Ερωτευμένη δηλώνει η Μαρία Μπακοδήμου

Για τη σχέση της, τα παιδιά της, τον πατέρα της που της λείπει, αλλά και την τηλεόραση μίλησε σε εβδομαδιαίο περιοδικό η Μαρία Μπακοδήμου.
 
«Είμαι πολύ ερωτευμένη», δήλωσε η παρουσιάστρια στο περιοδικό «ΕΓΩ!» και συνέχισε λέγοντας: «Δεν είναι απαγορευτικός ο γάμος, αλλά δεν είναι πάντα το ζητούμενο».
 
Όσο για τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν και την έδειχναν στο πλευρό του αγαπημένου της; «Είμαι πολύ καλά και ερωτευμένη. Δεν με ενόχλησε που είδα φωτογραφίες μου με τον σύντροφό μου στο γάμο της αδελφής του Νίκου Αλιάγα. Δεν μπορώ να πω ότι στεναχωρήθηκα, αλλά δεν το χάρηκα. Δεν ήταν κάτι που ήθελα. Προτιμώ να κρατώ τη μου σε ήσυχους τόνους, αλλά από εκεί και πέρα δεν κρύβομαι, ούτε πήρα τηλέφωνο να πω, σας παρακαλώ μην το βάζετε. Δεν έχω κάτι να κρύψω, αλλά δε θέλω να βάζω ταμπέλες και λεζάντες».
 
Όσον αφορά στα παιδιά της, η παρουσιάστρια του Star εξομολογήθηκε: «Είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω στη ζωή μου... Βρήκα ξανά την παιδικότητά μου. Έχω ακόμη καθαρή ματιά για τα πράγματα γύρω μου». Μάλιστα, δήλωσε ανοιχτή στο ενδεχόμενο ενός ακόμα παιδιού: «Θα ήθελα να κάνω άλλο ένα παιδί. Αν ο σύντροφός μου το ζητούσε, μπορεί να το αποφάσιζα».
 
Μιλώντας για τη δυσκολότερη στιγμή της ζωής της, η Μαρία εξομολογήθηκε: «Η πιο σοκαριστική στιγμή της ζωής μου συνέβη κατά τη διάρκεια της ασθένειας του πατέρα μου. Πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα. Πριν φύγει έπαθε οξύ πνευμονικό οίδημα. Ήμουν μαζί του στην κλινική, όπου νοσηλευόταν. Κατά τη διάρκεια του οιδήματος, έμεινα στο δωμάτιο δίπλα του παρακολουθώντας τον. Ο τρόπος που προσπαθούσαν να τον κρατήσουν στη ζωή οι γιατροί και οι νοσηλευτές και η προσωπική του αγωνία να ζήσει ήταν η πιο σοκαριστική στιγμή που βίωσα. Ήθελα να βρίσκομαι δίπλα του. Ένιωθα ότι μ’ αυτό τον τρόπο του έδινα ώθηση να μείνει ζωντανός. Με πόνεσε πολύ και με πονά ακόμα ο θάνατος του μπαμπά μου. Πάντοτε θα αισθάνομαι πόνο».
 

Και πρόσθεσε κλείνοντας: «Πρόσφατα είδα μια φωτογραφία του στο σπίτι μας που κρατούσε αγκαλιά τον γιο μου. Παρατηρώντας τον, είχα την αίσθηση ότι υπάρχει. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι έχει φύγει εδώ και δέκα χρόνια. Πληγώνεσαι από την αρχή. Καμιά φορά αν δω στο δρόμο έναν άνθρωπο που του μοιάζει, ταράζομαι, μπερδεύομαι, λέω “ο μπαμπάς μου”. Μου λείπει».