Ελίζα Βόζεμπεργκ

Όμως μαζί με το θρήνο για τα θύματα της θεομηνίας στη Μάνδρα και τη Νέα Πέραμο, η κατάσταση που επικρατεί στο Πολυτεχνείο μας κάνει να θρηνούμε και για κάτι ακόμη. Για το κατάντημα των ελληνικών ΑΕΙ, που κάποιοι έχουν βαλθεί να τα μετατρέψουν από κέντρα Παιδείας και Αριστείας σε κέντρα Ανομίας.
 
Αυτό που συνέβη στο Πολυτεχνείο ξεπερνά κάθε φαντασία. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, μερικές δεκάδες “αντιεξουσιαστές”, αρκετοί από τους οποίους προέρχονται από χώρες της Κεντρικής Ευρώπης και την Αλβανία, προχώρησαν σε κατάληψή του. Οι αντιεξουσιαστές αρχικά δεν επέτρεψαν την είσοδο των πολιτικών νεολαιών στο ΕΜΠ και απηύθυναν κάλεσμα για συνέλευση προκειμένου, όπως έγραψαν στο Διαδίκτυο, «να στελεχώσουμε το εγχείρημα, να κάνουμε την εξέγερση πράξη και να συγκρουστούμε με τις αστυνομικές δυνάμεις».
 
Σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα θα είχε ζητηθεί αμέσως από τις πρυτανικές αρχές εισαγγελική παρέμβαση, θα είχε παρέμβει η Αστυνομία και δε θα συζητούσαμε καν το γεγονός. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα, όχι όμως και στην Ελλάδα.

Εδώ χρειάστηκαν 24 ώρες και διαβουλεύσεις μεταξύ ομάδων του αντιεξουσιαστικού χώρου προκειμένου να ανοίξει το Πολυτεχνείο, με την ΕΛΑΣ σε ρόλο παρατηρητή. Το πώς τελικά άνοιξε το Πολυτεχνείο αρκεί για να βγάλει κανείς τα συμπεράσματα του. 300 άτομα συνεδρίασαν στην πλατεία Εξαρχείων έφτασαν στο Πολυτεχνείο έχοντας μαζί τους ακόμα και ρόπαλα για να διαπραγματευθούν με την άλλη ομάδα αντιεξουσιαστών που πραγματοποιούσαν την κατάληψη.
 
Εδώ ο υπουργός Παιδείας μπορεί και να θεωρεί τους καταληψίες μέρος του “ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος”. Και γιατί όχι; Όταν η ίδια η Επιτροπή Εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου ανακοινώνει ότι “η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί πρέπει να λυθεί με πολιτικούς όρους και στη βάση του νοήματος τους εξέγερσης του Νοέμβρη, και όχι με μέσα καταστολής”, αποτυπώνοντας καθώς φαίνεται και τη θέση της ηγεσίας του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, τι μπορεί να υποθέσει κανείς;

 
Μια εύλογη σκέψη είναι ότι η υπονόμευση του εορτασμού του Πολυτεχνείου από “αντιεξουσιαστές” βολεύει φέτος την κυβέρνηση, γι' αυτό όχι απλώς δε θα φροντίσει να απομακρυνθούν, αλλά θα τους αφήσει εκεί να καταστρέφουν ανενόχλητοι τη δημόσια περιουσία όσο θέλουν. Γιατί βολεύει φέτος; Πολύ απλά, διότι μετά το ταξίδι του κ. Τσίπρα στις ΗΠΑ και αυτά που είπε για τον κ. Τραμπ, η πορεία κανονικά φέτος δε θα έπρεπε να ξεκινήσει από το Πολυτεχνείο και να καταλήξει στην αμερικανική προεσβεία, αλλά αντίθετα, να ξεκινήσει από την αμερικανική πρεσβεία και να καταλήξει στο Πολυτεχνείο! Αντί λοιπόν να αποτελέσει η επέτειος μια αφορμή για την ανάδειξη της φιλοαμερικανικής “κωλοτούμπας” του πρωθυπουργού και των συντρόφων του - που έλιωναν παπούτσια τόσα χρόνια στις πορείες προς την αμερικανική πρεσβεία - είναι ίσως καλύτερα να μην εορταστεί καθόλου, γιατί δεν το επιτρέπουν μερικές δεκάδες “αντιεξουσιαστές”.
 
Το γεγονός όμως ότι φέτος ίσως ζούσαμε την μοναδική χρονιά από τη χούντα που δε θα γιορταζόταν η επέτειος, δεν είναι ο μόνος λόγος για να θρηνούμε το χάλι μας. Ακόμη πιο σοβαρό είναι το γεγονός ότι αυτό που συμβαίνει στο ιστορικό κτήριο του Πολυτεχνείο προκαλεί ντροπή σε κάθε δημοκρατικό πολίτη αυτού του τόπου. Ένας χώρος που έχει συνδεθεί με τη δυναμική αντίδραση της νεολαίας κατά της δικτατορίας, έγινε έρμαιο Ευρωπαίων χούλιγκανς και άντρο ανομίας με την ανοχή – συνενοχή κυβέρνησης και πρυτανικών αρχών.
 
Η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο. Το αντιλαμβάνεται η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών και το γνωρίζει καλά και η κυβέρνηση. Ο λόγος που δεν παρεμβαίνει είναι καθαρά “εσωτερικός”. Είναι ό ίδιος λόγος για τον οποίο οι υπουργοί μπορεί να σχολιάζουν αρνητικά την απόφαση για τη μη αποφυλάκιση της Ηριάνας, αλλά αρνούνται να σχολιάσουν την απόφαση για την άδεια στον Κουφοντίνα. Είναι ό ίδιος λόγος για τον οποίο ο πρόεδρος της Βουλής μεσολαβεί για να αφεθούν ελεύθερα μέλη του Ρουβίκωνα. Είναι ό ίδιος λόγος για τον οποίο εξακολουθεί να υπάρχει το άβατο στα Εξάρχεια...
 
Όλοι ξέρουν, αλλά κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Όμως δεν πάει άλλο. Αυτή δεν είναι Δημοκρατία! Φτάνει πια!