Χρ. Ι. Στεφανάδης

Οταν οδηγήθηκε μπροστά σε εκείνον, αφού τον προσκύνησε, παρέμεινε σιωπηλός. Ο βασιλιάς πρόσταξε τον διερμηνέα να τον ρωτήσει ποιός ήταν.

Ο Θεμιστοκλής απάντησε: «Ηρθα κοντά σου, βασιλιά, εξόριστος, εγώ ο Θεμιστοκλής ο Αθηναίος... Τώρα συμπαραστάσου στην κακή μου τύχη για να δείξεις περισσότερο την αρετή σου παρά να ικανοποιήσεις την οργή σου γιατί θα σώσεις τον ικέτη σου ή θα σκοτώσεις αυτόν που έγινε εχθρός των Ελλήνων». Ο Πέρσης βασιλιάς τον άκουσε αλλά δεν του έδωσε καμιά απάντηση, αν και θαύμασε το φρόνημα και το θάρρος του, όμως από τη  χαρά του τη νύχτα μέσα στον ύπνο του φώναξε τρεις φορές: «Κρατώ τον Θεμιστοκλή τον Αθηναίο!»...

Κατά τον Πλούταρχο, ο Θεμιστοκλής αυτοκτόνησε το 459 π.Χ., όταν ο Αρταξέρξης του ζήτησε να ηγηθεί εκστρατείας εναντίον της Ελλάδας...

Διαβάζω στον Τύπο σχετικά με την επίσκεψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι:

«Ο κ. Τσίπρας, σύμφωνα με πληροφορίες, έκανε λόγο για ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα, αναφέρθηκε σε εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις και εξέφρασε τη διαφωνία του με την τοποθέτηση του απερχόμενου υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα στη θέση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, τονίζοντας ότι κατά τον ΣΥΡΙΖΑ είναι απαραίτητη η διαβούλευση για την επιλογή του αντικαταστάτη του Γιώργου Προβόπουλου».

Πράγματι, δεν θα διαφωνήσει κανείς για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και των Ελλήνων. Δεν θα διαφωνήσει κανείς με το γεγονός ότι υπάρχουν αγκυλώσεις στο ελληνικό κράτος και, αν θέλετε, ολιγωρία σε πολλές περιπτώσεις ώστε να εφαρμοστεί ένα δίκαιο και αποδοτικό φορολογικό σύστημα.

Δεν θα διαφωνήσει κανείς βέβαια και με τη δυνατότητα που έχει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να επικοινωνεί ως θεσμικός παράγοντας του πολιτεύματός μας με Ευρωπαίους αξιωματούχους. Εκεί όμως που, κατά την άποψή μου, τίθεται σοβαρό θέμα είναι αν πρέπει ο Ελληνας αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ζητά από ξένο θεσμικό παράγοντα παρέμβαση στα εσωτερικά μας ζητήματα και να αμφισβητεί τη  θεσμοθετημένη δυνατότητα της ελληνικής κυβέρνησης να ορίζει τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος...

Οπως διδάσκει η Ιστορία, αλλά και η ρεαλιστική πραγματικότητα, οι ξένοι, ακόμα και αν πρόκειται για τους Ευρωπαίους εταίρους μας, σε καμία περίπτωση δεν θα προτάξουν τα ελληνικά δίκαια έναντι των δικών τους συμφερόντων.

Και η όποια παρέμβαση προς αυτούς θα πρέπει να γίνεται συντεταγμένα, με εθνική ομοψυχία και όχι μεμονωμένα και αποσπασματικά.

Γιατί τόσο δική μας Ιστορία όσο και η παγκόσμια διδάσκουν ότι η παρέμβαση ξένων δυνάμεων έπειτα από παραταξιακή και όχι πανεθνική πρόσκληση επέφερε δεινά στους προσκαλούντες.
Ενα μόνο παράδειγμα από την πρόσφατη Ιστορία μας: η έξωθεν παρέμβαση στον αδελφοκτόνο ελληνικό εμφύλιο...

Και θυμίζω απλώς ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αυτοεξόριστος στο Παρίσι κατά την περίοδο προ της δικτατορίας, δεν ζήτησε από τους Ευρωπαίους ανατροπή του τότε ελληνικού πολιτεύματος της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας, αλλά το έπραξε με την επάνοδό του στη χώρα και με την ψήφο του ελληνικού λαού...

Και ο Ανδρέας Παπανδρέου έφερε την ανατροπή μόνο με την ψήφο του κυρίαρχου ελληνικού λαού.

Γιατί και οι δύο πολιτικοί άνδρες γνώριζαν καλά ότι η προσφυγή στις «αυλές των Περσών» μπορεί να αποβεί καταστροφική και για τη χώρα αλλά και για τους ίδιους...