Άγης Βερούτης

“Όταν ένα εργοστάσιο, ένα γραφείο, ένα σπίτι έχει για καιρό έστω κι ένα σπασμένο τζάμι, τότε οι περαστικοί θεωρούν ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται.”

Σε λίγο καιρό βρίσκονται σπασμένα και τα υπόλοιπα τζάμια, και τότε οι περαστικοί σκέφτονται πως όχι μόνο στο συγκεκριμένο κτίριο, αλλά και σε ολόκληρο το δρόμο, δεν έχει κανείς τον έλεγχο. Στη συνέχεια, όλο και περισσότεροι πολίτες παύουν να περνούν από εκεί και μόνο νεαροί, εγκληματίες και αφελείς κυκλοφορούν στον αφύλακτο δρόμο. Οι περίοικοι κλείνονται στα σπίτια τους και οι πιο ευκατάστατοι εγκαταλείπουν την γειτονιά υπό την πίεση της αυξανόμενης μικροεγκληματικότητας και της απαξίωσης της περιουσίας τους. Είναι θέμα χρόνου να αρχίσουν οι καταλήψεις κτιρίων από αντικοινωνικά στοιχεία και η γειτονιά να μετατραπεί σε γκέτο.

Το γκέτο αποτελεί τον παράδεισο του οργανωμένου εγκλήματος και της βαριάς εγκληματικότητας. Ναρκωτικά, ένοπλες ληστείες, ειδεχθείς φόνοι διαδέχονται τις αρχικές μικροπαραβάσεις, κλοπές, διαρρήξεις.

Ο Ουίλσον ένας από τους εμπνευστές της θεωρίας του Σπασμένου Παράθυρου που αναπτύχθηκε το 1982 κι εφαρμόστηκε 10 χρόνια μετά, διδάσκει πως οι “μικρές παραβάσεις οδηγούν σε μεγαλύτερες και τελικά στο έγκλημα”.

Σας θυμίζει τίποτα; Κάτι από την εξέλιξη της Κυψέλης η του Κέντρου της Αθήνας;

Ποια η λύση;
Μηδενική ανοχή από την αρχή!
Υπερβολή; Λαϊκισμός; Κινδυνολογία;
Όχι! Εφαρμοσμένη θεωρία!

Το μυστικό της σημερινής ασφαλούς Ν.Υόρκης που από μητρόπολη του εγκλήματος κι άντρο της Μαφίας της δεκαετίας του ‘80 σήμερα συγκαταλέγεται στις πιο ασφαλείς πόλεις του κόσμου!

Το μυστικό της επιτυχίας του πιο επιτυχημένου Νεοϋορκέζου Δημάρχου όλων των εποχών, του ρεπουμπλικάνου Ρούντι Τζουλιάνι ήταν εφάρμοσε την Μηδενική Ανοχή στην πράξη όταν εξελέγη το 1993, ακολουθώντας την «Θεωρία του Σπασμένου Παραθύρου».

Όχι στην αστυνομοκρατία! Όχι στον αυταρχισμό! φώναζαν οι τότε επικριτές του Τζουλιάνι. Τελικά διαψεύστηκαν πανηγυρικά καθώς το Άβατο του Υπόγειου (Subway), τα Γκέτο του Μανχάταν, εξαφανίστηκαν χωρίς καμία αστυνομοκρατία κι αυταρχισμό. Tο έγκλημα υποχώρησε σε όλη την Ν.Υόρκη πάνω από 25% επί Τζουλιάνι, τα λαϊκά στρώματα έπαψαν να αποτελούν αθρόα θύματα των εγκληματιών, και τα ακίνητα τους άρχισαν να ξαναποκτούν την αξία που έχασαν από την γκετοποίηση στα προηγούμενα χρόνια.

Η ασφάλεια είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας.
Χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχουν σοβαρές επενδύσεις ούτε ανάπτυξη.

