Γιάννης Σερέτης

Δεν το έπαθε μόνο ο Παναθηναϊκός. Το έπαθαν κι άλλες ομάδες χθες σε Europa League και Conference League. Nα παίζουν με δέκα παίκτες και να αδυνατούν να σκοράρουν. Όχι βέβαια για 65 λεπτά! Διότι αυτός ήταν ο χρόνος μαζί με τις καθυστερήσεις που αγωνίστηκε χθες ο Παναθηναϊκός με παίκτη παραπάνω εναντίον της Βικτόρια Πλζεν. Το χειρότερο για τους Πράσινους; Δημιούργησαν σ’ αυτό το χρονικό διάστημα μόλις δύο ευκαιρίες! Μία με τον Πάντοβιτς στο τέλος του α’ ημιχρόνου, μία με τον Τετέ στο 57’. Από το 67’, όταν ο Ζαρουρί στάθηκε άτυχος στο διαγώνιο σουτ (κόρνερ) μέχρι το τέλος του αγώνα, οι Πράσινοι επιδόθηκαν σε φεστιβάλ ανούσιας σέντρας, μακρινών σουτ, ημιτελών πλαγιοκοπήσεων και αναποτελεσματικών ατομικών προσπαθειών.

O Παναθηναϊκός δεν ήταν «άτυχος» χθες, όπως εντελώς άστοχα είπε ο καλός, αλλά πάντα επιπόλαιος, Τετέ. Ηταν μια φιλότιμη, αλλά κακή ομάδα. Ένα σύνολο χωρίς φαντασία, χωρίς δημιουργικότητα και δίχως έναν – δυο παίκτες που μπορούν να δώσουν λύσεις… μόνοι τους. Θυμηθείτε τα γκολ του Ελ Καμπί, το γκολ του Ζέλσον με την Καϊράτ ή τα πιο «φρέσκα», του Μάριν και του Κοϊτά χθες στη Σαμσούντα για να καταλάβετε. Και το ακόμα χειρότερο; Είναι το τέταρτο διαδοχικό κακό «ματς» στη σειρά: ΑΕΚ (2-3), Κηφισιά (1-0), ΑΕΛ (2-2), Βικτόρια Πλζεν (0-0). Αγκομαχώντας προχωρά ο Παναθηναϊκός προς το φινάλε του 2025. Ασθμαίνοντας. Κούτσα – κούτσα προχωρά σε όλες τις διοργανώσεις. Εχει ακόμα Βόλο, Καβάλα, ΠΑΟΚ πριν από την εορταστική διακοπή. Και μετά ο Μπενίτεθ θα περιμένει 3-4 μεταγραφές μπας και διορθώσει τα… αδιόρθωτα.

Ο Παναθηναϊκός κατά πάσα πιθανότητα με αυτόν τον βαθμό εξασφάλισε χθες την πρόκρισή του στους «24» του Europa League, αλλά επίσης κατά πάσα πιθανότητα έχασε και τη μεγάλη του ευκαιρία να «χτυπήσει» την πρώτη οκτάδα και την απευθείας πρόκριση στους «16». Ο κανονικός Panathinaikos, αυτός που έχει εξαφανιστεί από το 2011, σήμερα θα ήταν στην κορυφή της βαθμολογίας, έχοντας νικήσει και τους Go Ahead Eagles και την Βικτόρια Πλζεν, έχοντας πέντε περισσότερους βαθμούς. Ο σημερινός Παναθηναϊκός είναι ο χειρότερος των τελευταίων τεσσάρων ετών. Ένα σύνολο χωρίς ποδοσφαιρική ταυτότητα, με τρεις προπονητές από τον Αύγουστο έως τον Νοέμβριο, με πάρα πολλές απώλειες λόγω τραυματισμών και με αρνητική ατμόσφαιρα στην εξέδρα. Ατμόσφαιρα η οποία αποτυπώθηκε χαρακτηριστικά στις έντονες αποδοκιμασίες μετά τη λήξη του ματς με τους Τσέχους, κυρίως όταν οι παίκτες πήγαν να χειροκροτήσουν τους οπαδούς.

Προφανώς, το μόνο αισιόδοξο γι’ αυτή την ομάδα είναι ο άνεμος αλλαγής με την πρόσληψη του Ράφα Μπενίτεθ, των Κοτσόλη – Κορόνα και τη συνεργασία του Γιάννη Αλαφούζου με τον Φράνκο Μπαλντίνι. Όμως ο Μπενίτεθ έχει πια να κολλήσει ένα επιπλέον ραγισμένο γυαλί εκτός από τα πάμπολλα στην ομάδα του. Αυτό της σχέσης οπαδών – ομάδας, το οποίο τουλάχιστον μέχρι και το ματς στη Λάρισα φαινόταν να διατηρεί τις συγκολλητικές ουσίες της. Ο φίλος του Παναθηναϊκού είναι συνειδητοποιημένος και σε καμία περίπτωση αιθεροβάμων. Ξέρει ότι εφέτος η χρονιά είναι μεταβατική. Ξέρει ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι «προηγούμενοι», ασφαλώς και ο Αλαφούζος που επέτρεψε σε ένα ρόστερ που κοστίζει 30 εκατομμύρια να παρουσιάζει αυτή την αποκαρδιωτική εικόνα. Δεν απαιτούν «τρέλες». Εχουν δει αυτόν τον Παναθηναϊκό να «συνθλίβει» για ένα ημίχρονο τον ΠΑΟΚ, να «γυρίζει» με δέκα παίκτες από 0-2 το ματς με την ΑΕΚ, να ισοφαρίζεται στο 92’ από τον Ολυμπιακό.

Γι’ αυτό και απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια και από τους παίκτες και από τον Μπενίτεθ, o οποίος κάποια στιγμή σύντομα θα αφήσει στην άκρη την «ασπίδα» που σωστά χρησιμοποιεί αυτή την περίοδο για τους παίκτες του και θα πάρει αποφάσεις που θα στενοχωρήσουν κάποιους, αλλά θα ωφελήσουν τον Παναθηναϊκό. Ισως και για περισσότερους από το αναμενόμενο παίκτες αν οι τεχνικοί διευθυντές τα καταφέρουν στο δύσκολο έργο του χωρισμού.