Δύο βάρδοι που έγιναν… Βαρδής!

Όταν ο Αντώνης Βαρδής στηρίζει τον αγκώνα του πάνω στο δεξιό ώμο του Γιάννη, δίνει «σήμα» ότι όλα πάνε καλά! Ακόμη και αν φοράει συνεχώς τα Rayban γυαλιά ηλίου του δεν είναι καθόλου δύσκολο να διακρίνεις το προστατευτικό βλέμμα ενός πατέρα απέναντι στο μονάκριβο γιο του. Οι σχέσεις τους στο παρελθόν πέρασαν δια πυρός και σιδήρου, μα τώρα η οικογένεια Βαρδή είναι πιο δεμένη και αγαπημένη από ποτέ. Άλλωστε έχουν και κάτι κοινό που τους ενώνει σαν γροθιά. Τη μουσική!

Ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες, τραγουδοποιούς και ερμηνευτές των τελευταίων δεκαετιών, αισθάνεται ιδιαίτερα περήφανος για την άξια συνέχειά του τον Γιάννη και βλέπει τον εαυτό του δίπλα του, απλά… λίγο μεγαλύτερο σε ηλικία.

Κουβαλώντας στην πλάτη του μία καριέρα που μετρά πάνω από τρεις δεκαετίες, είναι υγιέστατος και πιο ακμαίος από ποτέ, δηλώνει ότι στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να κάνει κανείς καριέρα με αξιοπρέπεια, και υποστηρίζει πως το ελληνικό τραγούδι πραγματικά «διψάει» για ανανέωση. Δεν τον ενοχλεί να βλέπει τα cd του δίπλα στα τσιπς και τα γαριδάκια, ενώ μιλά ανοιχτά και για την περιπέτεια με την δισκογραφική… φάντασμα που κλόνισε τα «θεμέλια» του σπιτιού του. Μετάνιωσε άραγε για όσα δήλωσε πρόσφατα για τον Ανδρέα Μικρούτσικο;

Στο βλέμμα του Γιάννη από την άλλη, βλέπεις έναν άντρα που έχει εξασκηθεί από νωρίς στην τέχνη του να είσαι διάσημος. Έχει περάσει από πάνω του το ωστικό κύμα που φέρνει όλα τα φώτα στραμμένα πάνω σου, έχει γνωρίσει τι σημαίνει μυθοποίηση, απομυθοποίηση και επαναφορά στην κανονική ζωή. Ταπεινός και συνειδητοποιημένος προτιμά να κρατά low profile και να ακούγεται το όνομά του μόνο μέσα από τη δουλειά του. Νιώθει ιδιαίτερα περήφανος όταν τον συγκρίνουν με τον πατέρα του και ομολογεί πως κάνει καριέρα σε μία εποχή που είναι σχεδόν ακατόρθωτο πλέον, ακόμη και να σε παίξουν τα ραδιόφωνα.


Μπορεί να μην διακρίνεται εύκολα η βαρύτητα αυτής της πρότασης, αλλά οι μεγαλύτεροι θαυμαστές του Αντώνη και του Γιάννη Βαρδή είναι πρώτα οι καλλιτέχνες. Και αυτό ίσως είναι και ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά τους.

Δεν είναι τυχαίο που οι μελαγχολικοί τροβαδούροι του έρωτα Αντώνης και Γιάννης Βαρδής απέχουν εδώ και κάποια χρόνια από τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης από επιλογή, κι όμως όλα τα φώτα είναι στραμμένα πάνω τους.

Πως αισθάνεται ο Αντώνης Βαρδής όταν αντικρίζει στα μάτια του μοναχογιού του τη συνέχεια του;
Αντώνης Βαρδής: Αισθάνομαι σίγουρα μεγάλη ικανοποίηση. Είναι η συνέχειά μου, μία πάρα πολύ καλή συνέχεια και μπορώ να πω, ίσως και καλύτερη από αυτή που θα μπορούσε να περιμένει ή αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο «απαιτήσει»  ένας πατέρας από το γιο του. Ο Γιάννης έκανε ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα στη δισκογραφία! Με την πάροδο του χρόνου ούτε εκείνος, ούτε κι εγώ, ήμασταν έτοιμοι να αφομοιώσουμε τις αλλαγές που έρχονταν απροειδοποίητα. Εγώ λόγω ηλικίας,  εκείνος επηρεασμένος από την εμπειρία του και άλλοτε από φίλους του. Το μόνο σίγουρο είναι πως κατάφερε σίγουρα να ξεπεράσει τις προσδοκίες μου!



Είναι εύκολο να μεγαλώνεις στο πλευρό ενός από τους μεγαλύτερους συνθέτες και τραγουδοποιούς της Ελλάδας;
Γιάννης Βαρδής: Μικρότερος δεν μπορούσα να καταλάβω την αξία του ονόματος του πατέρα μου. Το να βλέπω δηλαδή τον Γιώργο Νταλάρα μέσα στο σπίτι μου δεν μου προκαλούσε καμία εντύπωση. Από μικρός έβλεπα ανθρώπους του χώρου να μπαινοβγαίνουν μέσα στο σπίτι μου και για εμένα αυτό το γεγονός καθιστούσε την εικόνα αυτή συνηθισμένη.