Ούτε λόγος για τον αντικοινωνικό βαθύτατα ψηφοθηρικό νόμο Παρασκευόπουλου που φέρνει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδα Τσαουσέσκου στα εκλογικά τμήματα των φυλακών (άνω του 90%) και στον υπόκοσμο, εξαπολύοντας χιλιάδες ανεξέλεγκτους ποινικούς εγκληματίες εναντίον της μεσαίας τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Ούτε λόγος για συνέχιση του γενικευμένου κλίματος ανομίας με τους μπαχαλάκηδες να γελοιοποιούν Στρατό, Αστυνομία, Βουλή, Δικαιοσύνη και κάθε θεσμό μιας ευρωπαϊκής Δημοκρατίας και να διασύρουν την διεθνή εικόνα της χώρας, διώχνοντας κάθε σοβαρό επενδυτή.

Οι «νοικοκυραίοι» όπως ειρωνικά αποκαλούν οι αριστεροί τους κανονικούς ανθρώπους, ήταν πάντα στο στόχαστρο της αριστεράς και ειδικά της φράξιας που μας κυβερνά.

Αφού μας λήστεψαν με την υπερφορολόγηση, μας εξοντώνουν με τους οπλισμένους ληστές του Νόμου Παρασκευόπουλου και τους εισαγόμενους εγκληματίες που μας πλημμυρίζει ο Σουλτάνος. Οι αφελείς ουμανιστές και οι εμμονικοί δικαιωματιστές παραγνωρίζουν το γεγονός ότι εμείς δεν συνορεύουμε ούτε με την Ελβετία, ούτε με την Πορτογαλία αλλά με την νεοοθωμανική επιθετική Τουρκία που μόνο για ουμανισμό δεν διακρίνεται.

Φιλελεύθεροι είμαστε όχι αφελείς!

Δεν είναι δυνατόν στο όνομα μιας ομιχλώδους …Πολιτικής Ορθότητας να δεχόμαστε να προστατεύουμε και να …επιδοτούμε τους εισαγόμενους πράκτορες και τα εγκληματικά στοιχεία του βαθέως τουρκικού παρακράτους οι οποίοι χρησιμοποιούνται παραδοσιακά από το ’22 το ’55 το ’74 στην Κύπρο σε βάρος του ελληνισμού. Νωπές είναι οι μνήμες από την δεκαετία του ‘80 όπου οι πράκτορες της ΜΙΤ χρησιμοποιούσαν τους Ιρακινούς πρόσφυγες πολέμου ως ανιχνευτές των ελληνικών ναρκοπεδίων στον Έβρο με κίνδυνο της ζωής τους.

Τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρώπης. Και είναι δουλειά των ευρωβουλευτών να πείσουν την Ευρώπη ότι η ελληνική περίπτωση είναι ξεχωριστή και ότι το σημερινό χάλι δεν μπορεί να συνεχιστεί. Χωρίς επιστροφή στον αυστηρό έλεγχο των συνόρων, όπως είχαμε στην περίοδο 2012-14, δεν έχει νόημα η λέξη ασφάλεια στην πατρίδα μας.

Πρόληψη αντί καταστολής. Ευταξία, φωτισμός, καθαριότητα, επανασχεδιασμός της στρατηγικής της ασφάλειας, με συλλογική κουλτούρα ευνομίας κι όχι γενικευμένο αίσθημα ανομίας.

Ανοιχτή πόλη χωρίς γκέτο, ψευδοπανεπιστημιακά άσυλα εγκληματιών και ναρκέμπορων, καταλήψεις, εγκαταλελειμμένα κτίρια και «σπασμένα παράθυρα».

Όχι στο μπάχαλο και στους μπαχαλάκηδες.
Ναι στην Ευρώπη της Δημοκρατίας και της πραγματικά ανοιχτής κοινωνίας.

Κάποιοι καλούνται να παλέψουν για αυτό στην Ευρωβουλή.
Είμαι ένας από αυτούς.