Πισώπλατα «μαχαιρώματα» στην «αυλή» της Χρυσής Αυγής

Βυζαντινισμοί, πισώπλατα «μαχαιρώματα» και υπόγεια παιχνίδια εξουσίας φαίνεται να εξελίσσονται στο εσωτερικό της Χρυσής Αυγής, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των στελεχών της να εμφανιστούν ενωμένοι.

Σύμφωνα με πληροφορίες, παράλληλα με τη γραμμή που επιχειρεί να δώσει ο αρχηγός του ακροδεξιού μορφώματος από το κελί του Κορυδαλλού, λειτουργούν «παράκεντρα», που έχουν στήσει επίδοξοι διεκδικητές του «δαχτυλιδιού» και οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλουν τη δική τους στρατηγική.

Το γεγονός αυτό έχει διαταράξει τις σχέσεις των μελών του ηγετικού πυρήνα, κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα και από τη συμπεριφορά που είχαν κατά την «επανένωσή» τους στη Βουλή για τη συζήτηση των αιτήσεων άρσης ασυλίας. 

Είναι ενδεικτικό ότι, όταν ο κ. Ηλίας Κασιδιάρης αντίκρισε τον αρχηγό του, έσπευσε να τον αγκαλιάσει, αλλά ο δεύτερος, χωρίς διακριτικότητα, τραβήχτηκε. Με επιμονή όμως ο φερόμενος ως «υπαρχηγός» -γνωρίζοντας άλλωστε ότι παραμονεύει ο φωτογραφικός φακός- κατάφερε να τον ασπαστεί. Κίνηση που παρατηρητές χαρακτήρισαν ως «φιλί του Ιούδα».

Υπό κανονικές συνθήκες το παραπάνω στιγμιότυπο δεν θα αποτελούσε είδηση. Γίνεται όμως ενδεικτικό, καθώς επιβεβαιώνει τις ελάχιστες ακριτομυθίες που προέρχονται από τα γραφεία του κόμματος στον πρώτο όροφο της Βουλής. Ψιθυριστές πληροφορίες που διακινούνται με φειδώ και προσεκτικά υπό το φόβο των συνεπειών.

Πληροφορίες, που θέλουν τον κ. Κασιδιάρη να λέει πίσω από τις κλειστές πόρτες πως «εγώ είμαι το κόμμα», την ώρα που ο αρχηγός του βρίσκεται έγκλειστος στον Κορυδαλλό. Οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι το ρήγμα μεταξύ Μιχαλολιάκου και Κασιδιάρη «βαθαίνει» συνεχώς, καθώς ο δεύτερος επιδιώκει την πλήρη αυτονόμησή του.

Επικαλούνται το ψηφοδέλτιο για τη διεκδίκηση του Δήμου Αθηναίων, λέγοντας ότι οι όλοι οι υποψήφιοι ήταν δικές του επιλογές και «κατώτερης στάθμης στελέχη, ώστε να μπορεί να τους χειραγωγεί».
 
Είναι, δε, χαρακτηριστικό πως η κυρία Ουρανία Μιχαλολιάκου, περιμένοντας τον πατέρα της στους διαδρόμους του Κοινοβουλίου, ακούστηκε να λέει, «να και η μουσίτσα», όταν εμφανίστηκε ο κ. Κασιδιάρης.

Αξιοπρόσεκτη ήταν και η «υποτονική» παρουσία των Κασιδιάρη - Παναγιώταρου στην επεισοδιακή συνεδρίαση της Βουλής. Αντί να πρωταγωνιστούν, ως συνήθως, στις χυδαίες επιθέσεις, άφησαν το οργανωτικό κομμάτι σε άλλους και οι ίδιοι περιορίστηκαν σε ρόλο παρατηρητή.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί το απόσπασμα άρθρου του κ. Μιχαλολιάκου που δημοσιεύτηκε μια ημέρα μετά τις ευρωεκλογές, με τίτλο «μια άλλη άποψη για τις εκλογές».

Το επίμαχο σημείο αναφέρει: «Επανέρχομαι εις τα της Χρυσής Αυγής. Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες, Σίγουρα επιτύχαμε μία Νίκη, αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν έλειψαν τα φαινόμενα παλαιοκομματισμού, πολιτικαντισμού, φαινόμενα, τα οποία χαρακτηρίζουν ένα αστικό και όχι επαναστατικό κόμμα. Αυτό θέλετε για την Χρυσή Αυγή; Εγώ ΟΧΙ! Και να ξέρετε πως ο μεγαλύτερος εχθρός του Κινήματός μας είναι όλοι αυτοί που λένε «ν’ αλλάξουμε»...».

Ποιος όμως είναι ο πραγματικός αποδέκτης του μηνύματος που επιθυμεί να μετατρέψει τη Χρυσή Αυγή από «Χαμάς» -όπως την οραματίζεται ο κ. Μιχαλολιάκος- σε αστικό κόμμα; Οι περισσότεροι εκτιμούν ότι το μήνυμα αφορά τον κ. Κασιδιάρη. Ο ισχυρισμός τους βασίζεται στην αλλαγή συμπεριφοράς του από την ημέρα που προφυλακίστηκε η ηγεσία του κόμματος.

Εκτιμούν πως «το άλλοτε πνευματικό παιδί του κ. Μιχαλολιάκου» επιχειρεί να υλοποιήσει τις δικές του φιλοδοξίες, πολλές από τις οποίες έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του αρχηγού.

Οι ίδιοι ισχυρισμοί αναφέρουν μάλιστα ότι ο κ. Κασιδιάρης στοχεύει σε «μυστικές συμφωνίες», προκειμένου να διασωθούν όσοι βρίσκονται εκτός φυλακής και να «θυσιαστούν» όσοι ήδη είναι έγκλειστοι.

Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι οι σχέσεις εμπιστοσύνης των δύο ανδρών δεν έχουν διαρραγεί και πως το μήνυμα απευθύνεται σε κατώτερα στελέχη που εντάχθηκαν στους κόλπους του ακροδεξιού μορφώματος τα τελευταία χρόνια.

Στηρίζουν, δε, τη συγκεκριμένη άποψη λέγοντας ότι «η ΧΑ ήταν "κλειστό κλαμπ" που δεν δεχόταν νέα μέλη, προκειμένου να ελέγχει απόλυτα τους ανθρώπους της και ξαφνικά μετατράπηκε σε "ελεύθερο κάμπινγκ", μαζεύοντας ετερόκλητους οπαδούς».

Ο μοναχικός δρόμος του Παππά

Πέραν των παραπάνω, ευδιάκριτη ήταν επίσης και η στάση του κ. Χρήστου Παππά, όταν γύρω του οι «συναγωνιστές» του είχαν ανέβει στα έδρανα και ούρλιαζαν, βρίζοντας τους πάντες και ο ίδιος καθόταν συνοφρυωμένος στη θέση του.

Λίγο μετά ανέβηκε στο βήμα της Ολομέλειας και εκτός των επιπόλαιων καταγγελιών κατέθεσε παλαιότερη αρθρογραφία, στην οποία δήλωνε ότι είναι κατά της βίας! Ίσως απλά να επιχειρούσε να διαχωρίσει τη θέση του από εγκληματικές ενέργειες. Ενδεχομένως όμως να σημείωνε και τις διαφορετικές τάσεις που επικρατούν στο κόμμα.