Τρεις έφηβοι και η δική τους «υπόσχεση» στο μέλλον στη σκηνή του Θεάτρου Φούρνος με το κλασσικό έργο του Αλεξέι Αρμπούζοφ «Η Υπόσχεση – Καημένε μου Μάρικ» με την Ελεάννα Σαντοριναίου, να υπογράφει τη διασκευή και τη σκηνοθεσία
Α-Φ Καβαλιεράτου
Χειμώνας. Μέσα σε μία πολιορκημένη πόλη, τρεις έφηβοι, η Λίκα, ο Λεονίντικ και ο Μάρικ γνωρίζονται κάτω από τις αντίξοες συνθήκες του πολέμου…
Έτσι ξεκινάει το κλασικό έργο του Αλεξέι Αρμπούζοφ «Η Υπόσχεση – Καημένε μου Μάρικ», ένα σπουδαίο κείμενο της μεταπολεμικής δραματουργίας που συνομιλεί με θαυμαστό τρόπο με το σήμερα και την κοινωνική πραγματικότητα.
«Το έργο ουσιαστικά δεν λέει τίποτα άλλο από το πως “ό,τι και να συμβεί εμείς συνεχίζουμε”. Αυτό είναι κάτι που το πιστεύω και προσπαθώ να το κάνω κι εγώ η ίδια» εξηγεί η Ελεάννα Σαντοριναίου, που υπογράφει τη διασκευή και τη σκηνοθεσία της παράστασης, που κάνει πρεμιέρα στις 28 Ιανουαρίου στο Θέατρο Φούρνος και θα παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
Το έργο γραμμένο το 1964 από τον Αρμπούζοφ διαδραματίζεται στην πολιορκία του Λένινγκραντ από τους Ναζί το 1941. Στην παράσταση της Ελεάννας Σαντοριναίου όμως κάθε αναφορά στον χρόνο και τον τόπο εξαλείφεται. «Ο πόλεμος που βιώνουν οι ήρωες μπορεί να είναι ο Β’ Παγκόσμιος, μπορεί να είναι ένας πόλεμος τώρα ή στο μέλλον ή ακόμα αντί για πόλεμος μπορεί να είναι και κάποιο άλλο κακό το οποίο εμπόδισε αυτούς τους εφήβους να μείνουν για λίγο ακόμα παιδιά» υπογραμμίζει η Ελεάννα.
Ουσιαστικά πρόκειται για την ιστορία ενηλικίωσης τριών εφήβων που ερωτεύονται, οραματίζονται και αναμετρώνται με τα ίδια τους τα όνειρα, καθώς ο πόλεμος ρίχνει πάνω τους βαριά τη σκιά του. Όταν αυτός τελειώσει οι τρεις τους θα κληθούν να αναλογιστούν αν η νέα πραγματικότητα έφερε τα δώρα που περίμεναν.
Στην παράσταση πρωταγωνιστούν τρεις νέοι εξαιρετικά ταλαντούχοι ηθοποιοί: ο Παναγιώτης Γαβρελάς, η Κόνυ Ζήκου και ο Ερρίκος Μηλιάρης.
«Υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως είναι ό,τι πιο δύσκολο έχω αντιμετωπίσει μέχρι τώρα στο θέατρο γιατί στην ουσία βλέπω τον “καθρέφτη’’ μου» παραδέχεται ο Ερρίκος που υποδύεται τον Λεονίντικ. «Αυτό που μπορώ να πω για τον ήρωά μου, το οποίο προκύπτει καθαρά από τις πράξεις του και μόνο, είναι η δυνατότητα αυτοανάλυσης που έχει… Το θάρρος να βλέπει κατάματα την αλήθεια του κόσμου και του βαθύτερου εαυτού του και να αλλάζει πράγματα όταν αντικρίζει αλήθειες με μια αδιανόητη γενναιοδωρία».
Κλείσιμο
Ο Μάρικ πάλι είναι σαφώς πιο παρορμητικός, έφηβος ακόμα στην ψυχή. «Μεγαλωμένος με έναν πατέρα στρατιωτικό, έχει μάθει την πειθαρχία και το να αγωνίζεται για να κερδίζει πράγματα στη ζωή του, αλλά του είναι αδύνατον να μοιραστεί συναισθήματα και να ανοιχτεί απέναντι στη Λίκα, το κορίτσι που αγαπάει» σημειώνει ο Παναγιώτης.
Τέλος η Λίκα είναι «μια ρομαντική ψυχή, γεμάτη όρεξη για ζωή», όπως επισημαίνει η Κόνυ για την ηρωίδα της. «Έχει ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Είναι σαν να έχει μέσα της μια μικρή φωτιά που σιγοκαίει και ποτέ δεν σβήνει».
Ο Παναγιώτης, η Κόνυ και η ο Ερρίκος ανήκουν σ’ εκείνη τη γενιά, που μπήκε στον επαγγελματικό στίβο ενώ η κρίση είχε ήδη ξεσπάσει. Πώς είναι άραγε να μεγαλώνεις με όνειρα και την ώρα που πας να ανοίξεις τα φτερά σου αυτά να διαψεύδονται;
«Δε διαψεύδονται τα όνειρα. Οι συνθήκες επιβίωσης είναι αλλιώς. Και οι συνθήκες είναι τέτοιες που είναι πανεύκολο την απόλαυση που βιώνεις κάνοντας αυτό που σε ολοκληρώνει σαν άνθρωπο, να στην στεγνώσει. Αν αγωνίζεσαι όμως, συνεχώς, απέναντι σε αυτόν τον κίνδυνο δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι» μου λέει ο Ερρίκος.
«Τίποτα δεν διαψεύστηκε» συμφωνεί η Κόνυ. «Σίγουρα οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης είναι αντίξοες, αλλά εδώ είμαστε για να τις αλλάξουμε. Όσο πιο συγκεντρωμένοι είμαστε σε αυτό που επιθυμούμε τόσο πιο γρήγορα θα επιτευχθεί».
«Φτάνει πια με την κρίση. Με ποιον τρόπο πάμε παρακάτω είναι το θέμα» τονίζει ο Παναγιώτης και ο Ερρίκος συμπληρώνει: «Δεν με αφορά καθόλου η σημερινή μεμψιμοιρία, απαισιοδοξία, παραίτηση, και η γενικότερη ‘’κατάθλιψη’’ που μας περιβάλλει. Αυτά τα αρνούμαι. Εν ολίγοις, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία της ‘’κρίσης’’. Αν θέλει ο άνθρωπος κάτι υψηλό, τίποτα δεν τον σταματά. Σε προσωπικό και συνολικό επίπεδο».
«Ο δασκαλός μου Tadashi Suzuki λεει ‘’Go towards the difficulty’’ και μόνο κερδισμένος θα βγεις. Είναι κάτι που το πιστεύω βαθιά» καταλήγει η Κόνυ.
