Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης: Η έκθεση-ωδή στο αρχαιοελληνικό «Κάλλος» και ο φιλέλληνας CEO της L' Oreal

Μία από τις σπουδαιότερες, αν όχι η σπουδαιότερη, αρχαιολογικές εκθέσεις που έχουν διοργανωθεί ποτέ στην Ελλάδα, καθώς είναι η πρώτη φορά που οργανώνεται με τέτοια συνοχή, αντιπροσωπευτικότητα και επιστημονική μέριμνα, με θέμα το αρχαιοελληνικό «Κάλλος», άνοιξε τις πύλες της συγκεντρώνοντας το βλέμμα του παγκόσμιου ενδιαφέροντος αλλά και των δημοσιογράφων από τα διεθνή Μέσα, οι οποίοι έδωσαν το «παρών» στη συνέντευξη Τύπου.

Τριακόσιες αρχαιότητες συγκεντρώθηκαν ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες που είχαν αρχικά τεθεί ως υποψήφιες προς έκθεση από 52 μουσεία, συλλογές και Εφορείες Αρχαιοτήτων της Ελλάδας, της Ιταλίας και του Βατικανού, συνθέτοντας ένα πανέμορφο ταξίδι στον κόσμο της αρχαιοελληνικής ωραιότητας, για την ακρίβεια του κάλλους, καθώς η έννοια εξετάζεται τόσο σε αισθητικό όσο και σε ηθικό-φιλοσοφικό επίπεδο, σε διαφορετικά επίπεδα-μύθου, καθημερινότητας, αλλά και ηρωισμού. Συγκεκριμένα στην έκθεση αναπτύσσονται δέκα ενότητες που αντιστοιχούν στο αρχαϊκό και κλασικό κάλλος, το θεϊκό κάλλος και το κάλλος των θνητών, το αθλητικό και το ηρωικό κάλλος, τα καλλιστεία θεοτήτων, τον καλλωπισμό, τις αρπαγές κάλλους και τις συνευρέσεις.

Σπάνιοι θησαυροί

Ισως, μάλιστα, να μην υπήρχε καλύτερος τρόπος για να κλείσει τον κύκλο της πολύτιμης συνεισφοράς του στον τομέα του Πολιτισμού ο πανεπιστημιακός Νικόλαος Χρ. Σταμπολίδης μέσα από αυτή τη σειρά των εξαιρετικών εκθέσεων που επιμελήθηκε, ανοίγοντας δρόμους στη σημερινή πρόσληψη του αρχαίου πολιτισμού από το πόστο του διευθυντή του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, από το οποίο αποχωρεί προκειμένου να αναλάβει τα ηνία ενός από τα κορυφαία μουσεία του κόσμου, που αναμφίβολα είναι το Μουσείο της Ακρόπολης, ως γενικός διευθυντής. Σε κλίμα έντονης συγκινησιακής φόρτισης οι συντελεστές του μουσείου, δημοσιογράφοι και πλήθος κόσμου ευχαρίστησαν κατά τη συνέντευξη Τύπου τον κ. Σταμπολίδη, αποχαιρετώντας και συγχαίροντάς τον παράλληλα γι’ αυτή την πραγματικά μεγάλης σπουδαιότητας έκθεση που δημιούργησε μαζί με τον επιμελητή Αρχαιοτήτων δρα Ιωάννη Δ. Φάππα και η οποία πραγματοποιείται σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, με τη γενναιόδωρη υποστήριξη της L’Oréal. Μάλιστα τιμώντας τη μεγάλη αυτή προσπάθεια και δείχνοντας στην πράξη τη μεγάλη σημασία που έχει για τον ίδιο ως φιλέλληνα αλλά και για τον διεθνή αυτό όμιλο, έσπευσε στο άνοιγμα της έκθεσης ο πρόεδρος του ομίλου L’Oréal Ζαν-Πολ Αγκόν, δηλώνοντας, παρουσία δημοσιογράφων, ότι πρώτη φορά βλέπει να συνδυάζονται τόσο αρμονικά οι δύο μεγάλες αγάπες του: η ομορφιά και η Αρχαία Ελλάδα.

Εκτός από τον πρόεδρο της L’Oréal, το «παρών» στη συνέντευξη Τύπου, που προηγήθηκε του ανοίγματος της έκθεσης, έδωσαν η πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης Σάντρα Μαρινοπούλου, αλλά και οι δυο κύριοι επιμελητές της έκθεσης, ο καθηγητής Νικόλαος Χρ. Σταμπολίδης και ο επιμελητής αρχαιοτήτων Δρ. Ιωάννης Δ. Φάππας. «Αυτή η έκθεση έγινε με πολύ κόπο και μεγάλο πάθος», μας είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σταμπολίδης. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οι δυο επιμελητές κατάφεραν να συγκεντρώσουν όλους αυτούς τους θησαυρούς εν μέσω πανδημίας και ενώ όλα τα μουσεία ήταν κλειστά πραγματοποιώντας μία «μαραθώνια» επιστημονική έρευνα, συλλέγοντας θησαυρούς από Εφορείες Αρχαιοτήτων και αρχαιολογικά μουσεία όλης της Ελλάδας, από το Μουσείο της Ακρόπολης, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Μουσείο Μπενάκη, από το Μουσείο Θεσσαλονίκης έως το Μουσείο του Ηρακλείου, καθώς και από τα περισσότερα περιφερειακά μουσεία της χώρας που αναφέρονται παρακάτω. Καθώς πολλά από τα εκθέματα εντοπίστηκαν όχι μόνο στις προθήκες αλλά και στις αποθήκες των μουσείων, φαντάζεται κανείς ότι η υπόθεση της έκθεσης έμοιαζε πραγματικά με μια σύγχρονη εκδοχή περιπέτειας του Ιντιάνα Τζόουνς. Και δεν ήταν μόνο τα μουσεία της Ελλάδας, οι περιοχές και οι εφορείες που επιστρατεύτηκαν δωρίζοντας τους θησαυρούς τους, καθώς για πρώτη φορά έχουμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά στην Αθήνα την περίφημη Σφίγγα της Αμφίπολης, αλλά και εκθέματα από κορυφαία μουσεία της Ιταλίας, όπως το περίφημο Μουσείο του Βατικανού, τα Αρχαιολογικά της Φλωρεντίας, της Νάπολης, της Ρώμης, της Μπολόνια, της Βενετίας, των Συρακουσών, της Κατάνια και το Εθνικό Αρχαιολογικό Πάρκο της Οστια. Από την αρχική επιλογή 600 εκθεμάτων προκρίθηκαν τελικά 300, καθώς η μουσειολογική μελέτη απαιτούσε την επιλογή εκείνων που ενίσχυαν καλύτερα τις ενότητες ώστε να γίνουν αυτές κατανοητές στο κοινό.



Οπως είπε χαρακτηριστικά ο επιμελητής της έκθεσης κ. Σταμπολίδης, εξηγώντας τη λογική της: «Η Εκθεση για το Κάλλος, για την υπέρτατη ομορφιά στην αρχαιοελληνική εκδοχή της, σε καλεί όχι μόνο να κοιτάξεις αλλά, κυρίως, να δεις την ομορφιά μέσα από έργα υψηλής αισθητικής που γέννησαν οι Αρχαίοι Ελληνες σε μια συγκεκριμένη περίοδο της Ιστορίας τους. Ομως, όπως κι αν περιγράψει κανείς με λόγια, όπως κι αν ντύσει με λόγια ένα ή περισσότερα υπέροχα δημιουργήματα, αυτά θα παραμένουν γυμνά περιμένοντας τη χαρά των ματιών καθενός θεατή να τα ντύσει κάθε φορά με τα δικά του αισθήματα και νοήματα, παραδίδοντας την ψυχή του στην αισθητική εποπτεία. Ατενίζοντας την ομορφιά, ουσιαστικά ατενίζεις τον εαυτό σου, αυτόν που είσαι και αυτόν που θα ήθελες να είσαι εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά». Και επειδή η ομορφιά είναι κάτι υποκειμενικό και έχει να κάνει με την κρίση και πρόσληψη του καθενός, κατά τη διάρκεια της ξενάγησης ο καθηγητής, παραπέμποντας άμεσα στον στίχο της αγαπημένης του Σαπφούς, μας θύμισε ότι ωραίο είναι τελικά ό,τι ερωτεύεται ο καθένας («Οττω τις έραται»), τονίζοντας ωστόσο την αντικειμενική σημασία του Κάλλους ως εσωτερικής και εξωτερικής ομορφιάς που οι αρχαίοι εκλάμβαναν μέσα από την έννοια του «καλού καγαθού».

Με αυτή ακριβώς την οπτική συμφώνησε και η κυρία Μαρινοπούλου προτρέποντάς μας, φεύγοντας από την έκθεση, να συνειδητοποιήσουμε «την αξία της εσωτερικής ομορφιάς, ότι δηλαδή, εκτός από όμορφος στο σώμα, έχει αξία να είναι κανείς όμορφος στην ψυχή, καλός και αγαθός, όπως έλεγαν οι αρχαίοι». Υπερτονίζοντας με τη σειρά του την τεράστια σπουδαιότητα της έκθεσης αλλα και εξηγώντας την απόφαση της L’Oréal να συνδράμει ως χορηγός, ο Ζαν-Πολ Αγκόν μάς εξήγησε με τη σειρά του ότι «είναι η πρώτη φορά που η L’Oréal υποστηρίζει μια έκθεση αποκλειστικά αφιερωμένη στην ομορφιά στην Αρχαία Ελλάδα, μία από τις πιο γοητευτικές εποχές στην Ιστορία της ομορφιάς. To ιδανικό του Κάλλους συνδέει στενά την ομορφιά και την αισθητική με τις αξίες και τις αρετές», αποδεικνύοντας πως έχει διαβάσει στην πράξη πολλά κείμενα και έχει ενστερνιστεί το αρχαίο παράδειγμα, το οποίο θεωρεί πως «είναι ένα τέλειο παράδειγμα της ιδέας της ομορφιάς μέσα και έξω, στο σώμα και την ψυχή, που μπορούμε να δούμε ακόμα και σήμερα. Το Κάλλος αποδεικνύει πως η ομορφιά μπορεί να είναι μια ισχυρή δύναμη για το καλό, που κινεί τον κόσμο. Είμαστε υπερήφανοι που υποστηρίζουμε αυτή τη διορατική έκθεση, που είναι θεμελιώδης για τον πολιτισμό και ειλικρινά χρωστάμε ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στην πρόεδρο και διευθύνουσα σύμβουλο του μουσείου, Σάντρα Μαρινοπούλου, η οποία είδε τις τεράστιες δυνατότητες μιας νέας προοπτικής στο σύμπαν της αρχαίας ελληνικής ομορφιάς. Είμαστε επίσης ευγνώμονες για το όραμα και την τεχνογνωσία του καθηγητή Νικολάου Χρ. Σταμπολίδη και του δρος Ιωάννη Δ. Φάππα, η έρευνα των οποίων στην ιδιαίτερα πρωτότυπη έννοια του Κάλλους, έδωσε ζωή σε αυτή την καταπληκτική εξερεύνηση. Το “Κάλλος - Η Υπέρτατη Ομορφιά” σηματοδοτεί ένα ορόσημο στην Ιστορία της ομορφιάς και είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η έκθεση θα έχει απήχηση στις καρδιές των ανθρώπων».

Τα εκθέματα

Τα εκθέματα που επιλέχθηκαν δεν χρονολογούνται τυχαία στον 7ο έως και τον 1ο αι. π.Χ., δηλαδή από την Αρχαϊκή έως και την Ελληνιστική περίοδο, καθώς, όπως τονίζει ο κ. Σταμπολίδης στον εξαίσιο, πολυσέλιδο και αναλυτικότατο κατάλογο της έκθεσης, «από εκεί αρχίζει να καθαρίζει ο Λόγος, οι λέξεις και τα νοήματα και η ερμηνεία δεσμεύεται από ιδέες και κείμενα που μέσα στην πολλαπλότητά τους φανερώνουν όχι μόνο διαφορές, αλλά και την εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης», για να συμπληρώσει πως «επιλογές από τη Ρωμαϊκή Περίοδο στην παρούσα έκθεση περιορίζονται μόνο σε όσα έργα αντιγράφουν αρχαϊκά, κλασικά ή/και ελληνιστικά πρωτότυπα, αφού η Τύχη δεν άφησε -απ’ όσο τουλάχιστον γνωρίζουμε έως σήμερα- τη χαρά να έχουμε τα τελευταία μαζί μας». Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το ιδεώδες εκφράστηκε μέσα από κείμενα, επικά και λυρικά ποιήματα και εντέλει σπουδαία φιλοσοφικά έργα που έθεσαν τις οντολογικές, αισθητικές και ηθικές βάσεις του Κάλλους. Αντιπροσωπευτική αυτών των θεωριών είναι η περίπτωση των κειμηλίων αυτού του ατελείωτου πολιτισμού που αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο πώς εξελάμβαναν και εννοούσαν ακριβώς οι Αρχαίοι Ελληνες την ομορφιά: από την πάσχουσα ομορφιά των ανδρειωμένων νέων που θυσιάζονται στη μάχη αποκαλύπτοντας όλο το εύρος του κάλλους τους έως τη δαιμόνια με τις σφίγγες και άλλες μιξογενείς θεότητες και πλάσματα. Πάντως σε αυτή την έκθεση κινητοποιείται ένα τεράστιο εύρος από θησαυρούς, όπως αγάλματα, αγγεία, όστρακα κάτοπτρα, κοσμήματα, αρωματοδόχα ληκύθια, χρηστικά είδη καλλωπισμού (κρέμες, χρώματα κ.λπ.), πήλινα, λίθινα, μετάλλινα έργα και τερακότες διαφόρων περιόδων, κυρίως αρχαϊκά, κλασικά και ελληνιστικά, ειδώλια, εργαλεία κόμμωσης, όπως σιδερένια ψαλίδια, χτενάκια κ.ά. Με ξεναγό τον κ. Σταμπολίδη περιηγηθήκαμε στους σημαντικότερους θησαυρούς και θαυμάσαμε το απέραντο κάλλος τους.



Η Σπαρτιάτισσα «χορεύτρια»

Λίγο προτού εισέλθουμε στα άδυτα της έκθεσης και σε αυτό το βαθύ κυανό μπλε της νύχτας που επελέγη ώστε να δημιουργηθεί μια ιδανική ατμόσφαιρα που δεν ξέρεις, όπως τονίζει ο κ. Σταμπολίδης, «αν είναι η νύχτα που πλησιάζει ή η νύχτα που φεύγει για να σου αποκαλύψει τα μυστικά του αρχαίου κάλλους», στην είσοδο μας υποδέχεται μια Λάκαινα, δηλαδή μια κοπέλα από τη Σπάρτη, η οποία στόλιζε την έπαυλη του Ηρώδου του Αττικού στην Εύα/Λουκού Κυνουρίας, και μοιάζει να έχει φτιαχτεί από τα περίτεχνα χέρια του Καλλιμάχου και να αντιστοιχεί στις περίφημες Λάκαινες χορεύτριές του. Η πανέμορφη αυτή μορφή, που μοιάζει πραγματικά να ίπταται, φοράει το γνωστό λακωνικό μέτρο και ιμάτιο, ενώ εντύπωση προκαλούν, πέρα από αυτή την έντονη κίνηση, οι πανέμορφοι αστράγαλοι που είχαν κάνει τους αρχαίους να περιγράφουν τις όμορφες γυναίκες ως έχουσες ωραία σφύρα. Ο χαρακτηριστικός της κότσος παραπέμπει άμεσα στις Καρυάτιδες, γεγονός που ενισχύει τις θεωρίες ότι κάποια σχέση έχει η Λάκαινα με τις αντίστοιχες συντοπίτισσές της που στόλιζαν το Ερέχθειο στην Ακρόπολη των Αθηνών.

H λουόμενη Αφροδίτη

Η ενότητα των αιθουσών του καλλωπισμού δεν θα μπορούσε παρά να ανοίξει με μια άκρως καλλίπυγο Αφροδίτη, για την ακρίβεια λουόμενη, παραλλαγή ενός αγαλματικού τύπου του 3ου αιώνα π.Χ, γνωστή και ως «Αφροδίτη Δοιδάλσα». Πρόκειται για ένα πανέμορφο μαρμάρινο αγαλματίδιο, του 1ου αιώνα π.Χ. - αν και υπάρχουν κάποιες θεωρίες, όπως του Λίνφερτ, που το αποδίδουν στον 2ο αιώνα π.Χ. και το αποσυνδέουν από τη Δοιδάλσα. Αυτό το ευχάριστο θέμα με την ωραία λουόμενη Αφροδίτη ο επισκέπτης το εντοπίζει και στην εξαίσιας τεχνουργίας και αισθητικής χρυσή περόνη με την αλυσίδα του 3ου αιώνα π.Χ., που βρίσκεται στις ακριβώς απέναντι προθήκες, όπου πάλι η θεά συναντάται στο ίδιο μοτίβο, αυτή τη φορά όμως σε μικρογραφία πλαισιωμένη από Ερωτες.



