Βασίλης Στεφανακίδης

Απλά γιατί, ο απερχόμενος πλανητάρχης επέλεξε για λόγους  επικοινωνιακού συμβολισμού, τον τόπο που γέννησε τη Δημοκρατία, για να στείλει το δικό του μήνυμα και να διατρανώσει την πίστη του στα δημοκρατικά ιδεώδη, να αντιταχθεί για άλλη μια φορά στους διαχωρισμούς ανάμεσα σε ανθρώπους, θρησκείες, πολιτισμούς και να επαναλάβει τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, στη διαφορετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα στον διαμορφούμενο νέο κόσμο.

Λογικό είναι,  η παγκόσμια κοινότητα να έχει αυξημένο ενδιαφέρον για την ομιλία του Μπάρακ Ομπάμα, από τη στιγμή μάλιστα που οι συμπολίτες του, έκαναν τη συγκεκριμένη επιλογή για τον διάδοχο του. 

Κι εμείς; Εμείς, η κοιτίδα της Δημοκρατίας και του Δυτικού πολιτισμού και της σκέψης, απλά πήραμε το- κατά Αντυ Γουόρχολ-  10λεπτο δημοσιότητας που μας αναλογεί. Προβάλαμε το πρόβλημα μας με το χρέος  και την ανάγκη ελάφρυνσης του, με συμπαραστάτη στο αίτημα μας όχι κάποιον τυχαίο αλλά  τον ίδιο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.

Κι αν αυτός ήταν ο στόχος της κυβέρνησης, τότε μπορούμε σαφώς να πούμε πως ο στόχος επετεύχθη και με το παραπάνω καθώς ο κ. Ομπάμα δεν εφείσθη λόγων. Είπε τα αυτονόητα . Ότι δηλαδή η συνεχής λιτότητα δεν μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη που είναι απαραίτητη στην ευημερία  του λαού και πως είναι αναγκαίο να ρυθμιστεί το χρέος μας, εφόσον όμως συνεχίσουμε τις απαραίτητες  επώδυνες μεταρρυθμίσεις. Πολύ καλά τα είπε. Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια. Οι ΗΠΑ δεν μας έχουν δανείσει ούτε ένα δολάριο. Το χρέος των 330 δισ.  το οφείλουμε στους Ευρωπαίους δανειστές μας και το μεγαλύτερο κομμάτι από αυτό, αναλογεί στη Γερμανία. Με τα λεφτά των άλλων  είναι εύκολο να  εκφράζεις επιθυμίες και να συμβουλεύεις τους δανειστές. Το θέμα όμως   είναι πως σκέφτονται οι ίδιοι δανειστές και πως απολογούνται στους πολίτες τους, τα λεφτά των οποίων μας δάνεισαν και περιμένουν κάποια στιγμή να τα πάρουν πίσω.

Εξ ου και η αντίδραση  του Σόιμπλε ο οποίος έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως “αυτοί που  λένε στους Έλληνες πως θα σας ανακουφίσουμε από το χρέος ,τους προσφέρουν κακή υπηρεσία”. Όπερ μεθερμηνευόμενον, μας δημιουργούν αναιτιολόγητες προσδοκίες ενώ  είναι διασαφηνισμένο με κάθε τρόπο πως η Γερμανία δεν συζητά τίποτα πριν από το 2018!

Κι όμως η ελληνική κυβέρνηση αδιαφορεί για την εκπεφρασμένη άποψη των Ευρωπαίων δανειστών και δίνει  βαρύτητα στις ευχές ενός απερχόμενου-και ομολογουμένως χαρισματικού- Αμερικανού Προέδρου που όμως ελάχιστη αξία δίνουν στις προτροπές του οι Γερμανοί.

Βλέπετε, έχουν τόση ανάγκη για παρηγορητικούς λόγους για να συνεχίσουν το δύσκολο ταξίδι ανάμεσα σε σκληρούς διαπραγματευτές που συνεχώς αξιώνουν νέες μεταρρυθμίσεις, νέους νόμους και νέα βάρη  στους πολίτες. Τους ίδιους “πολίτες” που κατά τον Ομπάμα, είναι αξίωμα μεγαλύτερο από αυτό του προέδρου ή του πρωθυπουργού!

Βλέπετε, ο Ομπάμα ήταν το τελευταίο ορατό θετικό γεγονός για τη χώρα και την κυβέρνηση, και το επόμενο διάστημα, μας περιμένει μια ατέλειωτη “έρημος” διαπραγματεύσεων και σκληρών αποφάσεων εν μέσω ενός διογκούμενου κύματος λαϊκής δυσαρέσκειας που αγγίζει τα όρια της οργής. Εφεξής η κυβέρνηση θα βλέπει την κλεψύδρα του χρόνο να αδειάζει γρήγορα σε απόλυτο εναρμονισμό με τις δημοσκοπήσεις. Και το πικρό ποτήρι δυστυχώς θα το πιούμε και πάλι  εμείς, χωρίς κανείς να μπορεί να εγγυηθεί πως το πέρας της  αξιολόγησης θα σημάνει και τέλος στα βάσανα μας. Οι υποσχέσεις των δανειστών για ρύθμιση τους χρέους άλλωστε ήταν τόσο γενικές και αόριστες και σε καμιά περίπτωση νομικά κείμενα, έτσι που δυστυχώς, θα  συνεχίσουμε να στηριζόμαστε στην επαιτεία και στα παρακάλια σε κάθε Σόιμπλε και Μερκελ για πολλά ακόμα χρόνια με άμεσες  επιπτώσεις στην πολυδιαφημισμένη από  τα χείλη του  Αμερικανού ηγέτη, Δημοκρατία μας.