Ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος στο protothema: Μόνο η ντροπή για τα παιδιά μου με απασχολεί - Φτωχός σε υπόγειο μεγάλωσα, δεν θα μου λείψει η βίλα

Ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος εξηγεί πώς έφτασε στη χρεοκοπία και την κατάσχεση του σπιτιού του, μιλώντας στο «Πρώτο Θέμα».

«Μόνο η ντροπή για τα παιδιά μου με απασχολεί. Φτωχός σε υπόγειο μεγάλωσα, δεν θα μου λείψει η βίλα», λέει και εξηγεί πώς καταστράφηκε, όταν επένδυσε στο χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού.

Με πάνω από 50 χρόνια στον χώρο της νυχτερινής διασκέδασης, μιλά για τους καλλιτέχνες του τότε και του σήμερα, το παρόν και το μέλλον της διασκέδασης, τις χρυσές εποχές επί ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, αλλά και τη μόνιμη διαφθορά στην Ελλάδα, με τα «λαδώματα» προς κάθε κατεύθυνση για όποιον διατηρεί νυχτερινό μαγαζί.

Ο Αργύρης Παπαργυρόπουλος είναι η ζωντανή ιστορία της νυχτερινής διασκέδασης. Είναι στη νύχτα από το 1965. Έφτιαξε ορισμένα από τα πιο γνωστά νυχτερινά κέντρα της χώρας, μεσουράνησε και θησαύρισε με τα περίφημα «Αστέρια» στη Γλυφάδα, συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα στο τραγούδι, γνώρισε ξένους σταρ και έκανε φιλίες με πολιτικούς και επιχειρηματίες.

Στο τέλος, έπαθε αυτό που συνέβη και στα περισσότερα μεγάλα επιχειρηματικά ονόματα της νύχτας: Καταστράφηκε οικονομικά.

Πριν λίγες ημέρες του έγινε έξωση από το σπίτι του στη Γλυφάδα. Από τότε, όπως λέει, φιλοξενείται σε φίλους. Η έξωση ήταν ένα σοκ, καθώς - όπως αναφέρει -  κλητήρας και κλειδαράς παραβίασαν ξαφνικά την πόρτα και βρέθηκε απέναντί τους.

Σήμερα δείχνει να το έχει φιλοσοφήσει. «Φτωχός σε υπόγειο γεννήθηκα, δεν με πειράζει να πεθάνω φτωχός».

Η οικονομική κρίση, η πανδημία αλλά και μια μεγάλη επένδυση στο χιονοδρομικό του Παρνασσού που δεν απέδωσε, είναι οι αιτίες της οικονομικής του καταστροφής.

«Δεν έχω τίποτα πλέον», λέει, αφού τα χρήματα που είχε βάλει στην άκρη τις καλές εποχές τα έδωσε για να ξεχρεώσει.

Αναπολεί τις χρυσές εποχές της διασκέδασης, τη δεκαετία του ’60, με φωνές όπως ο Καζαντζίδης. Τα πολλά λεφτά στη νύχτα, όμως, τα είδαν όλοι επί ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα, τη δεκαετία του ’80.

«Τον γνώριζα τον Ανδρέα, ερχόταν στα μαγαζιά μου. Ήμασταν φίλοι, κι ας μην τον ψήφιζα».

Από τους φίλους του, τώρα στα δύσκολα, δεν ζήτησε - όπως λέει -  λεφτά από κανέναν. Υπάρχουν άνθρωποι που τον βοηθούν, αλλά όχι με δανεικά. Θα μπορούσε να λύσει το οικονομικό του πρόβλημα γράφοντας ένα βιβλίο για όλα όσα γνώρισε και έζησε με πολιτικούς, επιχειρηματίες και καλλιτέχνες μέσα στη νύχτα. Δεν θα το κάνει όμως, αν και του το έχουν προτείνει.

Μιλά για τους καλλιτέχνες που μεσουρανούν, όπως ο Ρέμος και ο Αργυρός, αλλά και για εκείνους που δοκιμάζονται, όπως ο Σφακιανάκης και ο Μαζωνάκης. Κρίνει τις τραγουδίστριες του σήμερα, αλλά και τους τραγουδιστές της τραπ.

Δεν είναι καθόλου αισιόδοξος για το μέλλον της νυχτερινής διασκέδασης. «Αν με ρωτήσει κάποιος, θα του πω “μείνε μακριά από τέτοιες επιχειρήσεις”», λέει, γιατί πλέον ο κόσμος δεν διασκεδάζει έξω.

Ο ίδιος πάντως, αν είχε χρήματα, θα άνοιγε και πάλι άμεσα μαγαζί. Δεν τρομάζει από τους ελέγχους της ΑΑΔΕ πλέον στα νυχτερινά μαγαζιά, που υποχρεώνουν τους καταστηματάρχες να κόβουν αποδείξεις.

«Και εμείς τα δίναμε κανονικά στην εφορία», λέει. «Αλλά όχι στο κράτος, τα δίναμε στους εφοριακούς και στους υπαλλήλους όλων των δημόσιων υπηρεσιών για να κάνουν τα στραβά μάτια. Είναι τεράστια η διαφθορά, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί».