«The Day After»: Δείτε την ταινία μικρού μήκους για τις κακοποιημένες γυναίκες

Η Ελευθερία. Μια γυναίκα με μώλωπες στο πρόσωπο μονολογεί σ' ένα “παιχνίδι” αντιστροφής ρόλων: “Έπρεπε να ήμουν άντρας. Θα' πρεπε να' μουν άντρας”. Η κακοποίηση της από τα χέρια του συζύγου της γίνεται θυμός που σκάει με δύναμη στο σώμα και στο πρόσωπο του δυνάστη της. Ύστερα από λίγο, οι πληγές της γίνονται φόβος: “Τελικά γίνεται η αγάπη φόβος;” και πιο μετά ο φόβος μετατρέπεται σε θάρρος αποτυπωμένο με μια μαύρη τελίτσα στην παλάμη της.

Μια τελίτσα “σινιάλο κινδύνου” που κινητοποιεί και συσπειρώνει τον απλό κόσμο, τον περαστικό κόσμο, τον άγνωστο κόσμο στο πλευρό της κακοποιημένης Ελευθερίας. Κι εκείνη ξυπνά. Και μιλά. Και αποφασίζει ότι “Δεν είμαι υποχρεωμένη να πετύχω αλλά είμαι υποχρεωμένη ν' ανταποκριθώ σε όσο φως έχω”.

Αυτό είναι το περιεχόμενο της ταινίας μικρού μήκους που φέρει τον τίτλο “The Day After” (Η επόμενη μέρα) και την υπογραφή της συγγραφέως-σεναριογράφου Ελένης Κόντη και του Δημήτρη Χριστοδούλου.

                          Η Ελένη Κόντη

Μια ταινία που πλημμυρίζει με δάκρια τα μάτια και με θάρρος την ψυχή των γυναικών εκείνων που έχουν βιώσει η βιώνουν το μαρτύριο της ενδοοικογενειακής βίας. Και είναι πολλές. Τόσες πολλές ώστε η κίνηση των δημιουργών της να ισοδυναμεί με θεόσταλτο έργο: “Στην Ελλάδα της κρίσης, στην Ελλάδα του 2016, κακοποιείται σύμφωνα με έρευνες το 47% των γυναικών”, λέει η Ελένη Κόντη και συνεχίζει: “Η σύλληψη και η υλοποίηση της ταινίας αυτής γεννήθηκε μέσα μου μπροστά στα συγκλονιστικά αυτά ποσοστά και μέσα από μία προσωπική ανάγκη να πείσω τις γυναίκες αυτές ότι πρέπει να αντισταθούν. Ότι η ζωή δεν τελειώνει, ότι πάντα υπάρχει  μια καλύτερη μέρα. Ότι πρέπει να μιλήσουν, να ξυπνήσουν, να ζήσουν».

Το “The Day After” έχει ήδη ταξιδέψει στα Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Κύπρου και της Πελοποννήσου, ενώ αναμένεται να ταξιδέψει και ακόμη πιο μακριά, μετέχοντας σε Φεστιβάλ της Ευρώπης και της Αυστραλίας. «Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους εργάστηκαν εθελοντικά γι' αυτό το σκοπό. Εκτός από τους τεχνικούς όλοι μετείχαν εθελοντικά στο “The Day After''», τονίζει η Ελένη Κόντη.

Η επιλογή του “σινιάλου κινδύνου” στην ταινία (σ.σ. μια μαύρη τελεία στην παλάμη), έγινε με αφορμή την ανάγνωση ενός άρθρου των “TIMES”. Ίσως να είναι αλήθεια, ίσως να είναι άλλος ένας αστικός μύθος. Ο πραγματικός σκοπός είναι η ακύρωση και ενεργοποίηση των αργών, πολλές φορές, αντανακλαστικών μας, σκοπίμως ή από αμέλεια. Κανείς μας δεν πρέπει να ξεχνά το κεντρικό νόημα της ταινίας, την φράση “η σιωπή είναι συνενοχή”, γιατί αυτή ακριβώς η σιωπή αποτελεί την πιο εκκωφαντική συναίνεση στο έγκλημα της κακοποίησης...

Δείτε την ταινία: