Διακοπές στη Ρόδο

Έφτασε η ώρα για τις καλοκαιρινές μας διακοπές και φέτος επιλέξαμε τη Ρόδο. Ένα από τα μεγαλύτερα κι ομορφότερα ελληνικά νησιά, που αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο. Συνδυάζει άρρηκτα το ιστορικό υπόβαθρο με τη θάλασσα , τη φυσική ομορφιά με αυτή των ανθρώπων, που είναι στην πλειοψηφία τους ευγενικοί και καλοσυνάτοι, έτοιμοι να βοηθήσουν τον κάθε ξένο να προσαρμοστεί το συντομότερο στην πραγματικότητα του τόπου.

Έφτασα στο αεροδρόμιο νωρίς το πρωί, κι από εκεί πήρα το λεωφορείο για το Μαντράκι και την Παλιά Πόλη. Από εδώ, το ιστορικό κέντρο της άλλοτε μεσαιωνικής πολιτείας, αρχίζει το περπάτημα στα λιθόστρωτα δρομάκια, όπου ευτυχώς δεν κυκλοφορούν τροχοφόρα. Αριστερά και δεξιά διακρίνω καλόγουστα μαγαζάκια με σουβενίρ, ταβέρνες, αλλά και fast-food, cafe-bar. Οι τουρίστες πεζοί, ξέγνοιαστοι, δεν διατρέχουν κανέναν κίνδυνο. Απολαμβάνουν τις διαδρομές ανάμεσα στα τείχη. Η αρχιτεκτονική της πόλης είναι πολύ ιδιαίτερη. Σε καλεί να χαθείς στα μονοπάτια και τα στενά της, να ταξιδέψεις για λίγο πίσω στο χρόνο και στην Ιστορία.

Το επόμενο πρωί ξεκίνησαν οι εξορμήσεις προς τη φύση, μακριά από το κέντρο, καθώς οι θερμοκρασίες ξεπέρασαν στους 35 βαθμούς Κελσίου. Οι ιαματικές πηγές τις Καλλιθέας με το πόσιμο νερό αποτέλεσαν την πρώτη στάση. Ακολούθως, η ξακουστή κοιλάδα με τις πεταλούδες, ένα σπάνιο δάσος, με καταρράκτες, δέντρα, καβουράκια και φυσικά πεταλούδες. Μία επίσκεψη στο Mojito Βeach bar στο Γεννάδι το απογευματάκι, ενώ το βραδάκι καταλήξαμε στην " Elli ", την παραλία της πόλης, που ήταν κατακλυσμένοι κυρίως από Άγγλους τουρίστες.

Το κάστρο του μεγάλου Μαγγίστρου, το Αρχαιολογικό Μουσείο και ο καθεδρικός της, αποτελούν τα πιο γνωστά τοπόσημα της παλιάς πόλης. Αν δεν τα γυρίσεις και δεν τα περπατήσεις, είναι σαν μην έχεις επισκεφτεί το νησί. Μια πόλη, που σου θυμίζει έντονα το πέρασμα των Ενετών και των Ιταλών, που σφράγισαν με την παρουσία τους ολάκερο το νησί. Είναι αξιοσημείωτο δε, πως τα περισσότερα μνημεία έχουν διατηρηθεί με τη διαρκή φροντίδα των ειδικών, -και τώρα και παλαιότερα- σε αντίθεση για παράδειγμα με τη Θεσσαλονίκη, που ο αρχιτεκτονικός της πλούτος της έχει θαφτεί ή θυσιάστηκε στον βωμό της μαζικής αστικοποίησης.





Επόμενο road trip για την αρχαία πρωτεύουσα της Λίνδου. Γνωστή στους τουρίστες περισσότερο για τις δύο παραλίες της, με καλύτερη αυτήν του Αγίου Παύλου, ενώ το απογευματάκι ανηφορίσαμε ως την Ακρόπολη της Λίνδου, η οποία έχει απίστευτη θέα. Και στην επιστροφή, υπερβάλαμε εαυτόν κι ανεβήκαμε άλλα 300 σκαλοπάτια, μέχρι να συναντήσουμε την Παναγία την Τσαμπίκα. Προσκύνημα, λίγο λαδάκι, ευλογία κι επιστροφή στη βάση. Το βράδυ το πρόγραμμα είχε Coctail. Τόσο το “Macao”, όσο και το “Alter Ergo”, ιδανικοί προορισμοί, για νέους κι όχι μόνο. 



Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε επίσης η αγορά της πόλης. Πολυκαταστήματα, μάρκες, φίρμες, δεν έλειπε τίποτα, σαν να ήμαστε σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο. Οι τουρίστες, αλλά κι οι Έλληνες, ντόπιοι και μη εκμεταλλεύτηκαν τη συγκυρία των εκπτώσεων κι έκαναν τις πρώτες αγορές τους. Φαγητό ... στο εξαιρετικό " Μπαχάρ " με συνταγές από την πόλη, αλλά και στην παραδοσιακή ταβέρνα, " Κούκος ".

Η τελευταία ημέρα είχε περιπέτεια. Στόχος το μακρινό Πρασονήσι, δύο ώρες μακριά από το σημείο εκκίνησης. Η ομορφιά σε όλο της το μεγαλείο. Δίχως bar, χωρίς ξαπλώστρες, μονάχα άμμος και παραλία. Μοναδική όαση οι surfer, που έσχιζαν τη θάλασσα με τις σανίδες τους. Είναι εμπειρία ζωής η επίσκεψη σε αυτό το μέρος που θυμίζει ...Ειρηνικό. Στην επιστροφή, δεν θα μπορούσαμε να μην σταματήσουμε στη θρυλική παραλία, Άντονι Κουίν, κάπου ανάμεσα σε Φαληράκι και Καλλιθέα. Πλήθος κόσμου κι εκεί. Μετά βίας βρήκαμε να κάτσουμε για λίγο και να απολαύσουμε τα κρυστάλλινα νερά.



Κάπου εδώ το υπέροχο ταξίδι μας τελειώνει. Οι στιγμές θα μείνουν γερά χαραγμένες στην μνήμη μέχρι το επόμενο ή μάλλον για μία ζωή ...