Ο Αχιλλέας και το Βατικανό

Μια έκθεση αφιερωμένη στην αρχαιοελληνική ομορφιά δεν θα μπορούσε να παραλείψει το ηρωικό/πολεμικό κάλλος, όπου μύθος και πραγματικότητα καταφέρνουν να απεικονίσουν μια σειρά από φανταστικούς και πραγματικούς ανδρειωμένους ήρωες που απασχόλησαν την αρχαιοελληνική φαντασία. Από αυτές δεν θα μπορούσε να απουσιάζει φυσικά ο Αχιλλέας, ο οποίος κυριαρχεί πανέμορφος και επιβλητικός σε έναν μοναδικό αττικό ερυθρόμορφο αμφορέα (445/440 π.Χ.) από το Μουσείο του Βατικανού. Οι ιδανικές αναλογίες του Αχιλλέα, άλλωστε, αντιστοιχούν στις περίφημες αναλογίες του Πολυκλείτου, τις οποίες επικαλούμαστε όταν θέλουμε να μιλήσουμε για την ομορφιά ακόμα και σήμερα.

Ο ανίκητος Ερως

Εννοείται ότι σε μια τέτοια έκθεση πανταχού παρών είναι ο Ερως και ειδικά σε αυτή την ιδανική μορφή, όπως συνήθως τον φανταζόμαστε, ενός τοξοβόλου γυμνού εφήβου που ετοιμάζεται να στοχεύσει ένα ακόμα ανυπεράσπιστο θύμα του. Το αγαλματίδιο από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Βενετίας είναι αντίγραφο του έργου του περίφημου γλύπτη των πρώιμων ελληνιστικών χρόνων, του Λυσίππου, και συνιστά κληροδότημα του καρδιναλίου Τζοβάνι Γκριμάνι.

Η περίφημη Σφίγγα της Αμφίπολης

Τόση κουβέντα έχει γίνει για το κεφάλι της Σφίγγας της Αμφίπολης που κοσμούσε το ταφικό μνημείο του λόφου Καστά, ιδού η ευκαιρία να τη δούμε επιτέλους από κοντά (κάτι διόλου εύκολο, όπως μας τόνισε και ο καθηγητής κ. Σταμπολίδης)! Αυτό το μιξογενές πλάσμα με σώμα λιονταριού, φτερά πουλιού και κεφάλι γυναίκας, καταλάμβανε ρόλο φύλακα - έναν αποτροπαϊκό χαρακτήρα που διατηρούσαν τα δαιμονικά αγάλματα αυτού του είδους. Εντυπωσιακή η παράξενα απόκοσμη ομορφιά της.

Χρηματοδότης της έκθεσης

Ο φιλέλληνας CEO της L’Οreal

Ο Ζαν-Πολ Αγκόν είναι ο ρομαντικός τυχοδιώκτης που συστήνεται ως «Aγώνας» για να καταδείξει τους ισχυρούς δεσμούς τους με την Ελλάδα, περνά τα καλοκαίρια του στην Αντίπαρο και αναζητά το πρότυπο της σύγχρονης ομορφιάς στα βάθη της Αφρικής και της Ασίας

