Δημήτρης Δανίκας

Ποιοι είναι όλοι αυτοί. Από που κρατάει η σκούφια τους. Με ποια προσόντα. Ποια προυπηρεσία. Ποιο το έργο τους. Και για πόσα χρόνια. Αθάνατοι κι αυτοί! Γαντζωμένοι στις καρέκλες τους. Θέλουν αυτοδιοίκητες Ομοσπονδίες; Με γειά και χαρά τους. Τότε μόνοι τους να τα βρουν. Μόνοι τους να γεμίσουν τα ταμεία τους

Και πως μισθοδοτούνται. Ποιοι τους ψηφίζουν. Ποιοι τους ελέγχουν. Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει. Χειρότεροι και από τους χειρότερους πολιτικούς. Μικρές κοινωνικές ομάδες ερμητικά κλεισμένες. Μικρές κοινωνικές ομάδες που χρησιμοποιούν και εκμεταλλεύονται τις επιδόσεις και τα ρεκόρ των αθλητών. Τρελό. Παρανοικό. Απαράδεκτο. Η δικτατορία κλειστών, σφραγισμένων μειοψηφιών. Όλα αυτά στο όνομα της Δημοκρατίας

Χωρίς εξουσία. Χωρίς καρέκλες. Χωρίς πρωταθλητές. Δεν θα ήταν απολύτως τίποτα. Περιφερόμενα σαρκία αφοσιωμένα προς κατανάλωση καφέδων, τσίπουρων και αερολογιών. Ούτε το παλτό σου θα τους εμπιστευόσουν. Να το περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο

Και πως διαχειρίζονται το χρήμα των φορολογούμενων πολιτών; Εγινε έλεγχος; Και ποιοι τον έκαναν; Ευκαιρία τώρα να αλλάξουν όλα. Μόνο ικανοί και καταξιωμένοι πρώην αθλητές να αναλάβουν τα ηνία. Και μόνο για δύο θητείες. Δηλαδή τι είναι όλοι αυτοί; Ανώτεροι και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Ανατριχιαστικό. Να ναι καλά η Σοφία. Με την σεξουαλική κακοποίηση βγαίνουν όλα στη φόρα. Για να δούμε. Θα γίνει η μεγάλη αλλαγή; Μπας και εντός ολίγου όλοι θα το ξεχάσουν;

Και κάτι ακόμα. Επειδή ακούω ποικιλία ενστάσεων. Όπως «γιατί τώρα;». Όπως «γιατί δεν το είχε καταγγείλει τότε πριν από είκοσι χρόνια;». Όπως «το ήθελε κι αυτή». Όπως «δεν ήταν κακοποίηση, ήταν συναλλαγή». Όπως «κάτι επιδιώκει». Όπως «όλος αυτός ο ντόρος την κυβέρνηση βολεύει». Όπως «είναι βαλτή»

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Θα σας το πω διαφορετικά. Εσύ, εγώ, όλοι εμείς οι καχύποπτοι λοιπόν. Με την ειρωνεία, τις υποψίες και τα καρφιά μας. Τι θέλουμε να πούμε; Πως η Σοφία έπρεπε να το είχε καταγγείλει από την πρώτη ημέρα. Αφού δεν ήθελε να «κοιμηθεί» μαζί του θα έπρεπε να τον έδιωχνε, να φώναζε, να ούρλιαζε «βοήθεια»

Δηλαδή τι περιμένουμε; Θα σα το πω όπως εγώ το καταλαβαίνω. Περιμένουμε από ένα κορίτσι των είκοσι ετών να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ζαν Ντ Αρκ. Να είναι άγγελος. Ατρωτη. Επαναστάτρια. Να τα παίξει όλα για όλα. Κόντρα στην καριέρα της. Κόντρα στην ανασφάλειά της. Κόντρα στο μέλλον της. Κόντρα σε όλα

Εμείς λοιπόν. Που διαρκώς με επιείκεια περισσή κρίνουμε τον εαυτό μας. Που πάντα πανέτοιμοι να εκλογικεύσουμε τα λάθη μας. Να σκουπίσουμε και κάτω από το χαλί να βάλουμε τις βρομιές μας. Πάντα έτοιμοι και ορμητικοί να κατακρίνουμε τον διπλανό μας. Ε αγαπητέ μου δεν παίζεσαι. Οποιος παριστάνει τον εισαγγελέα και τον δικαστή να σηκώσει το χαλί του της προσωπικής του ζωής! Και να αναρωτηθεί. Τι θα έκανα κι εγώ αν ήμουν είκοσι ετών;