Δημήτρης Δανίκας

Ανοίγουν τα σχολεία, κλείνουν τα σχολεία. Click away και μετά No click away. Το ίδιο και με τις εκκλησίες. Το ίδιο παντού. Ζάλη, ναυτία, παραλογισμός. Επιτέλους, πάρτε μια απόφαση! Οριστική και τελειωμένη.

Μπας και ο πρωθυπουργός κάνει πλάκα; Μπας και δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει; Τόσο άσχετος; Τόσο ανίκανος; Για να δούμε...

Να μας καταστρέψει. Να βάλει λουκέτο σε όλους τους μικρομεσαίους. Να ανοίξει τον δρόμο στις πολυεθνικές. Να μας κλειδώσει στα σπίτια μας. Να εργαζόμαστε από τα σπίτια. Να μειωθούν τα μεροκάματα. Να επέλθει εργασιακός Μεσαίωνας. Να πάει σε εκλογές. Να τον ψηφίσουν οι κατεστραμμένοι μικρομεσαίοι και οι εργαζόμενοι της πεντάρας. Είναι τρελό. Δεν βγαίνει. Με τίποτα. Εκτός κι αν ο ίδιος είναι αυτοκαταστροφικός. Και αυτοκτονικός. Τότε;

Είναι απλό. Η ισορροπία του τρόμου. Η τραμπάλα ανάμεσα στην οικονομία και την πανδημία. Το click away ήταν μια κάποια λύση. Από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα. Ταυτόχρονα, με το μισό άνοιγμα της πόρτας, να σου ο ιός!

Ρίξτε μια ματιά στις διπλανές ευρωπαϊκές χώρες. Τα ίδια και χειρότερα. Παντού. Ανοίγουν. Μετά τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται. Στο τέλος πάλι όλα κλείνουν. Επομένως, είτε όλοι οι Ευρωπαίοι είναι αυτοκαταστροφικοί, είτε και αυτοί προσπαθούν να ισορροπήσουν πάνω στην τραμπάλα του τρόμου.

Υπάρχει λύση και είναι κινεζική. Τα κλείνω όλα για όσο διάστημα χρειαστεί. Μέχρι να απαλλαγώ οριστικά από αυτή την ανεξέλεγκτη επέλαση τη θανατερή. Μάλιστα τους παραβάτες θα τους πιάνω με την απόχη. Κι αν χρειαστεί, θα τους φυλακίζω. Με συνοπτικές διαδικασίες. Ολοι μέσα. Επί 24ώρου βάσεως.

Δύο πράγματα απαιτούνται για την επιτυχία ενός τέτοιου σχεδίου ολοκληρωτικού εγκλεισμού. Το πρώτο, καθεστώς αυταρχικό και δικτατορικό. Είσαι παραβάτης; Πυροβολώ! Το δεύτερο, ένα ταμείο τόσο δυνατό, τόσο γεμάτο και τόσο παραγωγικό όπως το κινεζικό το τρομερό.

Επομένως; Η ευρωπαϊκή τραμπάλα του τρόμου έχει να κάνει με δημοκρατία, ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα. Θα τολμούσε κάποιος βουδιστής μοναχός Κινέζος να ευλογήσει τα νερά του Αιγίου, όπως έγινε εδώ με τον Αμβρόσιο και τον Ιερώνυμο; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους. Θα τους εξαφάνιζαν. Πριν καν πλησιάσουν στη θάλασσα.

Πάμε τώρα στα εμβόλια. Το παράδειγμα του Ισραήλ. Μέχρι τέλους Ιανουαρίου θα έχει εμβολιαστεί το 20% του πληθυσμού. Μέχρι τον Ιούνιο θα τον έχουν εξοντώσει. Τότε κι εμείς να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ισραήλ.

Εμείς είμαστε μέρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι δόσεις του εμβολίου είναι αποτέλεσμα κεντρικών συμφωνιών. Το πράσινο φως ανάβει από τον αρμόδιο κεντρικό οργανισμό φαρμάκων. Η γραφειοκρατία είναι πρωτοφανής. Οι διαπραγματεύσεις κατέληξαν σε αστοχίες και λανθασμένες επιλογές. Η Γαλλία προμηθεύτηκε, στην αρχή, μικρότερες ποσότητες από την Ελλάδα τη μικρή. Ο γερμανικός Τύπος έχει βάλει στο στόχαστρο την Ανγκελα Μέρκελ. Και στο τέλος το τίμημα το πληρώνουν οι λαοί.

Οποιος πρωθυπουργός. Από οποιαδήποτε παράταξη. Τι θα έκανε ακριβώς; Θα έκοβε τον ομφάλιο λώρο τον ευρωπαϊκό; Και γιατί ο Κυριάκος στην αρχή ήταν τόσο αισιόδοξος για περισσότερες δόσεις και για ταχύτερο εμβολιασμό; Ωραία. Εγώ λέω πως όλα αυτά τα έκανε έτσι, για να καλλιεργήσει ελπίδες και για να αποσπάσει περισσότερους οπαδούς. Μα, κι αυτό είναι τρελό. Αν γνωρίζεις ότι οι ποσότητες είναι απογοητευτικές, τότε εντελώς παρανοϊκό από τη μια να καλλιεργείς αισιοδοξία και από την άλλη να διαψεύδεσαι παταγωδώς και οικτρώς.

Και για να καταλήξω. Φάγαμε τον γάιδαρο, έμεινε η ουρά. Η στοιχειώδης λογική λέει το εξής: υπομονή, πειθαρχία, αλληλεγγύη και αισιοδοξία. Με όπλο την επιστήμη όπου να ’ναι θα νικήσουμε τον εχθρό!