Οταν συχνά πυκνά παίρνει το μικρόφωνο σε επίσημες εκδηλώσεις, γκαλά, φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες και γενικά μέρη προσβάσιμα μόνο σε όσους έχουν γεμάτες τσέπες, απύθμενη επιρροή και διάσημα επίθετα, ο κραταιός άνδρας του κολοσσού L’Oreal συνηθίζει να συστήνεται: «Γεια σας. Με λένε Ζαν-Πολ Αγκόν. Το όνομά μου στα ελληνικά σημαίνει αγώνας. Φαντάζομαι, καταλαβαίνετε ότι είμαι ένας ιδιαίτερα φιλόδοξος και μαχητικός τύπος». Δεν θα μπορούσε κανείς να απέχει περισσότερο από το στερεοτυπικό προφίλ ενός διευθύνοντος συμβούλου όσο ο Ζαν-Πολ Αγκόν. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον άνθρωπο που ηγείται ενός εκ των διεθνών κολοσσών όπως είναι η L’Oreal. Αντί για τεχνοκράτη, όμως, θυμίζει περισσότερο εξερευνητή που επιθυμεί να αποκωδικοποιεί τις ανθρώπινες συμπεριφορές, τις αχαρτογράφητες αγορές, τους παρθένους κόσμους στον τομέα της ομορφιάς και τις αναδυόμενες χώρες.



Η τάση του να πρωτοπορεί, να αναλαμβάνει ρίσκα και να κυνηγάει διαρκώς την αλλαγή δεν συνάδει με κάποιον που κουβαλάει στους ώμους του την τύχη μιας εταιρείας αξίας δισεκατομμυρίων, η οποία απασχολεί χιλιάδες εργαζομένους σε όλο τον κόσμο κατέχοντας μεγάλο μερίδιο της αγοράς. Ο ρομαντικός τυχοδιωκτισμός που τον χαρακτηρίζει δεν επηρεάζει διόλου την απόδοσή του. Αντιθέτως, έχει το πάθος κάποιου που ηγείται μιας νεοφυούς επιχείρησης και ο ίδιος, άλλωστε, έτσι έχει πει ότι αντιμετωπίζει τον εαυτό του.

Απαιτεί να έχει άμεση επαφή με κάθε πτυχή της εταιρείας του, ακόμα και όταν πρόκειται για τη λειτουργία των αποθηκών. Δεν του διαφεύγει καμία λεπτομέρεια, διατηρεί επικοινωνία με κάθε τμήμα, όσο κομβικό ή ασήμαντο κι αν είναι, πιέζοντας όσους τον περιβάλλουν να στοχεύουν στην αριστεία. Ο ίδιος είναι γεμάτος ενέργεια και στρατηγική διορατικότητα. Συνεργάτες χρόνων αποκαλύπτουν ότι σε κάθε συνάντηση παρουσιάζει ιδέες που σοκάρουν αλλά και εντυπωσιάζουν. «Πώς δεν το σκέφτηκα αυτό;», είναι το ερώτημα που πλανάται μετά από κάθε σύσκεψη.

Ακόμα και σήμερα που αυτό δεν κρίνεται αναγκαίο, ο Αγκόν επιλέγει να περνάει το 40% του χρόνου του ταξιδεύοντας για να μη χάνει την επαφή του με τις πραγματικές γυναίκες. Ο παντοδύναμος αυτός άνδρας με τη θηριώδη περιουσία αφήνει το αυτοκίνητο, τον οδηγό και τη συνοδεία του και περπατάει στους δρόμους, π.χ., της Κένυας, της Γεωργίας παρατηρώντας τη μόδα, τα ρούχα, τις τάσεις.



Εναλλακτικές μέθοδοι

Συνεργάτες του έχουν ατύπως αποκαλύψει ότι μπαίνει σε κομμωτήρια και ινστιτούτα αισθητικής με το πρόσχημα ότι επιθυμεί μια θεραπεία. Καθ’ όλη τη διάρκειά της πιάνει την κουβέντα για να μάθει το σκεπτικό της μέσης γυναίκας της χώρας όπου βρίσκεται τη δεδομένη στιγμή. Εκτός των άλλων, ήταν ο πρώτος CEO που έβαλε για τα καλά τη νοοτροπία των φιλανθρωπιών στις μεγάλες εταιρείες. Εκείνο που ξεχωρίζει τον Αγκόν, όμως, είναι η επανεφεύρεση της παγκοσμιοποίησης. Οπως και άλλα νεότερα στελέχη της L’Oréal, στην αρχή της καριέρας του εργάστηκε στη σκιά του προκατόχου του Λίντσεϊ Οουεν-Τζόουνς, ο οποίος ανέλαβε μια εξαγωγική εταιρεία με καθαρόαιμο γαλλικό προσανατολισμό και την ανέδειξε σε παγκόσμια ηγέτιδα της βιομηχανίας καλλυντικών. Ο Αγκόν, όμως, ήταν αυτός που προχώρησε ένα βήμα παραπέρα λίγο καιρό αφότου ανέλαβε τα ηνία της εταιρείας. Ακολούθησε μια «στρατηγική καθολικότητας», όπως την ονόμασε. Παγκόσμια εταιρεία, αλλά και συγχρόνως τοπική, οικεία για κάθε πελάτη. Αυτό συνέπεσε με τη δημιουργία του στόχου για την προσθήκη ενός δισεκατομμυρίου νέων καταναλωτών της L’Oréal διπλασιάζοντας το πελατολόγιό της έως το 2020.

