Δημήτρης Δανίκας

Εννοώ την περίπτωση του Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι. Πασίγνωστος ως Στάλιν. Δηλαδή «ατσάλινος» Και ήταν. Για πολλούς λόγους. Θα τους εξηγήσω.

Ο θανατός του στις 5 Μαρτίου του1953. Φανταστείτε τις «άπειρες» δόσεις τρόμου που εξέπεμπε προς όλους, που εκείνο το μοιραίο πρωινό ουδείς εκ των φρουρών και σωματοφυλάκων του, τόλμησε να χτυπήσει την πόρτα, να την ανοίξει και να προλάβει το εγκεφαλικό. Με ένα λόγο ο τρομερός Ιωσήφ εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο επειδή ο ίδιος σκορπούσε τρόμο σε όλους. Ο χαρακτήρας του, το «περίστροφο» με το οποίο περίπου «αυτοκτόνησε»

Φανταστείτε ακόμα ότι αφού πέρασαν αρκετές ώρες με τον απόλυτο δικτάτορα ξαπλωμένο να φλερτάρει με τον θάνατο, και αφού ούτε το υπηρετικό προσωπικό τόλμησε να ανοίξει την πόρτα της κρεβατοκάμαράς του, στη ντάτσα που διέμενε, μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Μόσχα, τότε μόνο και μετά από τηλεφωνήματα στους στενούς συνεργάτες του, κατέφθασαν κάποιοι εξ αυτών, ανάμεσά τους και ο Νικίτα Χρουστσόφ. Που αργότερα τον διαδέχτηκε και στη συνέχεια, με τη γνωστή ομιλία του, η αποσταλινοποίηση κατέληξε σε τέτοιο σημείο ώστε τα λείψανά του να ενταφιαστούν σε μέρος μακριά από τα βλέμματα του πλήθους

Το όνομα του Ιόσεμπ Τζουγκασβίλι. Στο Γκόρι μια μικρή πόλη της Γεωργίας στις 6 Δεκεμβρίου 1878. Τα πρώτα παιδικά και εφηβικά του χρόνια ήταν ανυπόφορα. Ο πατέρας του, αλκοολικός τον έδερνε για ψύλλου πήδημα. Από κοντά και η μητέρα του. Η οποία, αργότερα, τον φώναζε με το χαιδευτικό «Σοσό». Εκείνος απέφυγε να την συνοδεύσει στην κηδεία της. Κι όμως, από το Κρεμλίνο της έγραφε με τρυφερότητα και εκείνη του έστελνε βαζάκια με μαρμελάδες που είχε φτιάξει με τα χεράκια της

Όμως ο Λένιν, πριν εγκαταλείψει κι αυτός δεν είχε φροντίσει για την διαδοχή του. Αντιθέτως είχε υπογραμμίσει τόσο τον αυταρχικό χαρακτήρα του Στάλιν όσο και τον επίσης ακατάλληλο Τρότσκι. Σα να έλεγε «ουδείς αντάξιός μου». Κάθε μεγάλος ηγέτης καταλήγει να πορεύεται με αχαλίνωτη αλαζονεία.

Ο Ιόσεμπ λοιπόν, ο Ιωσήφ αργότερα, σπουδάζει σε θεολογική σχολή, με προτροπή της θεούσας μητρός του. Αλλά κάπου εκεί ασπάζεται τον μαρξισμό. Και αρχίζει την παράνομη δραστηριότητα. Στο ενεργητικό του η οργάνωση πολλών απεργιών. Αν και φυλακίστηκε και εξορίστηκε, κατάφερνε και δραπέτευε. Ηταν επαναστάτης με τα όλα του

Επειδή έχω μελετήσει πολλές βιογραφίες, κυρίως αυτές που τον περιγράφουν με τα πιο μελανά χρώματα, έχω να πω τα ακόλουθα

