Άννα Παναγιωταρέα

«Ακούσας και την γνώμην του Πανελληνίου, συσταίνεται Ταχυδρομείον διά την ανταπόκρισιν μεταξύ Κυβερνήσεως και της Επικρατείας. Κέντρον Γενικόν του καταστήματος τούτου θέλει είσθαι η πόλις, όπου καθεδρεύει η Κυβέρνησις. Συσταίνονται κεντρικά γραφεία του Ταχυδρομίου εις Αργος, Τριπολιτζάν, εις Επίδαυρον [...]».

Αν ο παραιτηθείς διευθύνων σύμβουλος, επί τη αναλήψει των καθηκόντων του, προνοούσε ή έστω από περιέργεια διάβαζε το ιδρυτικό ΙΖ’ ψήφισμα της «συστάσεως» του Γενικού Ταχυδρομείου, θα αντιλαμβανόταν ότι δύο ήταν τα καίρια και άμεσα ζητήματα που έπρεπε να προηγηθούν της απόφασής του να κλείσει τα μισά ΕΛΤΑ:

Το πρώτο: «Η γνώμη του Πανελληνίου», την οποία άκουσε και ενστερνίστηκε ο Καποδίστριας. Δύο χρόνια ετοίμαζε η τέως διοίκηση των ΕΛΤΑ το σχέδιο ανασυγκρότησής τους, εν μια νυκτί αποφάσισε την εφαρμογή του και δέκα λεπτά δεν βρήκε να αφουγκραστεί τη γνώμη του Πανελληνίου, εξηγώντας του ότι θα κλείσουν τοπικά ζημιογόνα καταστήματα, αλλά ήταν εξασφαλισμένη η άμεση εξυπηρέτησή του με πιο ευέλικτους και σύγχρονους τρόπους. Αλλιώς και «ο ταχυδρόμος πέθανε» και ούτε γραφή, ούτε σύνταξη θα έφτανε στο χωριό του. Ούτε και πουθενά αλλού. Θα έκλειναν τα ΕΛΤΑ!

Το δεύτερο: Γιατί «συσταίνεται» το Γενικό Ταχυδρομείο από τον εξοχότατο -κυριολεκτικά- Καποδίστρια; «Διά την ανταπόκρισιν μεταξύ Κυβερνήσεως και της Επικρατείας». Η διοίκηση των ΕΛΤΑ αποφάσισε να κόψει μαχαίρι «την ανταπόκριση της Κυβέρνησης προς την Επικράτεια». Πονάει δόντι, κόβει κεφάλι! Το τοπικό κατάστημα εξυπηρετεί ελάχιστους, αλλά αυτό κρατάει την -έστω συμβολική- παρουσία του κράτους. Δεν τους εγκαταλείπει!