Ουσιαστικά, επαναπροσδιόρισε τα θεμέλια της εταιρείας. Ηταν ο πρώτος που έκρινε ότι η εταιρεία πρέπει να εστιάσει στο να ικανοποιεί περισσότερο και τις Αφροαμερικανές γυναίκες, αλλά και τις Ασιάτισσες. Προώθησε τις αναδυόμενες τεχνολογίες, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την ποικιλομορφία. Εκτός από το να επεκτείνει τη L’Oreal, έχει πάθος να παίρνει μικρές επιχειρήσεις και να τις αναπτύσσει. Η Body Shop, που βρίσκεται κάτω από τη σκέπη της L’Oreal, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Της έδωσε χρόνο να αναπτυχθεί, αποφασίζοντας ότι πρέπει να μην ανανεωθεί ως brand, αλλά να επανέλθει ως κάτι νέο, μοντέρνο.



Τα καλοκαίρια στην Αντίπαρο

Γεννήθηκε στην Μπουλόν-Μπιγιανκούρ, στα δυτικά προάστια του Παρισιού. Προερχόταν από μια προνομιούχα οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος στη φαρμακοβιομηχανία και η μητέρα του αρχιτέκτονας. Σπούδασε στη σχολή Hautes Etudes Commerciales του Παρισιού και προσελήφθη στην εταιρεία πριν καν πάρει το πτυχίο του.

Μόλις σε ηλικία 25 ετών μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και διορίστηκε γενικός διευθυντής της L’Oreal Greece, όπου έθεσε τις βάσεις μιας σταθερής επιχείρησης. Παρέμεινε τρία χρόνια στη χώρα, με την οποία τη σχέση του περιγράφει ως καρμική. Οι κοντινοί του άνθρωποι, δε, την αποκαλούν παθιασμένη. Η Ελλάδα συνδέθηκε με τη νεότητά του, την αρχή της καριέρας του και με κάποιον μαγικό τρόπο εισήλθε στο DNA του.

Οταν τον λένε φιλέλληνα, ο Αγκόν ανταπαντά ότι είναι περισσότερο Ελληνας από απλός φίλος της χώρας. Θεωρεί ότι εδώ είναι που ανδρώθηκε. Μιλάει σπαστά ελληνικά και αποκαλεί την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα του. Το απέδειξε μάλιστα επιλέγοντας την Αντίπαρο για να περνάει τα καλοκαίρια του. Εχει φτιάξει ένα εντυπωσιακό σπίτι στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού, πάνω από την παραλία Σιφνέικο, και είναι γνώριμη φιγούρα στους μόνιμους κατοίκους.

Ο Αγκόν λατρεύει τη μοντέρνα τέχνη και θεωρείται σπουδαίος συλλέκτης. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να μην είναι λάτρης και της ελληνικής τέχνης. Το γραφείο του κοσμεί ένα έργο του Αλέκου Φασιανού, για το οποίο έχει δηλώσει ότι του θυμίζει την Ελλάδα, αλλά και ότι δίνει την ευκαιρία σε όσους τον επισκέπτονται να «πάρουν μια γεύση από αυτή». Ακόμα και σήμερα ταξιδεύει και παραμένει ενεργός και μαχητικός.

Ειδήσεις σήμερα:

Επίθεση με βιτριόλι: «Έκαψαν» την Έφη οι καταθέσεις των μαρτύρων - Όσα έγιναν εχθές στη δίκη

H Adele προαναγγέλλει την κυκλοφορία νέου τραγουδιού - Βίντεο

Τσάρλι Σιν: Δεν θα χρειάζεται πλέον να πληρώνει διατροφή στην πρώην σύζυγό του Ντενίζ Ρίτσαρντς