Σε οικογενειακό επίπεδο δηλαδή το να είμαι γιος του Αντώνη Βαρδή ήταν κάτι που δε με ξένιζε και φυσικά δεν με έκανε να νιώθω «ιδιαίτερος». Τώρα, η συμβίωση μαζί του, στις αρχές της περιόδου που ξεκινήσαμε να μένουμε μαζί δεν ήταν πάντα ρόδινη. Είχε τα πάνω και τα κάτω της. Επειδή οι γονείς μου είναι χωρισμένοι και μέχρι τα δεκαοκτώ μου ζούσα με τη μητέρα μου, τα πρώτα δυο χρόνια που πήγα να ζήσω μαζί του ήταν αρκετά δύσκολα, γιατί ουσιαστικά ήμασταν δυο άνθρωποι που δεν γνωριζόμασταν μεταξύ μας και έτσι υπήρχαν αρκετές προστριβές. Στην πορεία και οι δύο ρίξαμε νερό στο κρασί μας και τα βρήκαμε. Και από τότε νομίζω είμαστε και οι δύο πιο ανοιχτοί και συζητάμε τα πάντα. Εκεί που τα πράγματα δυσκόλευαν πολύ περισσότερο ήταν αναμφισβήτητα στον επαγγελματικό χώρο.

Δεν φοβήθηκες μήπως γίνεις… η σκιά του Αντώνη Βαρδή; Πως μπορεί ένα νέο παιδί που κουβαλάει στις πλάτες του ένα όνομα «βαρύ» σαν ιστορία να διαμορφώσει το δικό του χαρακτήρα και να καταφέρει να μην τον συγκρίνουν με τον πατέρα του;
Γ.Bαρδής: Το να με συγκρίνουν με τον πατέρα μου είναι τιμή μου! Σημαίνει ότι στο πρόσωπό μου βλέπουν κάτι από εκείνον. Εγώ αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι πάντα με σωστές συμβουλές από την οικογένεια μου και δει από τον πατέρα μου να δουλεύω πολύ σκληρά και να βγάζω προς τα έξω τη δική μου προσωπικότητα... Η σύγκριση βέβαια υφίσταται και θα υπάρχει για πάντα. Το μόνο που με πειράζει είναι ότι το ακούω ακόμη και τώρα, ουσιαστικά δηλαδή μετά από δεκατρία, δεκατέσσερα χρόνια που είμαι στο χώρο και πραγματικά με ενοχλεί. Νομίζω ότι έχω αποδείξει αν αξίζω να υπάρχω ή όχι. Αν δεν άξιζα τίποτα ο κόσμος θα με είχε καταπιεί…

Α.Βαρδής: Προσωπικά αισθάνομαι απλά… λίγο πιο μεγάλος σε ηλικία από το Γιάννη. Δεν το πιστεύω ότι είχε να αντιμετωπίσει ένα «μεγάλο» όνομα, κάτι σπουδαίο. Και αυτό που λέω μπορώ να το στηρίξω. Αν έγραφαν τραγούδια ακόμη ο Μάνος Λοίζος, ο Σταύρος ο Κουγιουμτζής, ο Καλδάρας, ο Μαρκόπουλους ο Σαββόπουλος, ο Μούτσης, ο Σπανός, αν εξακολουθούσαν να γράφουν τραγούδια σήμερα και να μην τα έχουν παρατήσει κάποιοι από αυτούς που βρίσκονται εν ζωή, το δικό μου όνομα δεν θα ήταν τόσο βαρύ. Θα υπήρχα μεν στο χώρο, αλλά με μια πιο μέτρια κατάσταση. Αν με συγκρίνεις με νέους συνθέτες που δεν έχουν ουσία ναι, θα το δεχτώ ότι είναι βαρύ το όνομά μου, αλλά ουσιαστικά δεν είναι. Για αυτό και ο γιος μου δεν ήταν δύσκολο να με αφομοιώσει στην καθημερινότητά του και στη ζωή του γενικότερα. Ένα μεγάλο μου άγχος ήταν πάντα να του μάθω, να καταφέρω να τον προετοιμάσω να αποδέχεται την επιτυχία και να μπορεί να διαχειριστεί την αποτυχία.



Όταν σας ανακοίνωσε ότι θέλει να γίνει τραγουδιστής ποια ήταν η πρώτη σκέψη που κάνατε;
Α.Βαρδής:Στην αρχή ήμουν καχύποπτος! Σκέφτηκα ότι βρήκε μία καλή ευκαιρία να την «κοπανήσει»  από τα θρανία και να βρει τον εύκολο δρόμο. Αυτό φυσικά, μέχρι τη στιγμή που με άφησε να τον ακούσω. Και το λέω έτσι αυτό, γιατί πραγματικά με δυσκόλεψε πάρα πολύ να τον πείσω να μου ξεστομίσει δύο νότες. Φοβήθηκα πολύ για το πόσο αντικειμενικός μπορώ να γίνω απέναντι στο ίδιο μου το παιδί . Η εταιρεία επέμενε να του κάνω αμέσως δίσκο αλλά εγώ το αρνήθηκα. Τραγουδήσαμε μαζί τρία κομμάτια στην «Οικογενειακή Υπόθεση» το 1997, την επόμενη δουλειά μου.  Το «Ίσως» και άλλα δύο τραγούδια.

Βασικά, ήθελα να μπει στο χώρο ομαλά και σιγά σιγά. Και από την αυστηρή κρίση συναδέλφων μου, αξιολογότατων καλλιτεχνών, κατάλαβα τελικά ότι τον έκρινα αντικειμενικά. Ο Γιάννης είναι στο χώρο περίπου δεκαπέντε χρόνια τώρα και έχει αποδείξει ποιος είναι, αλλά στην εποχή που διανύουμε αν μπορούσα να του δώσω μία συμβουλή  θα ήταν αυτή:  «Σκέψου λίγο πιο ερασιτεχνικά το τραγούδι και για σιγουριά βρες και κάτι άλλο να κάνεις». Δυστυχώς πλέον, ένας νέος καλλιτέχνης που θέλει να χτίσει το μέλλον του μέσα από αυτό το επάγγελμα, είναι πολύ δύσκολο να το πετύχει αξιοπρεπώς…

Και οφείλω να ομολογήσω ότι σας έχει βγάλει μέχρι τώρα ασπροπρόσωπο! Ο πρώτος δίσκος του Γιάννη μην ξεχνάμε ότι πούλησε πάνω από 100.000 αντίτυπα. Πρέπει να του δίνετε πολύ καλές συμβουλές….
Α.Βαρδής: Με το Γιάννη μοιάζουμε και έχει πράγματα από το DNA μου. Και είναι πολύ λογικό αυτό. Από τις δέκα συμβουλές που του έδινα, κράταγε και αξιοποιούσε σωστά τις οκτώ. Ό,τι του έχω πει μέχρι σήμερα πιστεύω πως έχει πιάσει τόπο και σίγουρα είμαι πολύ ευχαριστημένος για αυτό.




Γιατί ο Αντώνης Βαρδής απέχει πέντε χρόνια από τη νύχτα;
Α.Βαρδής: Από τις εμφανίσεις σε νυχτερινά μαγαζιά λείπω ουσιαστικά επτά χρόνια. Αν έχω κάνει κάτι αυτό το χρονικό διάστημα είναι κάποιες συναυλίες πέρυσι και πρόπερσι, για φιλανθρωπικό κυρίως σκοπό, χωρίς καμία αμοιβή. Και ορισμένες άλλες που δεν πήραμε καν τα χρήματά μας. Ο Γιάννης εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια πιο συχνά,  αλλά προτιμά κυρίως χώρους που δε βάζουν τη μουσική σε «καλούπια».

Γ.Βαρδής: Ουσιαστικά όταν δε συμμετέχεις σε ένα πρόγραμμα που υπάρχει το πρώτο όνομα, το δεύτερο, το τρίτο, κάνεις κάτι που ουσιαστικά έχει «ταυτότητα». Βγάζεις τη ψυχούλα σου, το «μέσα» σου και προσφέρεις στον κόσμο μουσική από καρδιάς.


Η μουσική είναι όντως θεραπευτική;
Α.Βαρδής: Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει τις ευαίσθητες χορδές του! Από τη στιγμή που κάποιος ακούει μία μουσική που του αρέσει και την απολαμβάνει, ναι, είναι θεραπευτική. Έχω γνωστό, που ακούει κλαρίνο και αγαλλιάζει η ψυχή του…Εγώ έχω αδυναμία στην κιθάρα μου!

Γ.Βαρδής: Ανάλογα. Σίγουρα εμάς τους καλλιτέχνες, μας βοηθάει. Όχι μόνο όταν την ακούμε, αλλά και όταν τη γράφουμε. Προσωπικά, δεν ξέρω αν με βοηθάει να θεραπεύσω μία πληγή. Τώρα που το σκέφτομαι, συνήθως μου την ανοίγει περισσότερο…

 
Σας βοήθησε δηλαδή η κιθάρα σας στο πρόβλημα υγείας που αισίως έχετε πλέον ξεπεράσει;
Α.Βαρδής:Για μένα θεραπευτική είναι μόνο αυτή. Μόνο μέσα από αυτό το μουσικό όργανο μπορώ να γράψω μία μελωδία. Δεν γνωρίζω κάτι άλλο. Και μάλιστα αυτό που ξέρω να κάνω, το έχω μάθει μόνος μου. Είμαι αυτοδίδακτος, δεν έχω πάει σε κάποια σχολή. Δεν ξέρω νότες.

Όσον αφορά στο πρόβλημα της υγείας μου, ευτυχώς το γεγονός δεν είναι πρόσφατο. Το Φεβρουάριο έκλεισα είκοσι χρόνια από τον καιρό που έκανα την επέμβαση. Τα δύσκολα χρόνια ήταν τα πρώτα επτά, εκεί που περιμένεις με τον καιρό, μήπως σε ξαναχτυπήσει η νόσος. Μετά λίγο ηρεμείς.

Δόξα το Θεό έχει περάσει καιρός και είμαι καλά στην υγεία μου. Αν με βοήθησε κάτι πολύ είναι η εσωτερική δύναμη που είχα ως άνθρωπος και μετέπειτα η στήριξη της οικογένειάς μου και των δικών μου ανθρώπων. Στην περιπέτεια αυτή ανακάλυψα ότι είχα μέσα μου κρυμμένη πολύ δύναμη.


Κάποιος που έχει βιώσει ή ζει μία παρόμοια κατάσταση, που πιστεύετε ότι πρέπει να ψάξει για να βρει τη δική του δύναμη;
Α.Βαρδής:Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο σκέψης. Υπάρχουν αυτοί που μπορεί να πέσουν ψυχολογικά και να γίνουν χειρότερα και άλλοι που με τη βοήθεια και τη στήριξη του περιβάλλοντός τους βγαίνουν νικητές. Μία κουβέντα πιστεύω αρκεί: «Αξίζει να το παλέψεις». Και όσοι έχουν ακολουθήσει αυτό το δρόμο, σε ένα μεγάλο βαθμό, νομίζω πως τα έχουν καταφέρει.


Η περιπέτεια με την υγεία σας συνέπεσε χρονικά και με την εποχή που κινδυνεύσατε να χάσετε το σπίτι σας;
Α.Βαρδής:Το θέμα αυτό με στεναχωρεί πολύ περισσότερο από αυτό που πέρασα με την υγεία μου. Τα δύο αυτά γεγονότα παρόλα αυτά δε συνέπεσαν. Είχα κάνει την επέμβαση και μετά από δύο χρόνια έκανα ένα συμβόλαιο με μία εταιρεία, με την οποία εν συνεχεία βρεθήκαμε στα δικαστήρια. Ήμουν πάρα πολύ άτυχος με αυτή την υπόθεση. Και δυστυχώς πήρα στο λαιμό μου και άλλους. Υπέγραψα με λάθος ανθρώπους. Είχα πάρει μία προκαταβολή 23 εκατομμύρια για να κάνω πέντε δίσκους, πάρα πολλά λεφτά για την εποχή του ’90. Τα χρήματα αυτά εγώ τα έδωσα αμέσως για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του σπιτιού μου.  Η συγκεκριμένη εταιρεία λοιπόν, τρεις ημέρες μετά την υπογραφή του συμβολαίου έκλεισε, μετά από έξι μήνες ξανάνοιξε αλλά μετά από μία εβδομάδα ξαναέκλεισε και μένω εγώ εκτεθειμένος, χωρίς να μπορώ να κάνω δισκογραφία και να αποσβέσω τα χρήματα που είχα πάρει. Η εταιρεία, για να βγάλει τα «σπασμένα», μου ζητά αντί των 23, 50 εκατ. ευρώ. Πήγαμε φυσικά, δικαστικώς και κάπου εκεί ξεκίνησε ο Γολγοθάς μου! Τα δικαστήρια κράτησαν δώδεκα ολόκληρα  χρόνια. Τελικά, χάνω το δικαστήριο και μου επιβάλλεται να πληρώσω 328.000 ευρώ μέσα σε τρεις ημέρες. Τα χρήματα δεν τα είχα. Από το 2004 που αισθανόμουν μία χαρά, αισθάνθηκα ξαφνικά ότι έχω πίεση. Ένιωσα εγκλωβισμένος και απογοητευμένος. Μου έκαναν ασφαλιστικά μέτρα και έπρεπε να βγει σε πλειστηριασμό το σπίτι μου.

Άνθρωποι του χώρου αλήθεια ήταν κοντά σας; Χτυπήσατε την πόρτα κάποιου φίλου για να σας βοηθήσει;
Α.Βαρδής:Αισθάνθηκα μόνος και δεν χτύπησα πόρτες! Και για την μοναξιά μου κύριος υπεύθυνος είμαι εγώ. Το πρόβλημά μου το ήξεραν όλοι, αλλά εγώ βοήθεια δε ζήτησα από κανέναν. Πες το περηφάνια, πε ότι μου αρέσει να ξεπερνώ τις δυσκολίες της ζωής μου μόνος μου... Θα ακουστεί ότι είμαι πολύ καλός. Αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Έχω δώσει πολλές φορές, δεν έχω ζητήσει καμία. Στο μυαλό μου παρόλα αυτά υπάρχει μία δικαιολογία για αυτούς… Και στο κάτω κάτω γουστάρω να σκέφτομαι ότι δε ζήτησα βοήθεια από κανέναν και στάθηκα όρθιος στα πόδια μου μόνος μου.

