Μιχάλης Στούκας

Δυστυχώς, ο νεαρός αστυνομικός βρίσκεται τώρα που γράφονται αυτές οι αράδες σε πολύ κρίσιμη κατάσταση, το αριστερό του πόδι έχει ακρωτηριαστεί και είναι αβέβαιο αν θα μπορέσει κάποια στιγμή να επανέλθει…

Δράστης της αποτρόπαιης εγκληματικής αυτής ενέργειας, φέρεται ότι είναι ένας νεαρός 18 μόλις ετών… Σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται ο ίδιος, πήρε τη ναυτική φωτοβολίδα από κάποιον μεγαλύτερο ηλικιακά, ο οποίος φορούσε φουλ φέις και την έριξε ανενδοίαστα εναντίον των αστυνομικών που απλά εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία έξω από το κλειστό γήπεδο «Μελίνα Μερκούρη» στο οποίο διεξαγόταν αγώνας βόλεϊ μεταξύ Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού την Πέμπτη 7/12/2023. Ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα, αγανάκτηση προκαλεί το γεγονός ότι ο 18χρονος είχε συλληφθεί ξανά σε επεισόδια για οπαδική βία, αλλά αφέθηκε ελεύθερος. Δυστυχώς δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Η δολοφονία του Άλκη Καμπανού την 1η Φεβρουαρίου 2022 στη Θεσσαλονίκη, η δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη στις 7 Αυγούστου 2023 στη Νέα Φιλαδέλφεια, στην οποία εμπλέκονται και δεκάδες Κροάτες χούλιγκαν είναι τα δύο πιο πρόσφατα περιστατικά στα οποία νέα παιδιά έχασαν τη ζωή τους σε οπαδικά επεισόδια βίας.

Σε όλο βέβαια το μεσοδιάστημα υπήρξαν δεκάδες περιστατικά που κατέληξαν σε μικροτραυματισμούς κάποιων ή άλλα όπου δεν θρηνήσαμε θύματα από καθαρή τύχη. Στο ματς φιέστα της ΑΕΚ με τον Βόλο στις 5 Ιουνίου 2023 οπαδός της «Ένωσης» έριξε μέσα στο γήπεδο ναυτική φωτοβολίδα, χωρίς ευτυχώς να πάθει κάποιος το παραμικρό αν και ρίχτηκε από το ένα πέταλο και έφτασε στο άλλο… Ο οπαδός εντοπίστηκε και αποκλείστηκε ισόβια από την παρακολούθηση αγώνων της ΑΕΚ στην «Αγιά Σοφιά».

Δεν έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε που τις αθλητικές συναντήσεις, ακόμα και τα ντέρμπι, τα παρακολουθούσαν χωρίς να δημιουργούνται προβλήματα φίλαθλοι και των δύο ομάδων που αγωνίζονταν. Σήμερα, ειδικά στο ποδόσφαιρο, αυτό είναι αδιανόητο. Και το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι οι χούλιγκαν δεν κάνουν διακρίσεις στην εγκληματική δράσης τους. Πολύ συχνό είναι το φαινόμενο να μην σέβονται ούτε τα γυναικόπαιδα που παρακολουθούν έναν αγώνα.

Όπως φαίνεται από τις, λιγοστές, κατά καιρούς συλλήψεις, οι χούλιγκαν είναι άτομα νεαρής ηλικίας, τα οποία συνήθως έχουν κάποιους μεγαλύτερους ηλικιακά «καθοδηγητές», οι οποίοι δυστυχώς παραμένουν συνήθως στο απυρόβλητο…

Θεωρούμε βέβαιο ότι οι νεαροί αυτοί έχουν συμμετοχή και σε άλλους είδους επεισόδια, στη διάρκεια διαδηλώσεων κ.λπ. για άσχετα με τον αθλητισμό θέματα. Πρόκειται για πραγματικούς στρατούς από ανήλικα συνήθως παιδιά, τα οποία είναι μάλλον απίθανο να έχουν κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία. Υιοθετούν άκριτα κάποια τσιτάτα – επιχειρήματα για το κακό κράτος, τους κακούς αστυνομικούς, την άδικη ζωή κ.λπ. και θεωρούν ότι προσφέρουν κάτι σημαντικό με τη συμμετοχή τους σε τέτοιου είδους επεισόδια.

Για τη βία των ανηλίκων έχουμε αναφερθεί και σε άλλα άρθρα μας. Πρωταρχικός παράγοντας για τον ολισθηρό δρόμο που έχουν πάρει αυτά τα παιδιά είναι η οικογένεια και η ανατροφή που έχουν λάβει. Όταν ο πατέρας του 18χρονου που τραυμάτισε τον άτυχο αστυνομικό δηλώνει: «Έκανε ένα λάθος πρέπει να τον κρεμάσουμε;» είναι φανερό ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έγινε. Ο γιος του, δεν έκανε «ένα λάθος» στα μαθηματικά ή τη φυσική, αλλά απόπειρα δολοφονίας σε βάρος ενός αστυνομικού, ο οποίος είναι αβέβαιο αν θα μπορέσει να συνέλθει. Εάν αστυνομικοί ξυλοφόρτωναν τους δύο γιους του (καθώς και ο άλλος γιος του ηλικίας 16 ετών συμμετείχε στα επεισόδια), πιθανότατα θα είχε κινήσει γη και ουρανό για να τιμωρηθούν ακόμα και με ισόβια οι αστυνομικοί αυτοί. Η οικογένεια του 18χρονου δεν φρόντισε να του προσφέρει σωστή ανατροφή και τώρα, πιθανότατα, ο νεαρός θα περάσει μεγάλο μέρος από τα καλύτερα χρόνια της ζωής του στις φυλακές…

