Ισπανία: Υπό απαγόρευση οι ταυρομαχίες σε όλες τις μεγάλες πόλεις

Οι ταυρομαχίες, αν και μία από τις πιο σημαντικές παραδόσεις της Ισπανίας, είναι και ένα θέαμα που διχάζει τον κόσμο σε όλον τον πλανήτη. Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι διχάζει και τον κόσμο μέσα την Ισπανία, με αρκετές πόλεις και περιοχές να τις έχουν καταργήσει. Όμως τον τελευταίο καιρό διαμορφώνεται ένα πιο γενικό κλίμα εναντίον αυτής της ισπανικής -για πολλούς- θηριωδίας.

Το σημείο κλειδί είναι ότι στις εκλογές του Μαϊου, σε πολλές μεγάλες πόλεις της Ισπανίας εξελέγησαν αριστεροί δήμαρχοι. Πόλεις όπως η Μαδρίτη, η Βαλένθια, το Αλικάντε άλλαξαν χέρια, με στόχο αν καθαρίσει το διεφθαρμένο πολιτικό τοπίο αλλά και σε πολλές περιπτώσεις με την υπόσχεση της απαγόρευσης των ταυρομαχιών.

Το ξεκίνημα έγινε ήδη στο Αλικάντε, όπου η παραδοσιακή ταυρομαχία του Αυγούστου, αντικαταστάθηκε από αγώνα ποδηλάτων. Στην γειτονική Βαλένθια, ο δήμαρχος Χουάν Ριμπό είπε ότι η δική του διοίκηση δεν πρόκειται να επιτρέπει κανένα θέαμα στο οποίο υπάρχει θανάτωση ενός ταύρου. 

Σε άλλη πόλη ονόματι Ντένια, όπου ο ταύρος μετά την ταλαιπωρία του, αναγκαζόταν να πέσει στην θάλασσα και να πνιγεί (!), το θέμα τη συνέχειας αυτής της αποτρόπαιας πράξης θα τεθεί σε δημοψήφισμα. Ενώ και στην Σαραγόσα, όπου στα κέρατα του ταύρου έμπαιναν πυροτεχνήματα, ανακοινώθηκε ότι δεν θα υπάρξει πλέον δημόσια οικονομική ενίσχυση για τέτοιες φιέστες.

Όμως και στην Μαδρίτη, η νέα αριστερή δήμαρχος Μανουέλα Καρμένα, δήλωσε ότι και εκεί δεν θα ξοδευτεί ούτε ένα ευρώ από τα ταμεία του δήμου για ταυρομαχίες. Ενώ στην πόλη Villafranca de los Caballeros, ένα από τα πιο φημισμένα φεστιβάλ της Ισπανίας, θα ακυρωθεί, ενώ τα 18.000 ευρώ που θα εξοικονομηθούν θα δοθούν για σχολικά βιβλία.

Όλα αυτά, μαζί με την απαγόρευση σε ολόκληρη την Καταλονία εδώ και πέντε χρόνια των ταυρομαχιών, δημιουργούν ένα εντελώς νέο περιβάλλον στην χώρα γύρω από αυτό το τρόπο «διασκέδασης» των Ισπανών.

Μπορεί να είναι μέρος της παράδοσής τους, μπορεί να έχει εξυμνηθεί από τον Χέμινγουεϊ σε ένα από τα πιο ωραία βιβλία του, όμως στον 21ο αιώνα, το θέαμα δεν είναι αρεστό σε κανένα. Και πολύ περισσότερο στους ίδιους τους Ισπανούς.