Βρισκόμαστε ακόμη, δυστυχώς, στη δίνη της πανδημικής κρίσης, με άξονα τις μεταλλάξεις του κοροναϊού και τις ανακολουθίες (εταιρικές και κοινοτικές) στην παραγωγή και διανομή των εμβολίων.
Ενας σπουδαίος Γάλλος ιστορικός και συγγραφέας, ο Ζακ Ζυλιάρ, έγραψε πριν από 13 χρόνια ένα πολιτικό δοκίμιο με τίτλο «Η βασίλισσα του κόσμου».
Τέτοια εποχή κάθε χρόνο, παντού στον κόσμο, συνήθως γίνεται ένας απολογισμός: ποιο ή ποια ήταν τα σημαντικότερα γεγονότα της χρονιάς που φεύγει, ποιες είναι οι προσδοκίες για τη χρονιά που έρχεται.
Πρέπει κάποια στιγμή να το εμπεδώσουμε. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η Ευρώπη είναι ένας μεγάλος διακρατικός οργανισμός που πάντοτε προχωρούσε με συμβιβασμούς. Αλλοτε μικρούς, άλλοτε μεγαλύτερους, που όμως στο τέλος κατέληγαν πάντοτε σε κάποια πρόοδο. Ο συμβιβασμός ήταν και είναι θεμελιώδης αρχή για να μπορέσει στην πορεία του χρόνου να παραμείνει ζωντανό και να προχωρήσει το ευρωπαϊκό σχέδιο. Από τους 7 στους 12, αργότερα στους 15, όταν ενταχθήκαμε κι εμείς, και σήμερα πλέον, μετά τη μεγάλη διεύρυνση αλλά και την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου, στους 27, η Ε.Ε. ήταν και είναι υποχρεωμένη να αναζητά το κοινό έδαφος, το σημείο σύγκλισης μεταξύ πολλών διαφορετικών εθνικών συμφερόντων και προτεραιοτήτων.
Με τις αμφισβητήσεις, τις προσφυγές και τις επανακαταμετρήσεις όλα δείχνουν ότι ο πιο εγωπαθής, αυταρχικός και ασυνάρτητος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ θα ηττηθεί.
Ας ξεκινήσουμε από τα γεγονότα: Δεκαπέντε μήνες μετά τις εκλογές -κι ενώ η χώρα δοκιμάζεται σκληρά από πολλαπλές κρίσεις- ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται δημοσκοπικά καθηλωμένος σε ένα ποσοστό που κινείται πέριξ του 20%, έχοντας απολέσει το 1/3 των ψηφοφόρων του στις εκλογές του περασμένου Ιουλίου.
Δικαιούμαστε να αισθανόμαστε ικανοποίηση και υπερηφάνεια για τη δικαστική απόφαση στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής.
Η διακήρυξη που υιοθέτησαν την Πέμπτη, στην Κορσική, οι ηγέτες των 7 χωρών του ευρωπαϊκού Νότου (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Κύπρος, Μάλτα) έχει βαρύνουσα σημασία που εκτείνεται πέρα και πάνω από τη ρητή και ανεπιφύλακτη έκφραση αλληλεγγύης και υποστήριξης στην Ελλάδα και την Κύπρο, απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις διανύουν μία από τις σοβαρότερες κρίσεις των τελευταίων ετών. Και δεν είναι μόνο η Τουρκία διαφορετική, υπό την ηγεσία ενός προέδρου αυταρχικού, που απομακρύνει τη χώρα του από τη Δύση, αμφισβητεί τις διεθνείς συνθήκες, που τις θεωρεί «στενό κορσέ» και οραματίζεται τον εαυτό του ως νέο Μωάμεθ τον Πορθητή που θα συνεχίσει την παράδοση της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι και η Αμερική του Τραμπ διαφορετική, ομφαλοσκοπούσα και αποσυρμένη από το διεθνές διπλωματικό γίγνεσθαι, με σχέσεις από τεταμένες έως ψυχρές με τους περισσότερους δυτικούς ηγέτες. Τα τηλεφωνήματα προς Μητσοτάκη - Ερντογάν, είτε έγιναν υπό την πίεση του αμερικανικού κατεστημένου είτε του ελληνοαμερικανικού λόμπι, ουδόλως αρκούν για να μεταβάλλουν την εικόνα. Η Ευρώπη, με τις γνωστές της αδυναμίες και διχογνωμίες, παραμένει το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς για την ελληνική πλευρά, χωρίς όμως να μπορεί να παίξει, ως σύνολο, ουσιαστικό ρόλο.
Οι αβεβαιότητες γύρω από την εξέλιξη της πανδημίας, παγκοσμίως αλλά και στη χώρα μας, παραμένουν και επιδρούν αρνητικά στις προβλέψεις για τον οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο.
