2015. Φερόταν να την έχει νοικιάσει για μία ακόμα χρονιά από τον επιχειρηματία Κώστα Γιώτη, με τον οποίο ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ σχετίζεται στενά εδώ και χρόνια, τον γνωστό ως «Mr DHI», επιχειρηματία που ήρθε από την Καλιφόρνια και έστησε μια επιτυχημένη μπίζνα με επίκεντρο τις εμφυτεύσεις τριχών. Ωστόσο οι παλαιότεροι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, ως γνώστες των ιδιοκτησιών της γειτονιάς τους, τόνιζαν μετ’ επιτάσεως ότι η βίλα ανήκει στον Θανάση Μαρτίνο. Και δεν έλεγαν ψέματα. Την ίδια στιγμή κυκλοφορούσε μια φωτογραφία της πολυτελούς βίλας 2.000 περίπου τ.μ. σε οικόπεδο 16 στρεμμάτων στα Λεγρενά που ανήκει στον εφοπλιστή Διαμαντίδη ως δήθεν ο τόπος διαμονής του Τσίπρα. Oταν πια βούηξε ο τόπος από ερωτήματα για το ποια είναι η σχέση του πρωθυπουργού με το σπίτι και τον ιδιοκτήτη του, αν πληρώνει ενοίκιο ή αν φιλοξενείται, ο εφοπλιστής Θανάσης Μαρτίνος, παρότι λιγότερο εμπλεκόμενος στην υπόθεση, απάντησε διαφωτιστικά, αν και καθυστερημένα, διαλύοντας μέρος των φημών.

Στις διευκρινήσεις του περιέλαβε τα εξής: «1) Το σπίτι στο Σούνιο ανήκει στην οικογένειά μου. 2) Είναι μισθωμένο εδώ και 20 έτη στον κ. Κωνσταντίνο Γιώτη, ιδιοκτήτη της εταιρείας DHΙ. Η μίσθωση λήγει στις 10/3/2024. 3) Η εταιρεία DHI του κυρίου Κωνσταντίνου Γιώτη υπομισθώνει το σπίτι σε μέλος της οικογένειας του πρωθυπουργού, κυρίου Αλέξη Τσίπρα, για τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες, καθώς έχει δικαίωμα υπομίσθωσης. Ο κ. Κωνσταντίνος Γιώτης με ενημέρωσε, κατόπιν των δημοσιευμάτων, ότι το υπομισθωτήριο έχει κατατεθεί στην Εφορία και ότι το υπομίσθωμα καταβάλλεται κανονικά μέσω τράπεζας. 4) Το σπίτι είναι 250 τ.μ ., απλό, χωρίς πολυτέλειες/πισίνα κ.λπ., αλλά σε ωραία παραθαλάσσια τοποθεσία του Σουνίου. Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι η οικογένεια του πρωθυπουργού δεν φιλοξενείται στην οικία του Σουνίου από εμένα ή τον κ. Κωνσταντίνο Γιώτη».

Ωστόσο έμεινε αναπάντητο στις απορίες της κοινής γνώμης ποιο είναι το μέλος της οικογένειας του πρωθυπουργού που υπομίσθωνε το σπίτι στο Σούνιο και ποιο ήταν το μίσθωμα που πλήρωνε. Προφανώς ο εφοπλιστής δεν γνώριζε. Εσπευσε όμως να ανταποκριθεί στα ερωτήματα ως πολίτης που γνωρίζει το χρέος του απέναντι στην Πολιτεία χωρίς να περιμένει οποιαδήποτε ανταμοιβή. Και ως άνθρωπος που δεν δελεάζεται από παράσημα, μετάλλια και χρωματιστές κορδέλες, αναμένεται να δώσει τον καλύτερο εαυτό του για την εκπλήρωση των νέων του καθηκόντων. Επειδή έμαθε να δίνει για να εισπράττει πνευματικά περισσότερα από όσα υλικά προσφέρει.