Στην επιτροπή του Fame Story αλήθεια, πως βρεθήκατε;
Α.Βαρδής:Άκρως ατυχής επιλογή για πολλούς λόγους και αν μου γινόταν πρόταση ξανά δεν θα το ξανάκανα.

 
Από εκεί χάλασαν οι σχέσεις σας με τον Ανδρέα Μικρούτσικο; Πρόσφατα είχατε μιλήσει με σχετικά «σκληρά» λόγια για εκείνον σε μεσημεριανή εκπομπή. Μετανιώνετε για αυτό;
Α.Βαρδής:Κατ’ αρχήν έχω ορκιστεί να μην ξαναμιλήσω για αυτό το θέμα. Και μάλιστα έστειλα και μία επιστολή προς όλα τα Μέσα προκειμένου να λήξει αυτή η «τραβηγμένη" αναπαραγωγή μίας ατάκας. Επειδή όλοι γνωρίζουμε πάνω κάτω πως χειρίζονται τις ειδήσεις πολλά τηλεοπτικά και έντυπα μαγαζιά, αυτό που έχω να πω είναι, πως η δημοσιογραφική «πιάτσα» αν ήθελε να προστατέψει και να στηρίξει τον κύριο Μικρούτσικο πάνω σε αυτό, μάλλον θα το είχε κάνει και πολύ απλά θα το «έκοβε». Άπαξ και έπραξε διαφορετικά, ο νοών νοείτω…

Για να πω την αλήθεια, δεν περίμενα να πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις. Πέραν τούτου έχω και την αίσθηση ότι μέσα από τις δικές μου λέξεις εκφράστηκαν και πολλοί άλλοι που απλά ή δεν είχαν τα κότσια να βγουν να το πουν ή στην τελική δεν ήθελαν να εκτεθούν. Μίλησα την περισσότερη ώρα για τη δουλειά μου. «Σβήστηκαν» τα πάντα και όλοι επικεντρώθηκαν σε αυτό.

Τώρα, σχετικά με το εάν το έχω μετανιώσει ή όχι αυτό αφορά μόνο σε εμένα και στους δικούς μου ανθρώπους. Εκείνοι κι εγώ ξέρουμε..
 
Η δισκογραφία δεν γνωρίζει πια ημέρες δόξας! Πόσο δύσκολο είναι για έναν μουσικό να ζήσει πλέον μέσα από αυτό το επάγγελμα;
Α.Βαρδής: Εγώ θα μιλήσω μέσα από την εμπειρία 45 ετών που κουβαλάω στην πλάτη μου και βρίσκομαι μέσα σε αυτή τη δουλειά ως μουσικός, συνθέτης και τραγουδοποιός,  που πέρασε και μέσα από τη νύχτα. Έχει περάσει η αίσθηση στον κόσμο ότι οι μουσικοί και οι συνθέτες βγάζουν πολλά χρήματα και αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα.

Αν δεν τραγουδούσα σε νυχτερινά κέντρα αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσα να έχω ένα σπίτι να στεγάσω την οικογένεια μου και να σπουδάσω την κόρη μου. Αν ήμουν αποκλειστικά μουσικός και συνθέτης δεν θα μπορούσα να έχω καν αυτές τις δύο «πολυτέλειες» που προανέφερα. Ειδικά τώρα που τα μαγαζιά δουλεύουν δύο, το πολύ τρεις  νύχτες την εβδομάδα,  αυτό πραγματικά είναι ανέφικτο. Πολλά χρήματα σαν συνθέτης μπορείς να βγάλεις αν είσαι ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις ή ο Φοίβος. Αυτοί ναι, έβγαλαν πολλά λεφτά από τη δισκογραφία αλλά είναι μόνο τρεις. Η οικονομική κρίση γενικά, έχει χτυπήσει την πόρτα της μουσικής αρκετά χρόνια πριν, όταν ξεκίνησαν τα διαφημιστικά «Η Πειρατεία σκοτώνει τη Μουσική». Για εμένα η πειρατεία σκότωσε τους μουσικούς και όχι τη μουσική.



Γ.Βαρδής: Στις μέρες μας είναι δύσκολο ακόμη και να σε παίξουν στα ραδιόφωνα. Τα πράγματα έχουν «σφίξει», όντως, πάρα πολύ. Παντού. Όχι μόνο στη μουσική. Λιγότερες δουλειές και χαμηλότερες αμοιβές σε μικρά μεροκάματα. Οι καλλιτέχνες άλλωστε που βάζουν ακόμη πολλά λεφτά στην τσέπη τους είναι δακτυλοδεικτούμενοι. Το «κλειδί» εδώ είναι να μη το βάλεις κάτω και να το παλέψεις. Και δεν γίνεται άλλωστε κι αλλιώς. Βάζεις νερό στο κρασί και προχωράς. Σημαντικό επίσης είναι να μην χάνεσαι, γιατί ο κόσμος δυστυχώς ξεχνάει πολύ εύκολα. Αν κάτι φοβάμαι είναι τα χειρότερα… Για μένα το πιο σκληρό από όλα όσα βιώνουμε εμείς τα νέα παιδιά είναι ότι ακόμη και σε νέες ιδέες «τρώμε πόρτα». Τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Παλεύεις σκληρά για να την ανοίξεις. Κι αυτό πάντα μέσα στα πλαίσια της αξιοπρέπειας!

