Το «χριστουγεννιάτικο θαύμα» του Πολέμου της Κορέας: Τα πέντε παιδιά που γεννήθηκαν μέσα στο SS Meredith Victory

Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1950, ενώ ο Πόλεμος της Κορέας βρισκόταν στο πιο κρίσιμο σημείο του, ένα φορτηγό πλοίο του αμερικανικού στόλου μετέφερε περισσότερους ανθρώπους από όσους είχαν προβλεφθεί σε ολόκληρη τη σχεδίασή του. Το SS Meredith Victory, άοπλο και χωρίς στοιχειώδεις υποδομές για επιβάτες, απέπλευσε από το λιμάνι του Χουνγκνάμ, μεταφέροντας περίπου 14.000 Βορειοκορεάτες πρόσφυγες.

Το πλοίο διέθετε πέντε αμπάρια, το καθένα με τρία επίπεδα. Οι άνθρωποι στοιβάχθηκαν όρθιοι, χωρίς φως, θέρμανση, νερό. Παρά τις συνθήκες, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού δεν καταγράφηκε ούτε ένας θάνατος. Αντίθετα, καταγράφηκαν πέντε γεννήσεις.

Τα πέντε βρέφη γεννήθηκαν μεταξύ 23 και 25 Δεκεμβρίου 1950. Τα μέλη του πληρώματος, αδυνατώντας να προφέρουν ή να θυμούνται τα κορεατικά ονόματα, τα αποκάλεσαν ανεπίσημα «Κίμτσι 1 έως 5». Η ονομασία παρέμεινε και πέρασε στην Ιστορία ως το «Χριστουγεννιάτικο Θαύμα».

Η παρουσία τόσων αμάχων στο Χουνγκνάμ ήταν αποτέλεσμα της κατάρρευσης του μετώπου μετά τη Μάχη της Δεξαμενής Τσοσίν. Η μαζική επέμβαση του κινεζικού Λαϊκού Εθελοντικού Στρατού, με αριθμητική υπεροχή και επιχειρήσεις σε ακραίες θερμοκρασίες, ανάγκασε τις δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΟΗΕ σε ταχεία υποχώρηση. Παράλληλα, δεκάδες χιλιάδες Βορειοκορεάτες άμαχοι, φοβούμενοι αντίποινα, ακολούθησαν τον στρατό προς τη θάλασσα.

Η Εκκένωση του Χουνγκνάμ εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές επιχειρήσεις διά θαλάσσης. Περισσότεροι από 100.000 άμαχοι μεταφέρθηκαν μέσα σε λίγες ημέρες. Το Meredith Victory, σχεδιασμένο για πλήρωμα 60 ατόμων και φορτίο πολεμικού υλικού, ανέλαβε το δυσανάλογο βάρος των 14.000 ψυχών.

Ένα από τα πέντε παιδιά ήταν ο Σον Γιανγκ-γιουνγκ, γνωστός ως Κίμτσι 1. Οι γονείς του είχαν αφήσει δύο παιδιά στον Βορρά, θεωρώντας τη μετακίνησή τους προσωρινή. Η γραμμή κατάπαυσης του πυρός το 1953 διέψευσε αυτή την προσδοκία. Μετά την αποβίβαση στη Γκέοτζε, ο Σον μεγάλωσε στον Νότο, σε ένα περιβάλλον όπου η απουσία ήταν μόνιμη συνθήκη. Οι γονείς του πέθαναν χωρίς να επανενωθούν με τα παιδιά που άφησαν πίσω. Η αναζήτηση πέρασε στη δεύτερη γενιά.

Από τα πέντε παιδιά του πλοίου, είναι γνωστό ότι δύο -ο Κίμτσι 1 και ο Κίμτσι 5, Λι Κιουνγκ-πιλ- εντόπισαν ο ένας τον άλλον δεκαετίες αργότερα. Οι Κίμτσι 2, 3 και 4 παραμένουν αγνοούμενοι, πιθανότατα στη Βόρεια Κορέα ή στη διασπορά.

Σήμερα, 75 χρόνια μετά, το Χριστουγεννιάτικο Θαύμα δεν αντιμετωπίζεται ως συγκινητική υποσημείωση του πολέμου, αλλά ως ιστορικό τεκμήριο. Αποτυπώνει το εύρος της προσφυγικής κρίσης, τη βία των γεωπολιτικών ρήξεων και το μακροχρόνιο τραύμα του κορεατικού διαχωρισμού.

Πέντε γεννήσεις σε ένα αμπάρι δεν άλλαξαν την έκβαση του πολέμου. Άφησαν όμως ένα σπάνιο, ανθρώπινο αποτύπωμα μέσα σε έναν από τους πιο αδυσώπητους χειμώνες του 20ού αιώνα.