Κομπλέ... με το πάτημα ενός κουμπιού

Ή όπως λέγαμε και στο λύκειο, "κομπλεδούρα". Γυρνάμε από τη δουλειά και μας σφίγγει η ζώνη του παντελονιού από το περπάτημα, ή το αναγκαστικό καθισιό. "Ρίχνουμε άγκυρα" στον καναπέ ή στην καρέκλα και ανάβουμε την τηλεόραση.

Τα ίδια και τα ίδια, ειδήσεις, κακός χαμός, σειρές που θα μπορούσαμε να γράψουμε, πια, το σενάριο από μνήμης. Βαρετά. Οτιδήποτε άλλο από πλήρεις. Το ταίρι γκρινιάζει δικαιολογημένα αφού το internet δεν έχει σήμα, ή αργεί, ή μας το κλέβουν οι γείτονες, ή βάρεσε άκυρο, και αυτή η καινούρια εταιρία διαδικτύου δεν έχει υποστήριξη. Τσαντίλα, αγανάκτηση, το ματς που ήθελες να δεις δεν το έχεις πουθενά, και δεν έχεις και Internet για να περάσεις την ώρα σου μέσω του tablet.



Η άλλη όψη του νομίσματος; Παίρνεις τηλέφωνο, δίνεις 39.80 ευρώ το μήνα, σου φέρνουν μία ολοκαίνουρια και γυαλιστερή δορυφορική κεραία, βάζεις και το Internet και...Γυρνάς σπίτι από τη δουλειά, βάζεις τη φόρμα ή το χαλαρό παντελόνι, παίρνεις αγκαλιά τον δικό σου ή τη δική σου, ανάβετε την τηλεόραση και πατάς το κουμπάκι του

OTE TV.

Στα δάχτυλά σου, ένας κόσμος από επιλογές. Κοιτάς τις live μεταδόσεις αθλητικών. Σου ρίχνει μια στραβή ματιά. Την κοιτάς και το αλλάζεις. Πετυχαίνεις ξένη σειρά, από αυτές τις 100 το χρόνο, αλλά είναι κάτι ξενέρωτες που μιλάνε για τα "δικά τους". Την κοιτάς στραβά, σου χαμογελάει... Το αφήνεις λίγο και βλέπεις Youtube στο tablet. Σηματάκι καμπάνα το Internet. Σου έρχεται ειδοποίηση πως ξεκινάει η πρεμιέρα εκείνης της ταινίας που δεν πρόλαβες να δεις στα σινεμά. Mία από τις 500. Αλλάζεις κανάλι, γίνεσαι το μισό μιας αγκαλιάς, (κρύο, καιρός για δύο), και πραγματικά είσαι κομπλέ.

Είτε πρόκειται για ντοκυμαντέρ, είτε για παιδικά για τον μπόμπιρα που θέλει να σου κάνει παρέα με τον πρωινό καφέ το Σάββατο, όλα βρίσκονται στο OTE TV.