Πως μπορεί να σωθεί η δισκογραφία από το ίντερνετ; Έχει όντως κάνει τόσο κακό στις πωλήσεις των cd;
Η πειρατεία στη μουσική έχει πολλές μορφές. Είχε ξεκινήσει από τα δισκάδικα, από κάποιους πλανόδιους που πωλούσαν στα πανηγύρια τα cd μας και τις κασέτες και αργότερα το φαινόμενο κορυφώθηκε με τους αλλοδαπούς που αν το έψαχνες και λίγο έπαιρνες την απάντηση, «Καλύτερα να πουλάνε τσάντες και cd, παρά να μπαίνουν στα σπίτια και να κλέβουν κόσμο». Αλλά στην ουσία έκλεβαν άτυπα εμάς! Όπως κάθε πολίτης δεν έχει την αστυνομία και το Κράτος να τον προστατέψει, έτσι δεν την έχουμε κι εμείς.. Έχουμε φτάσει στο σημείο τις παραγωγές να τις πληρώνουν από την τσέπη τους οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και να μην πουλάνε κιόλας.

Αν δεν βρεθεί γρήγορα ένας τρόπος να μην κατεβαίνουν τα τραγούδια στο ίντερνετ ή τουλάχιστον να δίνει ένα πολύ μικρό μερίδιο η ΑΕΠΙ (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας) για τα πνευματικά δικαιώματα το μέλλον της δισκογραφίας το βλέπω δυσοίωνο.

Ωστόσο ο κόσμος είχε ενοχληθεί και με το ακριβό κόστος των cd! Και για να μιλήσουμε με παραδείγματα και αριθμούς, ένας έφηβος που ήθελε με λαχτάρα να αγοράσει τρεις αγαπημένους του τραγουδιστές έπρεπε να βγάλει από τη τσέπη του περίπου 60 ευρώ. Δεν είναι και λίγα..
Α.Βαρδής: Για αυτό δυστυχώς φταίνε οι εταιρείες που δεν παίρνουν σωστά τα μέτρα τους και όχι οι καλλιτέχνες! Για να φέρω ένα παράδειγμα. Ο συνθέτης και ο στιχουργός παίρνει από τη χοντρική ένα 10%. Τώρα που το cd πωλείται πέντε ευρώ, αντί δέκα που πωλούνταν στο παρελθόν το μερίδιο πάει στα 50 λεπτά. Και οι κρατήσεις εκεί αγγίζουν το 70%.

Είχαμε καταλήξει να πουλάει σε διπλάσια τιμή τη δουλειά μας το δισκοπωλείο και να αισχροκερδεί εις βάρος μας. Και σε ποιόν μένει η «ρετσινιά»; Στον ακριβό καλλιτέχνη…

Που είναι το μυστικό εδώ; Αν κάποιος πουλήσει 150.000 αντίτυπα θα έχει κάνει επιτυχία, πράγμα που σημαίνει ότι θα φέρει και κόσμο στο μαγαζί. Εκεί βγαίνει και το χρήμα.. Έχει δηλαδή απολαβές ο τραγουδιστής. Όχι όμως, ο στιχουργός και ο συνθέτης.

Γ.Βαρδής: Δεν υπάρχει καλλιτέχνης που βγάζει έσοδα από τις πωλήσεις. Και για να συμβεί αυτό πρέπει να πουλήσεις τρελά… Ακόμη και αν κάνεις πλατινένιους. Η μόνη περίπτωση για να έχεις κέρδος, είναι να έχεις δική σου εταιρεία, όπου εκεί τα έσοδα  έρχονται σε εσένα.


Σας ενοχλεί που βλέπετε δουλειές καταξιωμένων καλλιτεχνών να πωλούνται στα περίπτερα;
Α.Βαρδής: Προτιμώ να είμαι δίπλα στα τσιπς και τα γαριδάκια και να πωλείται η δουλειά μου, παρά να χαρίζεται…

Γ.Βαρδής: Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί. Η δουλειά ενός καλλιτέχνη δεν καθορίζεται από τον τόπο στον οποίο και πωλείται.


