Φώτης Πλιάκος

Ηρθε -στο καπάκι- προχθές και το 0-4 της Ομόνοιας επί της Αράζ για να… δέσει το γλυκό.

Το μέγεθος της αποτυχίας του αποκλεισμού -που ούτως ή άλλως ήταν μεγάλο από μόνο του- διογκώθηκε, οπότε ταυτοχρόνως ενισχύθηκε και η δυσαρέσκεια-απολύτως δικαιολογημένη- στις τάξεις των φίλων της ομάδας.

Πολύ πιο έτοιμη και πιο συμπαγής ομάδα η Ομόνοια, συγκριτικά με τον Αρη, κατάφερε να κάνει αυτό που δεν μπόρεσαν οι «κιτρινόμαυροι»: να καθαρίσει την πρόκριση από το πρώτο ματς στο Μπακού.

Πέραν από την πολύ καλή δουλειά που έκανε ο κόουτς Χένινγκ Μπεργκ -για τον οποίο πραγματικά απορώ γιατί δεν έχει ενδιαφερθεί ποτέ κάποια ελληνική ομάδα- οι Κύπριοι είχαν όλες τι επιμέρους λεπτομέρειες με το μέρος τους: από την Αράζ έλειπε ο καλύτερός της στόπερ, ο Βραζιλιάνος Ιγκόρ Ριμπέιρο που αποβλήθηκε στο «Βικελίδης» και στη θέση του έπαιξε ο Ισούφ Πάρο από την Μπουρκίνα Φάσο που ήταν τόσο κακός που έγινε αλλαγή στο ημίχρονο, ενώ ο κορυφαίος επιθετικός της, ο Γάλλος Τσάρλες Μπολί, που έκανε τεράστια ζημιά στα παιχνίδια με τον Αρη, τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε αναγκαστικώς στο 25ο λεπτό.

Σχεδόν νομοτελειακά οι λεπτομέρειες πάνε πάντα με αυτόν που έχει την καλύτερη δυνατή προετοιμασία από τη δική του πλευρά.

Ο Αρης πήγε «ξυπόλητος» στα δύο ματς με την Αράζ οπότε τώρα ζει το δικό του «μαρτύριο της σταγόνας» μέχρι να ξεκινήσει το πρωτάθλημα σε δύο εβδομάδες.

Πώς υποτίθεται ότι λειτουργούσε το «μαρτύριο της σταγόνας», το οποίο οι δυτικοί το έχουν χρεώσει στους Κινέζους;

Αρχικά ο βασανιζόμενος δένονταν έτσι ώστε να μην μπορεί να κινηθεί.

Μια σταγόνα νερού έπεφτε, σε σταθερό ρυθμό, πάνω στο ίδιο σημείο του κεφαλιού του (συνήθως στο μέτωπο).

Σε πρώτη φάση η αίσθηση ήταν απλώς ενοχλητική.

Μετά από ώρες ή μέρες, η συνεχής, μονότονη επαφή προκαλούσε έντονη ψυχολογική πίεση και στη συνέχεια πόνο που έφτανε στα όρια της τρέλας.

Ο συνδυασμός έλλειψης ύπνου, ακινησίας και προσμονής της επόμενης σταγόνας έκανε το βασανιστήριο ψυχολογικά εξουθενωτικό.

Πάνω κάτω αυτή είναι η τρέχουσα ψυχολογική κατάσταση και των οπαδών του Αρη μετά τις συνεχόμενες αποτυχίες στα καλοκαιρινά, ευρωπαϊκά προκριματικά.

Παρόλα αυτά εξακολουθώ να πιστεύω πως η ομάδα έχει τις δυνατότητες να δείξει καλό πρόσωπο στο πρωτάθλημα.

Ουσιαστικά ακόμη δεν έχουμε δει τους Πέρεθ, Δώνη, Σούντμπεργκ, Μισεχουί και Καντεβέρε – πέντε παίκτες που μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο παιχνιδιού των «κιτρινόμαυρων».

Επίσης αναμένεται να αποκτηθούν τουλάχιστον άλλοι δύο ποδοσφαιριστές για να ολοκληρωθεί το ρόστερ: ένας μέσος κι ένας αριστερός εξτρέμ.

Προσωπικά πιστεύω πως θα ήταν χρησιμότερο να γίνουν δύο μεταγραφές στα χαφ -εκεί θεωρώ πως λείπει η σύνθεση τεχνικών χαρακτηριστικών.

Η θέση του αριστερού εξτρέμ μπορεί να καλυφθεί εκ των έσω - ακόμη και με την μετατόπιση του Μεντίλ εκεί.

Στα χαφ όμως πρέπει να προστεθούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όπως η ταχύτητα, η εκρηκτικότητα και οι εντάσεις.

Βαριά κορμιά όπως ο Ράτσιτς και ο Γένσεν θα χρειαστούν, πέραν των προπονήσεων, τουλάχιστον 4-5 επίσημα παιχνίδια για να βρουν ρυθμό. Οπερ, για να παρουσιαστεί απόλυτα έτοιμος ο Αρης στη Super League θα χρειαστεί παίκτες στο κέντρο.

Παρεμπιπτόντως, ο Ράτσιτς μπορεί να μην έχει ενθουσιάσει με τη μέχρι στιγμής παρουσία του αλλά πνευματικά μου δίνει την εντύπωση πως το ΄χει.

Για τον Γένσεν δεν μπορώ να πω το ίδιο καθώς με απογοήτευσε τόσο σε επίπεδο σωματικής ετοιμότητας όσο και στο… μεντάλιτι –όπως θα έλεγε και μια ψυχή. Προφανώς όμως έχει πολύ χρόνο μπροστά του ο Φινλανδός για να μας αλλάξει την αρχική εντύπωση.

Το ίδιο ισχύει για όλη την ομάδα εφόσον δουλέψει με σοβαρότατα τόσο εντός αλλά και εκτός γηπέδου.