Ένας άλλος παράγοντας που ευθύνεται για τα φαινόμενα ακραίας οπαδικής βίας είναι η χαλαρή και επιεικής αντιμετώπιση των δραστών από τη Δικαιοσύνη. Ακόμα κι όταν η Αστυνομία συλλαμβάνει κάποιους νεαρούς εμπλεκόμενους σε επεισόδια, η Δικαιοσύνη σχεδόν πάντα τους αφήνει ελεύθερους με περιοριστικούς όρους που προκαλούν την κοινή γνώμη, όπως η παρουσία τους 1 – 2 φορές τον μήνα σε Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής τους. Όταν υπάρχει τέτοια απαράδεκτη ατιμωρησία, πώς θα συνετιστούν όλοι αυτοί που συλλαμβάνονται για διάφορα επεισόδια, αλλά και αυτοί που δεν συλλαμβάνονται; Πρόκειται ουσιαστικά για μια επιβράβευση των παραβατικών νεαρών, οι οποίοι συνήθως συνεχίζουν την εγκληματική τους δράση με μεγαλύτερο ζήλο.

Και φυσικά μεγάλες είναι οι ευθύνες των κυβερνήσεων και των αθλητικών συλλόγων. Μία από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης μετά το πρόσφατο τραγικό συμβάν στου Ρέντη είναι η είσοδος στα γήπεδα μόνο με ταυτοποίηση και ηλεκτρονικό εισιτήριο. Αν δεν κάνουμε λάθος, το ηλεκτρονικό εισιτήριο στα γήπεδα είχε εξαγγελθεί για πρώτη φορά επί κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη (!), ο οποίος ήταν πρωθυπουργός της χώρας μας από το 1996 ως το 2004. Είκοσι και πλέον χρόνια στην Ελλάδα δεν είναι αρκετά ούτε για την υλοποίηση ενός, φαινομενικά, εύκολου μέτρου εναντίον της οπαδικής βίας.

Κάθε φορά που συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός στα γήπεδα, η εκάστοτε κυβέρνηση προβαίνει σε βαρύγδουπες εξαγγελίες, οι οποίες σπάνια εφαρμόζονται.

Και από την άλλη πλευρά οι αθλητικοί σύλλογοι, μάλλον δεν θέλουν να βοηθήσουν πραγματικά στην πάταξη της οπαδικής βίας. Πώς περνάνε αλήθεια μέσα στα γήπεδα εκρηκτικές ύλες, δολοφονικά, εν δυνάμει, αντικείμενα κ.ά.; Και καθώς στα ποδοσφαιρικά παιχνίδια οι έλεγχοι είναι πλέον σχετικά αυστηροί, η βία μετακυλίεται σε άλλα αθλήματα, όπως π.χ. το βόλεϊ, όπου πριν λίγα χρόνια θα ήταν αδιανόητο να συμβούν έκτροπα…

Τα νέα παιδιά, ιδιαίτερα όσα γεννήθηκαν μετά το 2000 είναι δέσμια του διαδικτύου, των «έξυπνων τηλεφώνων» και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Παραμελημένα από τις οικογένειές τους, είτε γιατί οι γονείς τους είναι χωρισμένοι ή αδιάφοροι είτε γιατί λόγω αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν έχουν τον χρόνο ν’ ασχοληθούν μαζί τους γίνονται εύκολα έρμαια κάποιων μεγαλύτερων που τα χειρίζονται ως πιόνια στις εκάστοτε επιχειρησιακές σκακιέρες τους. Ανήλικα παιδιά, χρήστες και διακινητές ναρκωτικών, πρωταγωνιστές επεισοδίων σε αγωνιστικούς χώρους και όχι μόνο, δράστες ξυλοδαρμών και κλοπών σε βάρος συνομηλίκων τους κι άλλες παράνομες πράξεις, φιγουράρουν σχεδόν καθημερινά στα Μ.Μ.Ε.. Φαινόμενα που πριν λίγα χρόνια δεν θα μπορούσαν πολλοί να φανταστούν… Είναι αναστρέψιμη άραγε αυτή η κατάσταση; Θεωρούμε ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Μακάρι να διαψευστούμε. Γιατί αν οι σημερινοί έφηβοι που αποτελούν θεωρητικά την ελπίδα και το μέλλον τούτης της χώρας συνεχίσουν να αναλώνονται σε συμπεριφορές όπως αυτές που αναφέραμε, μάλλον δεν προβλέπεται καθόλου λαμπρό το αύριο της Ελλάδας. Και αν τώρα, έστω και στο «και πέντε», μπορεί κάτι ν’ αλλάξει, μετά από μερικά χρόνια , αν δεν συμβούν θεαματικές αλλαγές προς το καλύτερο, η «παρτίδα» θα έχει χαθεί, οριστικά και αμετάκλητα…