Κύριε Βαρδή, έχετε δουλέψει στο πλευρό του Μάνου Λοίζου, του Δημήτρη Ψαριανού και του Χρήστου Νικολόπουλου, έχετε συνεργαστεί με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Νταλάρα, τον Πάριο, τη Γλυκερία, τον Μητσιά, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, μέχρι και την Χαρούλα Αλεξίου. Τι άλλο μπορεί να ζητά από την επαγγελματική του καριέρα ένας καλλιτέχνης; Τελματώνει η Τέχνη, η δημιουργία;
Α.Βαρδής: Όχι φυσικά! Απλά περιμένεις κάποια νέα πρόσωπα που πιστεύεις κατά τη γνώμη σου ότι είναι καλοί και ικανοί να σε εμπνεύσουν για να δημιουργήσεις και να «χτίσεις» πάνω τους. Θα μπορούσα εύκολα να πω ότι συνεργάστηκα με αυτούς που ήθελα, οπότε δεν ξαναγράφω. Δεν είναι όμως έτσι. Πως θα εξωτερικεύσω τα συναισθήματά του;

Το ελληνικό τραγούδι «διψάει» για ανανέωση αλλά το ζήτημα είναι να βάλεις μέσα του φρέσκο και καθαρό «αίμα», όχι μολυσμένο. Καλός ο Ρουβάς και ο Χατζηγιάννης αλλά αυτό είναι για εμάς το ελληνικό τραγούδι; Αυτό θα έχουμε να θυμόμαστε μετά από πέντε χρόνια; Ξέρεις πόσο καιρό έχω να ακούσω Νταλάρα, Κατσιμιχαίους, Γλυκερία, Μητσιά στο ραδιόφωνο; Από πού θα πάρει ο νέος καλλιτέχνης βάσεις;

Πως ήταν η συνεργασία σας με τον Στέλιο Καζαντζίδη;
Μικρή σε διάρκεια, μεγάλο το δέος που ένιωσα! Από τη συνεργασία μου με τον Στέλιο Καζαντζίδη το 1995 στην «Ελλάς του 2000» απαγόρευσα εγώ προσωπικά από την εταιρεία μου να μπει στο στούντιο οποιαδήποτε κάμερα και οποιοσδήποτε φωτογράφος. Το ήθελα πάρα πολύ, αλλά δεν το έκανα! Έζησα την ένταση αυτής της στιγμής μόνος μου και εκτός των άλλων δεν ήθελα με τίποτα να φανεί ότι «εκμεταλλεύομαι» την τιμή που μου έκανε να συνυπάρξουμε επαγγελματικά. Πάνω από τριάντα χρόνια περίμενα να συνεργαστώ μαζί του, συνέβη, και είμαι πολύ χαρούμενος και συνάμα τυχερός για αυτό. Ήταν άνθρωπος απλός. Καλός ή κακός δεν το ξέρω, δεν είχα το χρόνο να τον ζήσω, αλλά και μόνο που πραγματοποιήθηκε το όνειρό μου, εμένα αυτό μου αρκεί.


Εσύ Γιάννη έχεις εξίσου αξιόλογες συνεργασίες στο ενεργητικό σου. Στο cd «Μετά» η Χάρις Αλεξίου σου δίνει ένα τραγούδι με τίτλο «Ούτε ένα χαμόγελο», ενώ ο Πασχάλης Τερζής ερμηνεύει μαζί σου ένα ντουέτο.Πως αισθάνεσαι για αυτό και που στοχεύεις τώρα;
Γ.Βαρδής: Σίγουρα οι συνεργασίες παίζουν σημαντικό ρόλο σε μία δουλειά, αλλά για μένα αυτό που έχει πιο εξέχουσα σημασία είναι να παρουσιάζεις στον κόσμο γενικά καλές δουλειές. Οι συνεργασίες, αν εξαιρέσεις αυτά που έχουν να δώσουν σε εσένα προσωπικά σαν εμπειρία, ξεχνιούνται. Και πλέον, δεν τις θεωρώ τόσο σημαντικές, όσο πριν από δέκα χρόνια τουλάχιστον.


 
Υπάρχει στο μυαλό σου κάποιο απωθημένο; Μία συνεργασία που θα ήθελες να έχεις κάνει ή να πραγματοποιήσεις στο μέλλον;
Γ.Βαρδής:Μιλάμε για έναν κύκλο που δεν κλείνει ποτέ. Θα ήθελα ωστόσο πολύ να συνεργαστώ με την Χαρούλα Αλεξίου! Τα τραγούδια και των δυο σας έχουν ως επί το πλείστον, μια μελαγχολία…Τι κρύβεται άραγε πίσω από αυτό;
Α.Βαρδής: Σίγουρα δύο μελαγχολικοί άνθρωποι που και εμπορικά, αν θες, τους εμπνέει αυτό το συναίσθημα. Εγώ έτσι λειτουργώ, μόνο κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορώ να δημιουργήσω και για αυτό το λόγο είμαι και μονίμως μελαγχολικός. Διαλέγω κυρίως στίχους και τραγούδια που να με εκφράζουν. Σε αυτά αποτυπώνω ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου, αφήνοντας το υπόλοιπο κομμάτι του εγκεφάλου μου να λειτουργεί και καθαρά επαγγελματικά. Εγώ και ο Γιάννης αγαπάμε τα μελαγχολικά κομμάτια και, αν το σκεφτεί κανείς, πολλές φορές μέσα στη μελαγχολία υπάρχει κρυμμένη και η αισιοδοξία.