Ο δημόσιος διάλογος επικεντρώθηκε αρκετά τις προηγούμενες ημέρες στο εάν επίκειται ή όχι κυβερνητικός ανασχηματισμός και πολύ λιγότερο έως καθόλου στον οικονομικό μετασχηματισμό. Θα πείτε, τι δουλειά έχουν τα μήλα με τις πατάτες...
Η συνέντευξη Τύπου της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ και του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, στις 18/5, όπου ανακοίνωσαν την πρωτοβουλία τους για τη δημιουργία ενός κοινού (κοινοτικού) Ταμείου Ανάκαμψης ύψους 500 δισ. ευρώ, για να στηρίξει τις χώρες που επλήγησαν ιδιαίτερα από την πανδημική κρίση, ήταν αναμφισβήτητα ένα πολύ ισχυρό θετικό μήνυμα για την Ευρώπη.
Τα πράγματα είναι σοβαρά, που θα έλεγε και ο Σπύρος Παπαδόπουλος! Στις 5 Μαΐου το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας με απόφασή του θέτει υπό αμφισβήτηση τη νομιμότητα του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (εφαρμόστηκε το 2015) και (της) δίνει τρίμηνη διορία (!) για να αποδείξει ότι το πρόγραμμα δεν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, ήτοι το άρθρο 123 της Συνθήκης της ΕΕ.
Ο νέος κορωνοϊός και η πρωτοφανής πανδημική κρίση που προκάλεσε γκρέμισαν μέσα σε λίγες εβδομάδες στερεότυπα και ιδεοληψίες δεκαετιών.
Μετά από πολλές ώρες διαδοχικών συνεδριάσεων το Eurogroup της 9ης Απριλίου κατέληξε σε έναν συμβιβασμό που περιλαμβάνει τρεις πυλώνες άμεσης δράσης, οι οποίοι αφορούν στη στήριξη, πρώτον, εργαζομένων και ανέργων, δεύτερον,των επιχειρήσεων και, τρίτον, των κρατών. Οι τρεις πυλώνες, συνολικού ύψους άνω των 500 δισ. ευρώ, έχουν στόχο να συνδράμουν στην αντιμετώπιση αυτής καθαυτής της υγειονομικής κρίσης και να προσφέρουν μερική ανακούφιση στους άμεσα πληττόμενους εργαζομένους, τους ανέργους και τις επιχειρήσεις της Ε.Ε.
Η πολιτικο-μιντιακή επικαιρότητα είχε πλούσια ατζέντα τις τελευταίες μέρες.
πάρχουν καλά νέα για την οικονομία: η εμπιστοσύνη έχει επιστρέψει, το οικονομικό κλίμα βελτιώνεται σταθερά, οι προβλέψεις για τον ρυθμό ανάπτυξης αναθεωρούνται προς τα πάνω και η ανεργία μειώθηκε κατά δυο μονάδες από τον Νοέμβριο του 2018.
Τα δείγματα γραφής του Κυριάκου Μητσοτάκη στον χειρισμό της νέας ελληνοτουρκικής κρίσης είναι καλά
Συμπληρώθηκαν πριν από λίγες ημέρες 30 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου
Το 2021 η Ελλάδα θα γιορτάσει τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
Η Ευρώπη έχει αφήσει πίσω της την κρίση που απείλησε την ακεραιότητα της Ευρωζώνης και την εμπιστοσύνη στη βιωσιμότητα του κοινού νομίσματος.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έκλεισε τρεις μήνες ζωής και οσονούπω συμπληρώνει το ορόσημο των 100 πρώτων ημερών στην εξουσία. Εχει πάρει πρωτοβουλίες -νομοθετικές ή μη- για μια σειρά θέματα, έχει δώσει στίγμα προθέσεων για άλλα και με κάποια άλλα δεν έχει επί του παρόντος ασχοληθεί.
Είναι δικαιολογημένος ο θόρυβος που ξέσπασε γύρω από τον τίτλο του χαρτοφυλακίου που ανατέθηκε στον κ. Μαργαρίτη Σχοινά, ο οποίος ορίστηκε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιος για την προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής;
Το φθινόπωρο βρίσκει την Ευρώπη αντιμέτωπη με μεγάλες προκλήσεις που μας επηρεάζουν και θα μας επηρεάσουν ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα
Τα αποτελέσματα των εκλογών της περασμένης Κυριακής σηματοδοτούν το τέλος μιας δεκαετίας πολύ δύσκολης, λόγω παρατεταμένης ύφεσης, κρίσης, μνημονίων και ακραίων πολιτικών αναταράξεων. Η νέα κυβέρνηση, με αυτοδυναμία και ισχυρή εντολή, έχει μπροστά της μεγάλες προκλήσεις.
