Άννα Παναγιωταρέα

Ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, από το λιμανάκι του Καστελόριζου, μας ανακοίνωσε «...είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως (σ.σ.: κρατήστε το “επισήμως”) από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης». Ηταν ο πρόλογος της τραγωδίας που ο πρωταγωνιστής της, ως άγγελος εξάγγελος, απήγγειλε. Εναν μήνα νωρίτερα, ο Ολι Ρεν, επίτροπος Οικονομικών της Ε.Ε., μας είχε ευχηθεί στα ελληνικά «Καλό κουράγκιο», γνωρίζοντας τα επερχόμενα δεινά μας.

Ο τότε επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο κραταιός Ντομινίκ Στρος-Καν, είχε έρθει στην Αθήνα 16 ημέρες νωρίτερα (7 Απριλίου 2010) να συμβουλεύσει τον Παπανδρέου «να απαιτήσει κούρεμα του χρέους, το οποίο ο ίδιος θα υπεστήριζε σθεναρά». Η Ελλάδα δεν θα δανειζόταν 110 δισ. ευρώ, αλλά πολύ λιγότερα. Η απάντηση γράφεται στα απόρρητα πρακτικά του Δ.Σ. του ΔΝΤ τη 10η Μαΐου 2010: «Η αναδιάρθρωση του χρέους απορρίφθηκε από τις ελληνικές αρχές».

Ο Παπανδρέου τώρα περιφέρεται ως «σωτήρ της Ελλάδος»! Θράσος χρειάζεται να δηλώνει: «Το Καστελόριζο ήταν σύμβολο αλλαγής. Οχι κρίσης»! Μα δεν κατάλαβε τίποτε ο χριστιανός; Το Καστελόριζο συνδέθηκε με τους χειρότερους εφιάλτες των μνημονίων. Ωστόσο, δεν ξορκίζουμε τους εφιάλτες μας με ευχολόγια. Ούτε με ξαναδιάβασμα της Ιστορίας καταπώς βολεύει. Αλλά με το να ΜΗΝ εφησυχάζουμε: Να μη χρειαστεί επερχόμενη γενιά να ζήσει την «ηθική» τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ: Παρέδωσε τα πάντα στην τρόικα βαφτίζοντάς τη «θεσμούς»!

Οι διάδοχοι των πολυώνυμων κομμάτων του γεννήτορος Τσίπρα, αλλά και ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ νομίζουν ότι σβήνονται μνήμες της απόλυτης στέρησης, των κατεβασμένων τραπεζικών ρολών, της ανέχειας, της ανεργίας; Θεωρούν ότι οι εγχώριοι λωτοφάγοι είναι περισσότεροι από τους έχοντες μνήμη, κυρίως κρίση; Μήπως στις δημοσκοπήσεις καταγράφεται ανάλογη εικόνα; Τα παράγωγα του ΣΥΡΙΖΑ εξαερώνονται. Το ΠΑΣΟΚ εζήλωσε δόξαν κάβουρα: Βήμα μπρος, δύο πίσω... Ωστόσο, ευκαιρίας δοθείσης -δίνεται συχνά-, η αντιπολίτευση επιδίδεται σε αήθεις λεκτικές υπερβασίες, όπου αισχρές εκφράσεις, λοιδορίες, σεξισμός νομιμοποιούνται από τα likes των κατ’ επάγγελμα μισούντων, επιδοκιμάζοντας κυνικότητα, άγνοια και θράσος των κομματικών εκπροσώπων. Στη σύγχρονη πολιτική ιστορία δεν ανιχνεύεται στα πρακτικά της Βουλής παρέμβαση αρχηγού κόμματος καθυβρίζων: «Δολοφόνοι, εγκληματίες, βιαστές, τα χέρια σας βαμμένα με αίμα...». Κανείς δεν υπερέβη τα εσκαμμένα αποκαλώντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας «κατ’ ευφημισμόν κύριο»! Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κώστας Τασούλας είναι, τωόντι, Κύριος. Με Κ κεφαλαίο. Ούτε δημοσιεύτηκε ποτέ προς πρωθυπουργό χυδαιότητα εφάμιλλη του «Μητσοτάκη γ....σαι»...

Από τον Ιούλιο του 2019, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδόθηκε στη ναυαγιαίρεση όχι μόνο της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας. Δεν ήταν μόνο παράγοντες των Βρυξελλών που χαρακτήριζαν τους Ελληνες «ψεύτες, τεμπέληδες, καταχραστές». Είχε προλάβει ο πρώην πρωθυπουργός Παπανδρέου, αφήνοντας τη Μέρκελ με το στόμα ανοιχτό. Η Ελλάδα πλέον πορεύεται χωρίς εφιάλτες μνημονίων, σκληρούς δημοσιονομικούς περιορισμούς, νέα ενεχυρίαση της περιουσίας της. Επαινείται ως ευρωπαϊκό πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης και πολιτικής σταθερότητας.

Τι είδους αντιπολίτευση ασκούν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Συριζόπουλα; Ελεεινολογούν, γαντζώνονται σε σκάνδαλα -υπαρκτά, ανύπαρκτα αδιακρίτως-, υπόσχονται λεφτόδενδρα, μιμνήσκονται ημερών αρχαίων «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» αξιολογώντας την πρόοδο ως «παταγώδη αποτυχία», εμποδίζοντας κάθε επένδυση. Ασκούν συστηματικά αγκιτάτσια επί κομματικών αμνημόνων, υποσχόμενοι ότι και μόνο η επιστροφή τους στη διακυβέρνηση εξασφαλίζει, διά μαγείας, «χρυσά κουτάλια». Το πάθος της εξουσίας δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν τι τίμημα πλήρωσε -και πληρώνει- η Ελλάδα από τα «αριστερά κατορθώματα».

Υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή στον πολίτη, όταν τα κόμματα που κυβέρνησαν «ξεχνούν» τα λάθη τους;

Στις εκλογές (Μάιος 2023) ο λεκτικός ακτιβισμός και η καταστροφολογία δεν απέδωσαν. Αλλά προστέθηκαν νέες ύβρεις: προδότες, χούντα, εθνική προδοσία. Μας έλειψε το... «γερμανοτσολιάδες». Τα ποσοστά της αντιπολίτευσης, παρ’ όλα αυτά, φυλλορροούν. Τι συνεισφέρουν υστερίες, κραυγές και θεατρινισμοί των νυν και άλλοτε ΣΥΡΙΖΑ; Ποιο όφελος προσπορίζεται ο Ανδρουλάκης από τον συμφυρμό του με τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν πρόεδρος Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, δεξί του χέρι, κρέμεται με σκοινί... ΟΠΕΚΕΠΕ; Το «αποτύχαμε» του Μητσοτάκη αποτυπώνει πρόθεση κάθαρσης του πελατειακού κράτους. Είχε υποσχεθεί την εξάλειψή του. Αλλά αυτό ζει, βασιλεύει και το κράτος κυριεύει. Ο Θουκυδίδης** διδάσκει: «...του δε πολέμου οι καιροί ου μενετοί». Αυτοί κτυπούν, τώρα, την πόρτα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η έκβαση του πολέμου δεν θα κριθεί πάνω από την κάλπη. Κρίνεται καθημερινά στην κοινωνία...

Σημειώσεις
* Κικέρωνος «Πρώτος και Δεύτερος κατά Κατιλίνα Λόγοι». Προς Σύγκλητο: «Ω καιροί, ω ήθη».
** Θουκυδίδου, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Α 142.