Βασίλης Στεφανακίδης

Όση ζημιά ήταν να γίνει έγινε και τα θύματα από τις δυο πλευρές, ανήκουν πλέον στην αιματοβαμμένη ιστορία. Οι αγορές πανηγυρίζουν, οι τιμές του πετρελαίου επανήλθαν στα προηγούμενα του πολέμου επίπεδα και ο πλανήτης παίρνει επί του παρόντος μια βαθιά ανάσα.

Δεν ξέρω αν οι στόχοι του Ισραήλ και των ΗΠΑ για καταστροφή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν έχουν επιτευχθεί και εν τέλει ποιος είναι ο κερδισμένος από αυτόν τον ιδιότυπο πόλεμο. Πάντως όταν βγαίνουν και οι δυο πλευρές και δηλώνουν νικητές και πως έδωσαν στον εχθρό ένα σκληρό μάθημα, τότε μάλλον η αλήθεια δεν βρίσκεται στις ανακοινώσεις και τις θριαμβολογίες τους.

Ακόμα και η ανακοίνωση του Ιράν πως έχει υποστεί μεγάλες καταστροφές στο πυρηνικό του πρόγραμμα, περισσότερο μου ακούγεται σαν μια παραδοχή που θέλει να ακούσει η Δύση για να τους αφήσει ήσυχους. Μεγαλύτερη βάση δίνω στις εκθέσεις των μυστικών υπηρεσιών που λένε απλώς οι βομβαρδισμοί θα καθυστερήσουν μερικούς μήνες την εξέλιξη του προγράμματος. Και μετά τι άραγε; Μια από τα ίδια και διαρκής ο φόβος για κατασκευή ατομικής βόμβας από τους Ιρανούς; Ο χρόνος θα δείξει.

Έτσι όπως εξελίχθηκαν λοιπόν τα γεγονότα, η ζημιά για την ελληνική οικονομία δεν μπορεί να θεωρηθεί μεγάλη. Μπορεί κάποιοι Ισραηλινοί τουρίστες να ανέστειλαν ή και ανέβαλλαν την άφιξη τους στη χώρα μας αλλά εκτιμώ πως η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη και πως θα ομαλοποιηθεί όσο θα περνάνε οι μέρες. Το ίδιο και με το πρόγραμμα των Αμερικανών τουριστών που αποφάσισαν να έρθουν στην Ελλάδα για τις διακοπές τους. Αυτά φυσικά θα φανούν στο επόμενο διάστημα. Επίσης πολύ σημαντικό, οι φόβοι για μια νέα παγκόσμια ενεργειακή κρίση απομακρύνονται και οι στόχοι του προϋπολογισμού φαίνεται πως θα κινηθούν σύμφωνα με τις προβλέψεις. Πρέπει όμως να παραδεχθούμε πως, με τέτοιους παρανοϊκούς και απρόβλεπτους ηγέτες σε κρίσιμες για διεθνή ασφάλεια χώρες, σιγουριά για την επόμενη δεν υπάρχει. Έχουμε μπλέξει άσχημα και μακάρι να διαψευστούμε.

Πάντα θα πρέπει να έχουμε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας πως όλα, ακόμα και τα χειρότερα σενάρια, στη γεωπολιτική σκακιέρα είναι πάντα στο τραπέζι.

Αυτός ο τσαμπουκάς, πρώτα σας βομβαρδίζω και μετά απαιτώ εκεχειρία και από τις δυο πλευρές γιατί διαφορετικά θα σας ισοπεδώσω, δεν μπορεί επ’ ουδενί να θεωρηθεί νέου τύπου διπλωματία υπέρ της ειρήνης. Πόσο μάλλον να διεκδικεί και βραβείο Νόμπελ ειρήνης!

Στα δικά μας ρουτινιάρικα θέματα της οικονομίας, οι αριθμοί του πενταμήνου εκτέλεσης του προϋπολογισμού εξελίσσονται καλύτερα του αναμενομένου. Τα φορολογικά έσοδα έχουν υπερκεράσει τους στόχους για το διάστημα αυτά κατά 1 δισ. ευρώ και τα ταμειακό πρωτογενές πλεόνασμα έφθασε στα 5,34 δισ.

Αν συνεχίσουν να εξελίσσονται με τον ίδιο τρόπο και τους επόμενους μήνες τότε μπορούμε όλοι να προσδοκούμε στις εξαγγελίες της ΔΕΘ, σε σημαντικά μέτρα ελάφρυνσης για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Η μεσαία τάξη που είναι και πάλι η αδικημένη από την καλή πορεία της οικονομίας καθώς βλέπει να μειώνεται η αγοραστική της δύναμη, από την ασυγκράτητη ακρίβεια, ελπίζει τουλάχιστον σε μειώσεις φορολογικών συντελεστών όπως και οι ελεύθεροι επαγγελματίες με τα τεκμήρια. Και όσο πλησιάζουμε προς το τέλος της τετραετίας της κυβέρνησης θα πρέπει να νοιώσουν πως η κυβέρνηση δεν τους ξέχασε και τους επιστρέφει το μέρισμα από την ανάπτυξη. Όχι μόνο στους ευάλωτους.

Και βέβαια ελπίζουμε να μην περιπέσει και πάλι σε εσωστρέφεια και πανικό όπως γίνεται δύο τώρα χρόνια με το δυστύχημα των Τεμπών , με αφορμή το νέο φρούτο με τα βοσκοτόπια και τις παράνομες επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ στους κουτοπόνηρους κτηνοτρόφους και αγρότες, επαγγελματίες στη διασπάθιση των κοινοτικών ταμείων. Έχουμε όλοι και κυρίως η χώρα ανάγκη από μια περίοδο σταθερότητας και ομαλότητας και να αφήσουμε τόπο στη δημιουργία , στις μεταρρυθμίσεις και τον εκσυγχρονισμό.

Αρκετά με το τοξικό και ψυχοφθόρο πολιτικό κλίμα, που τελικά το πληρώνουν οι ίδιοι οι πολίτες. Αρκετά με τους λαϊκισμούς, τις θεωρίες συνωμοσίας και τα αδιέξοδα σχέδια των λίγων που κρατούν όμηρο όλη τη χώρα και τους πολίτες που έχουν τα δικά τους βάσανα και αγωνίες.