Γιώργος Δ. Ανδρέου

 Δέσποσε   η υπερδεκαετής   οικονομική κρίση που τα  απόνερά  εξακολουθούν να  επηρεάζουν τη διαχείριση των οικονομικών. Η χώρα βρίσκεται  υπό  «Ευρωπαϊκή επιτήρηση» για την αποφυγή  επανάληψης των λαθών που οδήγησαν στην κρίση και για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε όσα χρειάστηκε να μας δανείσουν οι εταίροι  για να μην πτωχεύσουμε. Νωπές ακόμα  οι  συνέπειες  στην πραγματική   ζωή.    

     Η οικονομική κρίση και οι πολιτικές επιλογές για τη διαχείρισή της   δίδαξαν τους πολίτες θετικά κι αρνητικά.  Το δείχνει η κινητικότητα  των ψηφοφόρων, ειδικά  στις τελευταίες  εκλογικές αναμετρήσεις. Η πλειοψηφία  έχει κατανοήσει τα αίτια της κρίσης, την εύθραυστη ισορροπία,  τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Δεν παρασύρεται εύκολα  από υποσχέσεις  και ευχολόγια,  πολιτεύεται προσεκτικότερα, χωρίς προκαταλήψεις.  

      Κρίσιμη σήμερα παράμετρος  είναι το Πασόκ. Ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις και τη ρευστοποίηση του πολιτικού (παρα)μορφώματος που αποτέλεσε ο ετερόκλητος κομματικός σχηματισμός Σύριζα. 

     Αν   θα κινηθεί στις ράγες   της   ρεαλιστικής προσέγγισης των πραγμάτων, όπως έκανε τα χρόνια μετά το 2010, βάζοντας πλάτη για τη σωτηρία της χώρας,  ή θα αλλάξει ρότα επιστρέφοντας στην  προσφιλή του  συνθηματολογία από τα παλιά. Αξιωματική αντιπολίτευση πλέον  και θεωρητικά εν δυνάμει μελλοντική κυβέρνηση καλείται στο εξής να πείσει  ότι αποτελεί  σοβαρή εναλλακτική πρόταση εξουσίας και έχει κατανοήσει βασικά δεδομένα:

• Την κατάσταση, την πορεία και τις δυνατότητες της χώρας.
• Τα αληθή αίτια, τη διάρκεια και  τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και   τις υποχρεώσεις της,   διαχρονικά.

   Τα τελευταία  χρόνια στο Πασόκ για να περιορίσουν   τη μαζική μετανάστευση ψηφοφόρων – δεξιά προς τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη κι αριστερά προς το λαϊκισμό του Τσίπρα – διατύπωσαν και οχυρώθηκαν πίσω από τη απλοϊκή θεωρία της αποκλειστικής ευθύνης της κυβέρνησης Καραμανλή, για την οικονομική κρίση. Με τον τρόπο αυτό:

• Αποποιούνταν των δικών τους  ευθυνών  υπενθύμιζαν στους πολίτες  τις παχιές αγελάδες» επί της δικής τους διακυβέρνησης, καλλιεργώντας την ελπίδα της άκοπης ευμάρειας,  ως εάν οι σπατάλες και η ασυλλόγιστη παροχολογία δεν  ευθύνεται για την κρίση,  
• Ρίχνουν τις ευθύνες στη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή και γενικά, βάλλοντας και κατά του Σύριζα που  θεωρούσαν ότι τον «κάλυπτε».   

      Το ζητούμενο είναι αν , τώρα  που οσμίζονται εξουσία, θα εξακολουθήσουν να στρουθοκαμηλίζουν και να κοιτάζουν πίσω ή θα πολιτευθούν  υπεύθυνα, σύγχρονα και ρεαλιστικά. 

        Τα δείγματα δεν είναι αισιόδοξα. Στον ενθουσιασμό  της ονείρωξης  της πολυθρόνας στου Μαξίμου, δείχνουν  να   ξέχασαν την πρόσφατη ιστορία, τη σκληρή πραγματικότητα  του σήμερα και  υιοθετούν   Συριζαίικο λαϊκισμό και  παλαιοπασοκική συνθηματολογία. Επικρατεί, φαίνεται,    στους  «σοφούς»  στο πριγκιπάτο  του πράσινου ήλιου, η άποψη πως η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί. Ξεθάβουν  το αρχείο με τη συνθηματολογία του ’80, ανακαλώντας συνειρμικά τον Ανδρέα. Παροχολογία επί παντός επιστητού. Τόχει άλλωστε «το παλαιοκομματικό» στυλ  η ηγεσία που επανεξέλεξαν πανηγυρικά. Ξεχνούν πως όταν ξεθάβεις  βγαίνουν στον αέρα και σκελετοί με συνειρμούς που  δεν  θάθελες.   Άκηδες, Μένιοι  και άλλα καλά παιδιά.   

        Δεν δικαιολογείται αλλιώς η ουτοπική για τα σημερινά δεδομένα πρόταση για γενική  μείωση 2%  του ΦΠΑ.  (Θα μπορούσε να την εκμεταλλευτεί   η κυβέρνηση  ως ομολογία  καλής πορείας της οικονομίας. Προς τιμήν της επέλεξε το ρεαλισμό και την αλήθεια. Τα οικονομικά της χώρας δεν επιτρέπουν τέτοια άλματα).

     Δεν αποτελεί σοβαρή δικαιολογία  το γεγονός ότι είχε ανάλογη προεκλογική εξαγγελία η ΝΔ το 2019 και δεν την πραγματοποίησε γιατί προφανώς η πραγματικότητα που αντιμετώπισε δεν το επέτρεπε. Εξ ου και δεν περιέλαβε ανάλογη εξαγγελία στις εκλογές του 2023.  

      Το γεγονός ότι η πρόταση  για μείωση του ΦΠΑ,   βρίσκει σύμφωνους τους πολίτες στις  δημοσκοπήσεις σε μεγάλη πλειοψηφία, δεν αποτελεί απόδειξη ορθότητας και δεν πρέπει να οδηγεί σε λαθεμένα συμπεράσματα και κυρίως σε συνέχιση  της παροχολογίας και το λαϊκισμό.  Οι πολίτες απαντούν θετικά για τη μείωση – το αντίθετο θα ήταν παραλογισμός –  εκφράζοντας σχετική επιθυμία. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως  δεν αναγνωρίζουν τις δυσκολίες ή ότι θα  επιλέξουν για  κυβερνήτη, όποιον υπόσχεται να   ικανοποιήσει τις επιθυμίες τους αδιάκριτα. 

       Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Στην κάλπη, στη  πλειοψηφία τουλάχιστον,  πρυτανεύει η λογική και  ο προβληματισμός. Επιλέγεται  η σοβαρότητα, η ικανότητα, η αλήθεια.

     Η ύπαρξη  σοβαρού πόλου εναλλακτικής διακυβέρνησης της χώρας είναι επιτακτική ανάγκη για την ισορροπία και την υγεία του πολιτικού συστήματος . Με όρους του σήμερα όμως και όχι με ξεθυμασμένες και ξαναζεσταμένες πρακτικές που αποδοκιμάστηκαν.