Τάσος Καραμήτσος

Από την ανάληψη της πρωθυπουργίας του τον Οκτώβριο του 2009 έως τον Ιανουάριο του 2010 που έγινε το forum του Νταβός, ο κ. Παπανδρέου δεν είχε καταλάβει σχεδόν τίποτα για το πού βάδιζε η Ελλάδα. Αυτόπτες μάρτυρες έλεγαν τότε ότι οι ηγέτες της ευρωζώνης τον έψαχναν ένα απόγευμα στο ελβετικό χωριό για να του εξηγήσουν ότι η χώρα του πάει για χρεοκοπία κι εκείνος είχε πάει σινεμά να δει το «Avatar», μια όμορφη, φανταστική περιπέτεια, τρισδιάστατη μάλιστα.

 Λίγες ημέρες μετά η τρόικα του πάσαρε ένα μνημόνιο, το οποίο ανακοίνωσε ο ίδιος πανηγυρικά από το Καστελόριζο και έβαλε τους βουλευτές του να το ψηφίσουν δίχως να το έχουν διαβάσει οι περισσότεροι και, κυρίως, δίχως οποιαδήποτε διαπραγμάτευση. Επακολούθησαν, τα δύο αυτά χρόνια, το χάος στην οικονομία και το δράμα στην κοινωνία. Βυθίστηκε η χώρα στην ύφεση και τη φτώχεια, έφτασε η ανεργία κοντά στο 20%, με τις επιχειρήσεις να κλείνουν κατά χιλιάδες κάθε μήνα.

Ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε να ολοκληρώσει το έγκλημα για την πατρίδα του με το δημοψήφισμα. Επιχείρησε έτσι απλά και στεγνά να βγάλει την Ελλάδα από την ευρωζώνη και με τον τρόπο αυτό να εξαθλιώσει ακόμη περισσότερο τον λαό της, παραδίδοντάς τη ταυτοχρόνως σε γνωστά ή άγνωστα διεθνή συμφέροντα που θα αγόραζαν τα πάντα για μερικές δραχμές. Εκεί, ευτυχώς, οι ξένοι ηγέτες, αλλά και η ίδια η κοινή γνώμη στην Ελλάδα αντέδρασαν και τον πέταξαν έξω. Και πάλι δεν τα παράτησε: πήγε να βάλει μια μαριονέτα του για πρωθυπουργό, ενώ ακόμα και σήμερα αρνείται - με... κανταφική λογική- να φύγει και από το κόμμα του, στηριζόμενος σε μια θλιβερή μειοψηφία κομματικών πραιτοριανών.

Λίγο πριν τελικώς εγκαταλείψει το κόμμα του πατέρα του, αλλά και την πολιτική, επιχειρεί να κάνει άλλη μια ζημιά. Διαλαλεί, κάνοντας τον... αντιστασιακό, ότι πρέπει να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες με το επιχείρημα ότι πήραν και θα πάρουν κεφάλαια από το Δημόσιο για να αντέξουν. Θα ήθελε ιδανικά η χώρα να είναι στη δραχμή και οι τράπεζες στο κράτος με διορισμένους «κηπουρούς» του για να... κάνει παιχνίδι και να διοικεί μια τζαμαχιρία. Αμ δε σφάξανε! Οχι γιατί θέλουν ο Βαρδινογιάννης, ο Λάτσης ή ο Κωστόπουλος, αλλά γιατί τα κεφάλαια τα βάζουν για τις τράπεζες (όπως και για τη χώρα) οι Ευρωπαίοι. Και όπως θα διοικούν την Ελλάδα, έτσι θα ελέγχουν οι ίδιοι και τις τράπεζες.

Μάλιστα, δι’ αυτών θα την ελέγχουν απόλυτα. Σήμερα αφήνουν αυτούς τους μετόχους και τις διοικήσεις γιατί τους βολεύουν, αύριο μπορεί να τις δώσουν σε δικούς τους. Ολα αυτά τα γνωρίζει καλά ο κ. Παπανδρέου. Ξέρει ότι οι ξένοι δεν θα αφήσουν γελοίους κομματικούς υπαλλήλους να διαχειρίζονται τα τραπεζικά κεφάλαιά τους στην Ελλάδα. Απλώς για μία ακόμη φορά προσπαθεί να κάνει τη ζημιά στο παρά πέντε της δανειακής σύμβασης. Τόση μανία να μας διώξει από το ευρώ, πια;