Βασίλης Στεφανακίδης

Το πρώτο που περνάει από το μυαλό μας είναι ότι υπάρχουν προφανώς έτοιμες λύσεις και μένει η εφαρμογή τους. Βέβαια μακάρι να ήταν έτσι, αλλά πολύ φοβάμαι πως η αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας δεν είναι τόσο απλή υπόθεση, αφού ακόμα και για εκείνα που δεν απαιτούν χρήμα παρά μόνο βούληση και αποφασιστικότητα δεν γίνεται τίποτα. Και αυτό γιατί απλά οι υπουργοί έχουν διαφορετική... καθημερινότητα.

Για παράδειγμα, το μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Αθηναίοι είναι το κυκλοφοριακό και οι χιλιάδες χαμένες ώρες στους απροσπέλαστους δρόμους της πρωτεύουσας.

Ακούμε λοιπόν συνέχεια πως μέρος της λύσης του προβλήματος είναι να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Να το κάνουμε, σύμφωνοι. Ομως όταν τα δρομολόγια εκτελούνται κάθε 13 ή 15 λεπτά και όταν έρχεται ο συρμός οι μισοί μένουν απέξω και περιμένουν άλλο τόσο χρόνο για τον επόμενο ή δεν είναι όλοι οι επιβάτες διατεθειμένοι να σπρώχνουν για να καταφέρουν να μπουν, ποιο είναι το όφελος; Γιατί λοιπόν δεν πυκνώνουν τα δρομολόγια κάθε 3-4 λεπτά όπως γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη; Μήπως γιατί δεν υπάρχουν τόσα τρένα; Κι αν δεν υπάρχουν, γιατί δεν έχουν φροντίσει εδώ και χρόνια να τα παραγγείλουν; Δεν έβλεπαν το πρόβλημα; Τόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που βγήκαμε από τα μνημόνια.

Ενα από τα βασικότερα προβλήματα των μποτιλιαρισμάτων στους εμπορικούς δρόμους της πόλης είναι τα διπλοπαρκαρισμένα και η τροφοδοσία με φορτηγά των καταστημάτων. Γιατί λοιπόν η Τροχαία δεν αφαιρεί επιτόπου πινακίδες στα διπλοπαρκαρισμένα και γιατί δεν εκδίδεται απαγόρευση τροφοδοσίας από τις 7 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ για παράδειγμα;

Καθημερινά αντιμετωπίζουμε τη μάστιγα των κομπρεσέρ στους δρόμους, ακόμα και στις κεντρικές αρτηρίες. Συνεργεία της Περιφέρειας, των δήμων, εταιρειών που απλώνουν οπτικές ίνες ή του ΔΕΔΔΗΕ που υπογειοποιούν καλώδια, αλλά και ιδιώτες που χωρίς καμία άδεια ξηλώνουν την άσφαλτο για να μεταφέρουν κάποια γραμμή από απέναντι κάνουν κόλαση τη ζωή των διερχομένων. Είναι τόσο δύσκολο να βγει μια απαγόρευση τέτοιων εργασιών κατά τη διάρκεια της μέρας και κυρίως σε κομβικά σημεία της πόλης; Ας εξαιρεθούν μόνο τα έκτακτα, όπως το σπάσιμο κάποιου σωλήνα της ΕΥΔΑΠ.

Εχει δει κανείς αυτά τα φαινόμενα σε κάποια άλλη πόλη της δυτικής Ευρώπης; Εγώ όχι πάντως. Αυτές οι εργασίες γίνονται το βράδυ και το πρωί οι δρόμοι αποδίδονται χωρίς τρύπες και πρόχειρη κάλυψη με χαλίκια στους πολίτες.

Τα πεζοδρόμια, που ο Θεός να τα κάνει πεζοδρόμια, και όχι μόνο στο κέντρο, έχουν μετατραπεί σε «μοτοδρόμια» και «πατινοδρόμια». Είτε για να κόψουν δρόμο οι ντελιβεράδες, είτε για να παρκάρουν κάποιοι άλλοι και να πιουν τον καφέ τους. Είναι άραγε τόσο δύσκολο να τους τα μαζεύουν συνέχεια και να επιβάλλουν βαριά πρόστιμα; Οι πεζοί άραγε πού πρέπει να περπατάνε; Στους δρόμους και να κινδυνεύουν από τα διερχόμενα οχήματα ή στα πεζοδρόμια που φτιάχτηκαν γι’ αυτούς;

Λένε πως κάθε χρόνο προστίθενται 120.000 νέα αυτοκίνητα και δεν αποσύρεται κανένα και επομένως όσες διαπλατύνσεις και νέα έργα κι αν γίνουν ποτέ δεν θα είναι αρκετά. Το ενδεχόμενο μονών - ζυγών σε όλη την πρωτεύουσα το σκέφτηκε άραγε κανείς ή σκέφτονται το πολιτικό κόστος; Ετσι, όμως, δεν γίνεται δουλειά. Αν κάποιος δεν τολμήσει να σπάσει αυγά με ριζοσπαστικά και επώδυνα μέτρα, τα προβλήματα όχι μόνο δεν θα λύνονται, αλλά τουναντίον θα οξύνονται μέρα τη μέρα.

Το νέο καθημερινό πρόβλημα που μας έρχεται οσονούπω είναι η λειψυδρία και τα μέτρα που μοιραία θα ληφθούν για τον περιορισμό της κατανάλωσης. Είναι μήπως σημερινό πρόβλημα; Οχι. Εδώ και τρία χρόνια επιστημονικοί φορείς έχουν εντοπίσει το πρόβλημα λέγοντας πως για τόσο μας φτάνει το νερό αν δεν βρέξει και τόσο αν βρέξει. Οι αρμόδιοι προφανώς έπαιρναν το αισιόδοξο σενάριο με βροχές. Και τώρα που έπεσαν έξω τρέχουν και δεν φτάνουν, ενώ και τα έργα με γεωτρήσεις, αφαλατώσεις, μεταφορές με δίκτυα από λίμνες που ανακοινώθηκαν εδώ και ένα χρόνο όχι μόνο δεν ξεκίνησαν, αλλά δεν υπάρχουν ούτε ως μελέτες!

Ομοια και στα πολλά άλλα προβλήματα καθημερινότητας που μας ταλαιπωρούν. Αποδέχονται τις διαπιστώσεις και επί του πρακτέου μόνο ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.