Έχετε αναγκαστεί να συνεργαστείτε με ανθρώπους που δεν πιστεύατε σε αυτούς;
Α.Βαρδής:Δεν με έχει πιέσει κανείς να συνεργαστώ με κάποιον που δεν θέλω, που δεν με εμπνέει. Ίσως ορισμένοι που έχουν βρει την «αχίλλειο πτέρνα» μου να με τουμπάρουν ασυναίσθητα και να το κάνω. Αλλά τις πιο πολλές φορές ευτυχώς είχα την πολυτέλεια να επιλέγω εγώ τους τραγουδιστές.

Πως αρνείστε σε κάποιον που σας ζητά να του γράψετε τραγούδια και δεν το επιθυμείτε;
Α.Βαρδής:Θα χρειαστεί να αποκαλύψω το μυστικό μου και μετά ίσως δυσκολευτώ… Αλλά θα σας το πω! Όταν μου ζητά κάποιος να του δώσω τραγούδια και εγώ δεν θέλω να συνεργαστώ μαζί του, προφασίζομαι τον μεγάλο φόρτο εργασίας μου. Του λέω λοιπόν, ότι για ένα με ενάμιση χρόνο «πνίγομαι» και δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ μαζί του. Μέχρι τη στιγμή που το αντιλαμβάνεται. Και παρόλα αυτά στον ενάμιση χρόνο είναι πάλι παρών… Πάντα βέβαια προσπαθώ να τους αποφεύγω ευγενικά. Τώρα που μαθεύτηκε βέβαια, μάλλον πρέπει να σκαρφιστώ κάτι άλλο!

Κάνετε μία πολύ δύσκολη και άκρως ανταγωνιστική δουλειά! Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο άνθρωπο που κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο και δέχεται «χτυπήματα κάτω από τη μέση»; Ποια θα πρέπει να είναι η δύναμή του;
Α.Βαρδής: Κακά τα ψέματα δεν είναι εύκολο να δίνεις συμβουλές στο συνάνθρωπό σου. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι άνθρωπο έχεις απέναντί σου και ποτέ δεν θα μάθεις μέχρι που φτάνει το ήθος του καθενός. Όσο και να αγαπάς το τραγούδι, όσο σκληρά και να δουλέψεις, αν δεν έχεις ταλέντο, στρίψε και φύγε.

Γ.Βαρδής: Η υπομονή του! Αν πραγματικά το αγαπάει να παλεύει για αυτό καθημερινά και όλα θα έρθουν.

Τι καινούργιο μας ετοιμάζετε;
Α.Βαρδής: Εδώ και κάποιους μήνες έχει κυκλοφορήσει η τελευταία μου δουλειά με τίτλο «Στην άκρη του Ουρανού» .Τώρα,  έχω γράψει τέσσερα τραγούδια για το νέο cd του Αντώνη του Ρέμου, τέσσερα τραγούδια για το νέο δίσκο του Πασχάλη Τερζή, ενός αξιολογότατου καλλιτέχνη, με τον οποίο συνεργαζόμαστε πρώτη φορά και βρίσκομαι στα τελειώματα ακόμη τεσσάρων κομματιών για τη νέα δουλειά του Νίκου Βέρτη. Μακάρι να μπορούσα να κάνω ολοκληρωμένα cd, αλλά επειδή τα πράγματα, εξαιτίας κυρίως της οικονομικής κρίσης, έχουν στενέψει αρκετά, προσωπικά έχω κάποιες απαιτήσεις από τις εταιρίες. Έτσι, προτιμώ να δώσω τον «ανθό» του «ανθού». Στο μυαλό μου υπάρχει τέλος, να δημιουργήσω κάτι, να φτιάξω μία δουλειά αποκλειστικά για εμένα και από εκεί και πέρα να συνεχίσω αυτό που κάνω. Να δίνω τα τραγούδια μου σε άλλους καλλιτέχνες.

Γ.Βαρδής: Η τελευταία μου δουλειά με τίτλο «Στιγμές», που κυκλοφορεί από τη “Heaven” περιέχει παλιότερες επιτυχίες, από το 2002 και μετά που είμαι στην εταιρεία, μαζί με τέσσερα νέα κομμάτια.

Μια μεγάλη μερίδα του λέοντος είναι επιτυχίες του πατέρα μου, του Δημήτρη Κοντόπουλου, του Κυριάκου Παπαδόπουλου, του Βασίλη Γιαννόπουλου, συν τέσσερα νέα τραγούδια σε μουσική και στίχους Γιώργου Μουκίδη.

Μέσα στον Ιούνιο, για να μην πω Μάιο, θα κυκλοφορήσω ένα καινούργιο κομμάτι. Ποιό, που και πως δεν το γνωρίζω ακόμη. Βρίσκομαι ακόμη στη φάση της αναζήτησης. Οι συναυλίες με τον Γιώργο Λιανό, ωστόσο συνεχίζονται κανονικά. Στις 6 του μήνα εμφανιζόμαστε στα Γιαννιτσά, 7 στην Κοζάνη,  13 - 14 στην Κύπρο , εν συνεχεία στην Πάτρα και το καλοκαίρι θα παίζουμε στο “Acanthus Beach Bar” κάποιες Κυριακές.