Το πρώτο ότι η Σοβιετική Ενωση το 1924, μετά τον θάνατο του Λένιν, ήταν πρωταθλήτρια οικονομικής συρρίκνωσης, πολλών ασθενειών, πολλών επιδημιών και πολλών κλειστών βιομηχανιών. Στα Ουράλια είχε παρατηρηθεί κανιβαλισμός! Ολοι οι δείκτες στον πάτο. Ο Στάλιν μέσα σε κάτι περισσότερο από μια δεκαετία, με τον τρόμο και με τις αλλεπάλληλες συντροφικές εντολές, καταφέρνει να σπάσει όλα τα ρεκόρ ανάπτυξης. Ο Γάλλος αντισταλινός Ελενστάιν γράφει ότι οι δείκτες ανάπτυξης επί Στάλιν έτρεχαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Σε τέτοιο σημείο που είχαν περάσει τους αντίστοιχους των ΗΠΑ. Που εκείνη την εποχή η Αμερικανική κοινωνία βίωνε ένα ανελέητο οικονομικό κραχ

Για πρώτη φορά, όλοι οι πρώην «μουζίκοι» έβαλαν τα κεφάλια τους κάτω από κεραμίδια. Για πρώτη φορά εγκαταστάθηκαν σε ένα, δύο δωμάτια. Και για πρώτη φορά το επίπεδο διαβίωσης είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Γι αυτό, ακόμα και μετά την πτώση του τείχους και την οριστική καταστροφή του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», πλήθος Ρώσων νοσταλγούσαν τον Στάλιν. Αυτό λένε οι δημοσκοπήσεις. Γι αυτό στην κηδεία του μυριάδες προσκύνησαν στο φέρετρο του. Με αποτέλεσμα να προκληθεί ασφυξία και να εκπνεύσουν δεκάδες

Αξεπέραστη και η λατρεία του για μάθηση. Λέγεται ότι είχε διαβάσει είκοσι χιλιάδες τόμους βιβλίων. Και λέγεται ότι ήταν άριστος γνώστης της Γλωσσολογίας. Ταυτόχρονα όμως είχε οργανώσει ένα τόσο μεγάλο, σιδερένιο, άκαμπτο σύστημα παρακολουθήσεων, συλλήψεων και εκτελέσεων που είχε ξεπεράσει τις καταπιεστικές, βασανιστικές επιδόσεις των Τσάρων

Φανταστείτε ότι είχε εκτοπίσει και εκτελέσει όλους του στενούς συνεργάτες του Λένιν πλην της χήρας Ναντέζντα Κρούπσκαγια. Μόνο εκείνη έμεινε άθικτη. Ο Στάλιν είχε επινοήσει διάφορες συνωμοσίες με στόχο την «εκκαθάριση» προς παραδειγματισμό και συμμόρφωση. Ανάμεσα στα θύματά του πλήθος επιφανών επιστημόνων, γιατρών, στρατιωτικών και Εβραίων.

Ακόμα και σήμερα άγνωστος ο ακριβής θάνατος των θυμάτων του. Πάντως κάτι μεταξύ πέντε με δέκα εκατομμύρια. Για να ολοκληρώνω αυτή τη σύντομη αναφορά στον Στάλιν. Κανείς και τίποτα δεν είναι μόνο το ένα και το άλλο. Ο θρίαμβος του Στάλιν στον β Παγκόσμιο πόλεμο, κατέληξε αγχόνη για τον «υπαρκτό σοσιαλισμό». Δηλαδή η προσάρτηση όλων αυτών των χωρών με την συνακόλουθη οικονομική παρακμή τους και με τους βίαιος κατασταλτικούς μηχανισμούς, το εφαλτήριο προς την ελευθερία. Τόσο μυαλό είχαν. Κανείς λαός και ποτέ στην Ιστορία, δεν παρέμεινε υποταγμένος για πάντα σε μια δικτατορία!

Δηλαδή όλα αυτά που έκαναν ήταν σα να έστρωναν το κόκκινο χαλί προς τον καπιταλισμό και την αστική δημοκρατία. Όλα εδώ πληρώνονται. Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς. Και εκείνοι οι «σύντροφοι» έκαναν ό, τι έπρεπε για να παραδώσουν τα πάντα στην ολιγαρχία. Μπράβο τους!