Τα ΕΛΤΑ δεν είναι εταιρεία κοινής ωφέλειας. Η διοίκησή τους λογοδοτεί στο Υπερταμείο, όπως και τα άλλα «ασημικά» που παρέδωσε ο Τσίπρας το 2016: ΔΕΘ, ΕΤΑΔ, 22 Περιφερειακά Αεροδρόμια, Ελληνικές Αλυκές, Ακτή Βουλιαγμένης, Διώρυγα Κορίνθου... Είναι δημόσιες επιχειρήσεις, με οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια, αλλά η ιδιοκτησία τους ανήκει στο Υπερταμείο. Ειδικά στα ΕΛΤΑ κατέχει το 100% του μετοχικού τους κεφαλαίου. Σημειώνω ότι το Υπερταμείο συνεστήθη ως εγγύηση της αποπληρωμής του χρέους -των μνημονίων- στους δανειστές μας, προωθώντας τον εκσυγχρονισμό των δημοσίων επιχειρήσεων, επενδύοντας στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, συμβάλλοντας στη δημιουργία εθνικού πλούτου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο εκσυγχρονισμός των ΕΛΤΑ αποτελεί αναγκαία μεταρρύθμιση για την επιβίωσή τους. Ποιος στέλνει σήμερα «γαλάζια γράμματα, τρυφερές αναμνήσεις» και όχι τάχιστο και ανέξοδο mail; Ξεπεράστηκαν τα ΕΛΤΑ. Σκέπασε η σκόνη του χρόνου την παροχή των υπηρεσιών τους. Το 90% της επιστολικής εργασίας τους εξαερώθηκε. Δανία, Σουηδία, χώρες με αναμφισβήτητη παράδοση κοινωνικού κράτους και δημόσιων υπηρεσιών, είτε έκλεισαν, είτε άλλαξαν τα ταχυδρομεία τους. Από τον 16ο αιώνα λειτουργεί το βρετανικό ταχυδρομείο. Σήμερα, διατηρεί ελάχιστα καταστήματα, δημιουργώντας ισχυρές υπηρεσίες διανομής κατ’ οίκον. Η ενίσχυση των περιφερειακών καταστημάτων με μεταφορά προσωπικού από τα τοπικά, χωρίς απώλεια θέσεων εργασίας, η αναδιοργάνωση των υπηρεσιών τους με νέο κανονισμό λειτουργίας, η επέκταση των εργασιών τους-απάντηση στις σύγχρονες απαιτήσεις θα στήριζαν τη βιωσιμότητά τους.

Αλλά πόσα καντάρια διοικητικής εμπειρίας και κοινωνικής ευαισθησίας χρειαζόταν η διοίκηση των ΕΛΤΑ για να καταλάβει ότι ρολά κατεβασμένα στα τοπικά καταστήματα -«εις Αργος, Τριπολιτζάν, εις Επίδαυρον»- θα ξεσήκωναν θύελλα πολιτική; Ποιος βουλευτής αποδέχεται την απομάκρυνση της παρουσίας του κράτους χωρίς να ακουστεί «η γνώμη του Πανελληνίου»; Οταν η κυβέρνηση δοκιμάζεται από την τραγωδία των Τεμπών, ακολούθως από τις, εις βάθος χρόνων και κυβερνήσεων, σκανδαλώδεις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ, πόσο αναγκαία ήταν η απόφαση της διοίκησης των ΕΛΤΑ στον παρόντα χρόνο; Ούτε «βαλτή»! Τέτοιες «ακαλλιέργητες» ριζικές δράσεις στέλνουν περίπατο τα επιτελικά σχέδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Οπότε το ερώτημα είναι αυθόρμητο: Υποστηρίζεται από όλους συγκροτημένο κυβερνητικό σχέδιο που θα ξαναδώσει ζωή και προοπτική στην περιφέρεια;

Υπάρχει και δεύτερη ανάγνωση της απόφασης της παραιτηθείσης διοίκησης των ΕΛΤΑ, αφού η κυβέρνηση ΔΕΝ μπορούσε να την απολύσει: δύσκολα δέχεται, ακόμη και ο καλόπιστος πολίτης, ότι τα επιφορτισμένα μέλη της κυβέρνησης δεν ενημερώνονται επισταμένως και προκαταβολικά για τις αποφάσεις εταιρειών που λειτουργούν ως νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Παίρνουν τις αποφάσεις τους, που όμως αφορούν καίρια την κυβέρνηση και τις πολιτικές της, εν κρυπτώ και παραβύστω;

Θα ήταν και στραβά τα πέλαγα και στραβά θα αρμενίζαμε αν κρίσιμες αποφάσεις που δυναμιτίζουν την κοινωνική συνοχή έχουν τεράστιο πολιτικό κόστος, «ξυπνούν» την αντιπολίτευση που ψάχνει αιτίες ύπαρξης, δεν φτάνουν έγκαιρα ή - το χειρότερο- φτάνουν μεν από τους αρμοδίους αλλά «στρογγυλεμένες» στο Μαξίμου...